FILM
Sachiko is een ongelukkige huisvrouw. Sinds haar man geplaagd wordt door erge rugpijn kijkt hij nog nauwelijks naar haar om. Op een dag ontmoet ze in een leegstaand appartement in haar gebouwencomplex Katsuo. Katsuo luistert er hoe zijn vrouw in het appartement ernaast te keer gaat met één van haar minnaars. Het blijft niet bij één ontmoeting tussen Katsuo en Sachiko...

"A highly beautiful and erotic piece of art... with Empty Room, Pink Cinema has finally come of age." lezen we op de hoes. Come of age? Bedoelen ze hiermee hoogbejaard? Empty Room is saai, bij momenten wat pretentieus en totaal niet opwindend. Het acteerwerk is zwak, de dialogen zijn meestal redelijk debiel, het verhaal is knudde.
Faut le faire, een film maken die niet eens 70 minuten duurt maar reeds halfweg de kijker bijna in een semi-comateuze toestand doet sukkelen.

Wij konden erg weinig informatie over deze Empty Room opsnorren maar naar verluidt zou het hier, wat de regie betreft, wel eens om dezelfde Sato Toshiki kunnen gaan die ook verantwoordelijk was voor de live action versie van de anime klassieker Perfect Blue.

Ondergetekende is een groot liefhebber van het Pinky Eiga genre (pink films, Japanse softcore) in het algemeen en het Toei's Pinky Violence sub-genre in het bijzonder. Waarom Mushimushi een crap film als Empty Room op de markt brengt in plaats van sublieme 70's genre hoogtepunten als de Female Prisoner Scorpion-serie of Sex & Fury is voor ons een groot mysterie.

BEELD EN GELUID
Genre-liefhebbers weten onderhand ongetwijfeld al dat Japan Shock / Donut Media (het is niet altijd even duidelijk wie wat doet) geen al te beste reputatie heeft wat betreft de beeld- en geluidskwaliteit van hun releases. Ook nu weer wordt de bal mis geslagen. Toegegeven, het valt op dat bij vele labels de beeldkwaliteit van recente Japanse films niet bijster goed is maar dit is toch echt wel een zwakke transfer. Wij hebben de film helemaal bekeken op een projector (bij Empty Room vaak erbarmelijke beeldkwaliteit) en stukken op een gewoon tv toestel (nog steeds slechte kwaliteit maar al minder extreem). Bij projectie viel erg op hoe onscherp en hoe weining contrastrijk de transfer wel is. Bij donkere scènes (nachtclub, slaapkamer) konden wij nauwelijks meer dan vlekken van elkaar onderscheiden. Door het ruis en het gebrek aan scherpte zagen wij bij momenten nauwelijks de lippen van de acteurs bewegen waardoor we niet eens konden uitmaken of de geluidstrack lipsynchroon was of niet. Alhoewel wij dus af en toe de indruk kregen dat de track (Japanse Dolby Surround 2.0) niet volledig synchroon loopt is de kwaliteit ervan voldoende voor een film als Empty Room.

EXTRA'S
Geen.

CONCLUSIE
Empty Room is het tweede deel in de Mushimushi Japanese Pink Cinema Collection. Indien dit het niveau is dat we verder nog mogen verwachten dan moeten er voor ons alvast geen releases meer worden uitgebracht. Een dikke tegenvaller!