SERIE
Op 6 oktober 2009 beleeft de hele wereld ineens een schokkend evenement: nagenoeg iedereen krijgt op hetzelfde ogenblik een blackout die precies 2 minuten en 17 seconden duurt. De gevolgen zijn rampzalig: de hele planeet is bezaaid met neergestorte vliegtuigen, ontplofte gebouwen, gecrashte auto's en meer van dat fraais. Miljoenen mensen verliezen het leven, en wat meer is: tijdens de globale blackout krijgt iedereen een visioen van wat er met hem of haar op 29 april 2010, zes maanden in de toekomst, staat te gebeuren. Of bijna iedereen toch: niet iedereen zal immers die datum halen. FBI-agent Mark Benford (Joseph Fiennes) ziet dat hij op dat moment zal aangevallen worden door een commando gemaskerde lui terwijl hij zich over zijn prikbord buigt waarop het resultaat van zes maanden puzzelen naar de oorzaak van de blackout staat. Bovendien zal hij volgens zijn visioen terug aan de drank verslingerd zijn, een duivel die hij jarenlang heeft weten te bezweren. Zijn vrouw Olivia (Sonya Walger), met wie hij overigens een uitstekende verstandhouding heeft, zal met hem gebroken hebben en heeft zich in de armen van een ander gestort. Zijn partner Demetri Noh (John Cho) heeft zelfs geen herinnering aan de bewuste dag in de toekomst, en na een telefoontje van een onbekende blijkt dat hij op 15 maart zal worden neergekogeld, ondanks het feit dat zijn verloofde Zoey (Gabrielle Union) hen op 29 april ziet trouwen op het strand van Hawaii. Een andere collega, Janis Hawk (Christine Woods) zal op het bewuste moment een echo laten maken van de baby waar ze zwanger van is, wat des te verwonderlijker is omdat ze een praktiserende lesbiënne is en er bij een dergelijke daad toch altijd een zekere mannelijke bijdrage hoort. Olivia's collega, dokter Bryce Varley (Zachary Knighton) zal de vrouw van zijn leven (Yûko Takeuchi) ontmoeten, wat ook verwonderlijk is omdat hij op 6 oktober op het punt staat zelfmoord te plegen nadat hij gediagnosticeerd werd met terminale kanker. Marks "sponsor" bij de Anonieme Alcoholici, Aaron Stark (Brían F. O'Byrne) zal op dat ogenblik in Afghanistan vertoeven, op zoek naar zijn dochter Tracy (Genevieve Cortese) waarvan na een hinderlaag alleen een been is teruggevonden.




Onder impuls van Mark Benford richt het FBI een website op, Mosaic, waarin iedereen zijn ervaringen met de flashforward kan posten, in de hoop aanknopingspunten te vinden waar het fenomeen vandaan kwam. Aanvankelijk wordt gedacht, omdat de Verenigde Staten het hardst zijn getroffen, dat China, waar het nacht was tijdens het gebeuren en daardoor behoorlijk minder slachtoffers, achter het gebeuren zit. Twee schlemiele fysici, Simon Campos (Dominic Monaghan) en Lloyd Simcoe (Jack Davenport) schokken echter de wereld met de mededeling dat zij vermoeden dat een uit de hand gelopen experiment met hun deeltjesversneller, waarmee ze probeerden antimaterie te kweken, wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van alle ellende. Buiten het feit dat ze na deze bekentenis uiteraard moeten rennen voor hun leven omdat ze de woede op de hals hebben gehaald van miljoenen mensen die dierbaren verloren zijn in het fenomeen, zit er nog een schimmige organisatie achter hun veren die meent dat er met dergelijk soort "voorspellingen" miljarden op de beurs zijn te verdienen met speculatie. De organisatie blijkt bovendien al jaren actief te zijn, heeft in 1989 in Somalië op kleinere schaal een gelijkaardig experiment uitgevoerd, en is maar wat bereid om de techniek verder op punt te kunnen stellen om vervolgens nog eens toe te kunnen slaan.




Het FBI heeft echter haar handen vol met crowd control. Onder meer ondergrondse death clubs worden opgericht, decadente bacchanalen waar mensen elkaar ontmoeten die volgens het visioen de 29ste april niet meer gaan meemaken, en die zich nog eens een laatste keer goed willen uitleven met seks, sadisme en een potje Russische roulette. Ze noemen zich de Shadows, hebben als herkenningsteken een blauwgeverfde hand, en - zo lang hij niet het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld - leidt hun hogepriester Jeff Slingerland (Callum Keith Rennie), in het dagelijkse leven een brave leraar filosofie, deze orgieën. Agent Al Gough (Lee Thompson Young) levert alvast het bewijs dat de toekomst wel degelijk nog kan veranderd worden, want in plaats van op de bewuste datum een auto-ongeval te veroorzaken waarbij een jonge vrouw om het leven komt, pleegt hij zelfmoord, waardoor de toekomst onmogelijk nog zal vervuld worden. Nog meer getuigenissen van mensen die actief hun toekomst hebben weten te veranderen duiken op, en de stemming onder de bevolking slaat om: 29 april wordt één groot volksfeest voor diegenen die het overleefd hebben. Professor Lloyd Simcoe doet echter deze anomalieën af als uitschieters aan de uitlopers van de normaalcurve, volstrekt conform met het principe van Heisenberg dat je een wetenschappelijk fenomeen niet kan meten zonder het te beïnvloeden. Voor de meeste protagonisten nadert met de dag des oordeels ook de situatie waarin ze zich volgens hun flashforward bevonden, en leidt alle tegenwerking juist naar het noodlot waar ze zo wanhopig onderuit trachten te komen. Mark Benford is tegen dan echter verworden tot een ongeleid projectiel, die door zijn onbezonnenheid misschien de enige is die weet wanneer de volgende flashforward zal plaatsgrijpen...




In de goede traditie van reeksen als Lost is FlashForward een multiple storyline-verhaal rond een bovennatuurlijke ramp waarin de belevenissen van een dozijn hoofdpersonages die één en hetzelfde evenement meemaken vanuit verschillende standpunten, uiteindelijk bij elkaar uitkomen. Er werd wel overigens meer uit het succesvaatje van Lost getapt: bijvoorbeeld ideeën zoals de verdwaalde kangoeroe in de straten van Los Angeles verwijzen rechtstreeks naar de surrealistische aanwezigheid van ijsberen op het eiland uit Lost. De verwachtingen waren echter wat te hoog gegrepen: alhoewel deze dvd geadverteerd wordt als 'the complete series' zijn er op het einde meer verhaallijnen niet dan wel opgelost. Zeker het open einde verraadt dat het de bedoeling was om nog minstens een tweede seizoen te maken - in de rumour mill klinkt het zelfs dat eem ambitieuze vijf seizoenen op stapel stonden - maar het is crisis voor iedereen, en in de slotaflevering, waarin de kiemen worden gelegd voor een nieuw rondje FlashForward, worden de kaarten opnieuw geschud voor een volgend offensief, waarin we allemaal voorspellingen voor een tweede seizoen te zien krijgen. Het was alleszins veelbelovend, maar ABC trok er de stekker uit nadat de ratings er ongeveer uitzagen alsof de bliksem was ingeslagen. De show heeft inderdaad wat arbeid nodig om in het begin op sterkte te komen, maar helaas kon Flashforward niet hetzelfde momentum genereren als Lost waardoor de kijkers niet week na week opnieuw keken. Dát hadden ze dus blijkbaar bij ABC niét voorzien. De sterkte van FlashForward is meteen de zwakte: je moet redelijk je verstand erbij houden om de tientallen subplots (!) uit elkaar te houden. Zo blijkt er in een Duitse gevangenis een nazi te zitten die meer schijnt te weten over de 137 seconden, maar in ruil voor te praten eist die zijn vrijlating en een permanent visum voor Amerika. Demetri en Mark reizen naar Hong Kong om daar de Iraanse "zakenvrouw" (Shohreh Aghdashloo) te vinden die Dems dood heeft voorspeld, en ze veroorzaken daarbij een kanjer van een diplomatiek incident. En het FBI beschikt over een opname, gemaakt tijdens de blackout, waarin tijdens een sportwedstrijd in een goed gevulde arena blijkbaar nog één persoon wakker rondliep, die prompt wordt herdoopt tot Suspect Zero. Op de beelden worden alle mogelijke beeldverbeteringstechnieken toegepast om zijn gelaat zichtbaar te maken, maar het enige wat uit de foto's te zien is, is een ring met de letter alfa op.




Er zijn wel meer reeksen die van deze multi-arc gimmick gebruik maken, niet in het minst de succesreeks Battlestar Galactica waarmee deze reeks acteurs Callum Keith Rennie en James Callis in een briljante rol van een idiot savant deelt, maar blijkbaar was het toch iets te hoog gegrepen voor de verwende kijker. Het script, gebaseerd op het boek van ene Robert J. Sawyer, is bijzonder goed uitgewerkt, bevat actie, spanning, leuke speciale effecten, romantiek maar ook mysterie, geheime agenten, dubbelagenten, een strijdarena van elkaar tegenwerkende conflicterende partijen waarbij het op het einde niet helemaal duidelijk is wie er nu als winnaars en wie als verliezers uitkomen, en vanzelfsprekend een grote dosis moraal.

Maar de reeks is ongemeen boeiend, zeker geen tijdverlies, mee dankzij de zeer goed op elkaar ingespeelde cast die om beurten eens in een aflevering mogen schitteren terwijl hun collega's naar de achtergrond schuiven; zo krijgt of krijgen elke aflevering één of twee van de personages een 'hoofdrol', naarmate dit ergens past in de agenda tussen 6 oktober 2009 en 29 april 2010. Een leuke gimmick is dat dit ook ongeveer de tijdsspanne was waarin de reeks werd uitgezonden. Helaas zal u op uw honger blijven zitten wat een tweede reeks betreft, want zoals zovele reeksen bleek één en ander toch niet levensvatbaar genoeg voor een herneming. De vraag is daarbij of een tweede reeks niet gewoon méér van hetzelfde zou zijn, en men enkele premissen op het einde van serie 1 heeft toegevoegd waarbij de uitdaging is om ze tegen einde van serie 2 dicht te rijden, wat niet altijd even logische verhalen tot gevolg heeft. Maar we zullen het nooit weten...




BEELD EN GELUID
FlashForward zou geknipt materiaal zijn voor een Blu-rayrelease, maar we zullen op het einde van de rit maar blijkbaar blij moeten zijn dat er überhaupt nog een dvd-release van is gekomen. Technisch is dit een zeer voldragen release: de beelden zien er zeer filmisch uit, met een fijne laag grain, maar hebben een mooie compressie, die onder meer stand houdt bij shots van gebouwen in Los Angeles en woestijnen in Somalië. De belichting en de kleuren zijn zeer levensecht, en de snelle, vluchtige montages van de flashforwards zelf die als een rode draad door de reeks zitten, zijn zeer netjes. Een afwerking in Dolby Digital 5.1 met ruimte én een budget voor felle soundeffecten, zoals ontploffingen, de impact van mortiergranaten in de hel van Afghanistan en een uitzonderlijk gezichtspunt wanneer we worden meegezogen in de deeltjesversneller van Simcoe en Campos maakt het geheel af. Eén puntje van kritiek is dat de scansie van het geluid tussen de verschillende acts binnen een zelfde aflevering niet altijd even mooi afgewerkt is.




EXTRA'S