Gegen Die Wand, de vierde speelfilm van regisseur Fatih Akin, kreeg in 2004 de Gouden Beer op het Film Festival van Berlijn. De bekroning kwam onverwacht en katapulteerde de jonge Duitser van Turkse afkomst naar de eredivisie van de Duitse film. De verwachtingen met betrekking tot de opvolger van Gegen die Wand waren dan ook heel hoog gespannen waardoor het voorziene lichtvoetige project Soul Kitchen van de prioriteitenlijst verdween. Akin maakte de documentaire Crossing The Bridge: The Sound Of Istanbul (2005) over westerse muziekgenres in Turkije en vervolgens het indringende drama Auf Der Anderen Seite (2007) met R.W. Fassbinders muze Hanna Schygulla in de hoofdrol. Ondertussen werkte hij met Adam Bousdoukos, z’n oude schoolmakker, rustig voort aan het script van Soul Kitchen, dat stilaan z’n definitieve vorm kreeg.

 

Soul Kitchen is een lichtvoetige en bij momenten grappige komedie met – hoe kan het anders – migranten in de hoofdrol. De Duitse steracteur Moritz Bleibtreu - die eerder al in twee van Akins films te zien was – moet het Duitse publiek lokken en bij uitbreiding de blanke filmfans in West-Europa en de States. Voor de prijs van een bioscoopticket krijgen die een multicultiproductie te zien die het moet hebben van goed acteerwerk en snedige dialogen, maar die in de grappige scènes een tikkeltje oubollig aandoet met een zekere voorspelbaarheid waardoor de lachbui soms halfweg blijft steken. Het scenario zit vrij goed in elkaar, regisseur Akin haalt het beste uit elke scène en toch is het effect soms te zwak om helemaal te overtuigen. 

 

Centraal in de film staat het Hamburgse restaurant Soul Kitchen waarmee de jonge Griek Zinos Kazantsakis z’n boterham verdient. Het gebouw, een voormalig goederenmagazijn langs een rangeerterrein, heeft ie destijds voor een prikje op de kop getikt, de rommel opgeruimd, stoeltjes en tafeltjes gekocht, een lichtreclamebord opgehangen en wat keukenspullen bij elkaar gezet waarmee hij voor z’n gasten eenvoudige gerechten te voorschijn tovert. Z’n vriendin en journaliste Nadine staat evenwel op het punt om af te reizen naar Zuid-Oost-Azië waar ze als correspondente aan de slag gaat voor de Duitse krant en dat zint Zinos niet, maar de jonge vrouw is niet te overreden. Op hetzelfde moment krijgt hij het bezoek van zijn broer Illias die een gevangenisstraf uitzit wegens diefstal, maar die overdag en tijdens het weekend naar buiten mag op voorwaarde dat hij een vaste baan heeft. Die vraagt dus of Zinos hem in dienst wil nemen, niet om echt te werken, maar louter voor de schijn zodat men hem in de gevangenis met rust laat. Hoe hij overleeft, dat zal hij zelf wel uitmaken.

 

Het vertrek van Nadine valt Zinos zwaar en hij besluit om een zaakvoerder voor z’n restaurant te zoeken en zelf naar Azië te verkasten. Z’n oude schoolmakker Thomas Neumann, inmiddels eigenaar van een onroerendgoedkantoor, doet hem een financieel voorstel, want op het rangeerterrein is plaats voor een pak dure flats en appartementen, en als Zinos zijn aanbod afwijst beklaagt hij zich bij de gemeente Hamburg wegens een zgn. bloedvergiftiging na het consumeren van voedsel in Soul Kitchen. Zinos wordt verplicht om op korte termijn z’n keuken te vernieuwen, maar een nieuwe kok én een nieuw publiek zorgen voor een gigantische omzet waardoor hij dat probleem gemakkelijk countert. Ten einde raad vraagt hij aan z’n meer dan lichtjes criminele broer Illias om de zaak over te nemen met alle rechten en plichten, maar nog voor hij voorbij de balie op de luchthaven is, heeft Illias het restaurant er tijdens een smerig spelletje poker met Thomas Neumann doorgejaagd. Wegens de dood van haar oma staat Nadine plots voor Zinos op de luchthaven met haar kersverse Aziatische vriendje. Hoe pakt hij dit aan?

 

Regisseur Fatih Akin en scenarist/acteur Adam Bousdoukos baseren hun scenario gedeeltelijk op ervaringen van Bousdoukos uit de tijd dat die een restaurant runde in Hamburg; het goedkoop eten, de nachtelijke orgieën, de drugs en de illegale spelen, ze horen op een of ander wijze bij een manier van leven en vooral overleven. De figuren Illias Kazantsakis en Thomas Neumann hebben er niet rechtstreeks iets mee te maken, maar ze voorzien de film wel van een stevige onderstroom, want het verhaal op zich, over een Griek die met verschillende dingen tegelijk bezig is en dus alles dreigt te verliezen, maar ook over de heimat (het restaurant) en het verlies van identiteit, is iets te mager om als ruggengraat dienst te doen. Moritz Bleibtreu - u zag hem in Lola Rennt (1998, Tom Tykwer), Das Experiment (2001, Oliver Hirschbiegel), Elementarteilchen (2006, Oskar Roehler) en Der Baader Meinhof Komplex (2008, Uli Edel) - vangt de iets of wat gebrekkige creatieve inspiratie erg goed op via het extroverte karakter van zijn hoofdpersonage dat tegelijk brutaal en naïef, bedreigend en meelijwekkend is. Adam Bousdoukos (Kebab Connection, 2004) is de perfecte zaakvoerder en minnaar, maar ook de wat lichtgelovige broer en schoolmakker die zich gemakkelijk laat rollen door individuen die de indruk wekken het goed met hem voor te hebben. Z’n passie en bezieling werken evenwel zeer aanstekelijk en hij kan als knullige underdog beslist op uw sympathie rekenen. Interessant is ook het wederoptreden van Birol Ünel, alias Cahit Tomruk, het hoofdpersonage uit Gegen die Wand, als de eigenzinnige kok Shayn van het restaurant. Ünel is een aparte figuur met een zeer persoonlijke speelstijl die niet door iedere regisseur op prijs gesteld wordt. Sinds zijn glansrol in Gegen Die Wand (2004) kwam hij nog nauwelijks in aanmerking voor grote rollen in belangrijke films, waardoor z’n ster stilletjes wegdeemsterde. Maar nu staat hij er weer helemaal, zij het dat het personage Shayn Weiss z’n reputatie als buitenbeetje alleen maar zal versterken.

 

De vertelstructuur van Soul Kitchen is vrij lineair en eenvoudig, waardoor de productie mikt op een zeer ruim publiek, met als consequentie dat de karakters minimaal zijn uitgewerkt. Hun inborst blijkt vooral uit hun daden en woorden, met als enige uitzondering het personage Lucia Faust (Anna Bederke), een kunstenares die om den brode als serveerster in Soul Kitchen aan de slag is, die duidelijk uit ander hout is gesneden. Maar schijnbaar is Soul Kitchen niet de film waarin Faith Akin een dergelijk gecompliceerd karakter wil ontleden en dus blijven haar motivatie en beweegredenen onduidelijk, wat jammer is want op die manier blijft deze film hoofdzakelijk goed entertainment, maar is er nooit sprake van dat ietsje meer dat nodig is om ook arthousefans te overtuigen. Anna Bederke, regisseur en fotomodel, maakt een goede beurt in Soul Kitchen en is met andere woorden een debutante die beslist nog van zich zal laten horen.

 

Fatih Akin kiest voor een vrij koel kleurenpalet met veel bruin en beige. De buitenscènes zijn zo mogelijk nog koeler met veel grijs en grauw en blauwachtige tinten voor het advocatenkantoor en de nachtelijke scènes als het restaurant is omgetoverd tot een heuse danstent. Van beschadigingen of andere ongerechtigheden is nauwelijks sprake en de detaillering is een hele film lang goed. De dvd heeft naast Nederlandse ook Franse ondertitels.
De geluidstrack staat in een 5.1-versie en dat komt vooral de luidere scènes ten goede. Voor de rest is dit geen film met spectaculaire actiescènes en dus houden de subwoofer en de achterste kanalen het wat dat betreft vrij rustig. De soundtrack is exotisch en vooral Grieks van snit, waardoor er voortdurend een mediterraan sfeertje in Soul Kitchen hangt.

 

The Making of Soul Kitchen is bijna zo goed of zelfs beter dan de film zelf. We zien Akin aan het werk tijdens de setopnamen en hij komt ook uitgebreid aan het woord over de samenwerking aan het script met Adam Bousdoukos en over de acteerprestatie van Moritz Bleibtreu, een acteur die zichzelf grotendeels regisseert. Voorts zijn er nog de Originele Bioscooptrailer en een aantal Andere Trailers uit het aanbod van Cinéart.

 

Soul Kitchen van de Duitse regisseur Fatih Akin is een feelgoodkomedie die zich richt op een groot publiek. De personages zijn leuk tot interessant, de situaties soms heel erg grappig en het geheel voldoende onderhoudend Een aanrader voor wie van een uitbundige en multiculturele film houdt.