FILM
President James Marshall (Harrison Ford) heeft net in samenwerking met zijn Russiche collega de Kazachse terrorist Ivan Radek (Jurgen Prochnow) laten oppakken, en onderstreept zijn nieuwe doctrine dat er met terroristen onder geen enkele voorwaarde onderhandeld wordt. Op de terugvlucht wordt het zwaar bewaakte vliegtuig echter door een medestander van Radek, Ivan Korushnov (Gary Oldman), gekaapt, en de helft van de bemanning wordt over de kling gejaagd. Zelf een veteraan zijnde die zijn strepen al heeft verdiend, gaat de president de kapers persoonlijk bevechten, wat niet makkelijk is want ze houden eveneens zijn vrouw en kind gegijzeld. Zijn vice-president, Kahtryn Bennett (Glenn Close), moet intussen op het thuisfront beslissen of door de gebeurtenissen de president in staat is om nog langer het land te leiden, en enkele kabinetsmedewerkers die niet zo loyaal zijn aan het huidige gezag hebben een voorstel op papier gezet om de president uit zijn ambt te ontzetten.

Is dít een film van dezelfde regisseur als Das Boot? Ik zou het ook niet geloofd hebben, maar tenzij er twee regisseurs zijn die allebei Wolfgang Petersen heten moet het haast. Air Force One is pure fun waarvan de gewelddadige actie de kijker op het puntje van de stoel genageld houdt, maar qua realiteitsgehalte is de film zo lek als een zeef, waarbij de toon al gezet wordt wanneer de terroristen van dienst zonder enige vorm van dubbelcheck doodkalm op een vliegtuig kunnen stappen waarop genoeg wapens en munitie aanwezig zijn om een middelgrote Golfstaat mee omver te kunnen werpen, maar waar er anderzijds geen enkel schot een lek in de romp veroorzaakt. Van enige vorm van karakterontwikkeling is geen sprake, en ook de slechteriken hebben een bijzonder hoog Gargamel-gehalte, en mocht in plaats van Harrison Ford Sylvester Stallone als president gecast zijn, het verschil zou niet dusdanig groot geweest zijn. Ook de corrupte veiligheidsagenten, de plichtsbewuste generaal (Willam H. Macy) die meermaals suggereert om zich op te offeren voor de president, of de reeds op een lange vriendschap voortburdurende stafchef (Paul Guilfoyle) zijn zodanig stroef en clichérijk neergezet dat je stiekem hoopt dat de terroristen er zo snel mogelijk komaf mee gaan maken. De bol van het opgegepte Amerikaanse patriottisme staande prent is een compleet doordrukje van Die Hard, zij het dat de oneliners van Harrison Ford een klasse minder snedig zijn dan die we van Bruce Willis gewoon zijn. Wat Air Force One eigenlijk degradeert tot een gewone formulefilm, niks meer of niks minder.

BEELD EN GELUID
Voor een film die teert op spektakel mocht de HD-presentatie een beetje beter geweest zijn. Het contrast is vaak niet om over naar huis te schrijven, de lucht boven het nachtelijke landschap lijkt bijvoorbeeld meer donkergrijs, en ook qua scherpte is dit niet de beste transfer aller tijden. Wat bovendien erg storend werkt, is dat er tijdens de openingscredits duidelijk verticaal telecine-wobble te merken is. In de opnames van dichterbij is de scherpte dan weer beter, en onder meer de details in de huidtextuur steken goed af. De hoeveelheid grain blijft fijn en binnen de grenzen van het aanvaardbare. Voor het geluid moet u zich ofwel tevreden stellen met een Dolby Digital 5.1-track die weinig tot niet verschilt met die van de dvd, of kan u uitwijken naar een ongecomprimeerde PCM-track die toch iets meer diepte en richting biedt. De rondvliegende kogels in het vliegtuig weergalmen in de juiste claustrofobische proportie, en in de scènes waarin onder meer Russische straaljagers de jacht op de Air Force One inzetten worden de volumeknoppen opengedraaid, in die mate dat het soms zelfs zodanig overdreven klinkt, geheel in concordantie met de film zelf. De vele dubbingen hadden plaats mogen maken voor een betere audiokwaliteit, want wat wij met een bananenrepubliekdubbing als Frans of Spaans in DTS zijn, is een compleet mysterie.

EXTRA'S
Niet al het bonusmateriaal van de special edition-dvd is overgenomen. Meer bepaald is de audiocommentaartrack spoorloos verdwenen. Naast een promotionele featurette (7 min.) met enkele beelden achter de schermen en korte interviews met cast en crew, een trivia track "In flight entertainment ", een bioscooptrailer en een paar cross-promotionele trailers, onder meer voor het filmgedrocht Wild Hogs, is de grootste nepperd onder de extra's de "Movie showcase", wat inhoudt dat er drie scènes apart worden uitgelicht zonder meer, wat wezenlijk hetzelfde soort nonsens is als de beruchte filmclips van Dutch Filmworks

CONCLUSIE
Air Force One is vluchtig popcornentertainment waarbij er inhoudelijk toch een paar vraagtekens mogen geplaatst worden. De Blu-ray overtreft de dvd niet echt.