FILM
We schrijven het jaar 1937 in de stad Nanking, Republiek China. Terwijl het immense Japanse keizerlijke leger voor de poorten van de Chinese hoofdstad staat, is een kleine groep heldhaftige Chinese soldaten de enige resterende verdedigingslinie tussen de Japanners en de machteloze bevolking. Wat daarop volgt staat in de geschiedenisboeken bekend als de “Nanking Massacre”, enkele weken van hondsbrutale oppressie door de Japanners, waarbij ongeveer driehonderdduizend Chinese burgers en soldaten het leven laten en volgens Chinese bronnen twintigduizend vrouwen zijn verkracht. Hoe slaagt men erin om te overleven in een stad waar dood en verderf alom aanwezig zijn? Nadat alle Chinese soldaten naar een klein uitroeiingskamp zijn verdreven met alle noodlottige gevolgen van dien, wordt er in allerijl een veiligheidszone gecreëerd door de Duitse industrieel John Rabe en zijn Chinese attaché, dit met als doel om de weerloze bevolking nog meer gruwelijkheden tegen de mensheid te besparen. Vrouwen en kinderen worden er verzorgd en beschermd. Nadat de Japanners de hele stad hebben leeggeplunderd en alle burgers buiten de veiligheidszone hebben omgebracht, besluiten ze hun overwinning te vieren met 100 Chinese vrouwen die vanuit de veiligheidszone naar het Japanse basiskamp zijn overgebracht. Na hun lusten op hen te hebben botgevierd, worden de weinige overlevende vrouwen teruggebracht naar de veiligheidszone waar ze sterven aan hun verwondingen of simpelweg gek worden.


Dat het hier om een triest relaas van een zéér donkere en uiterst weerzinwekkende pagina uit de Chinese geschiedenis gaat is meteen duidelijk. De dramatische gebeurtenissen worden op een zeer realistische, weinig verbloemende manier weergegeven en komen dan ook aan als een mokerslag. Door de ogen van respectievelijk John Rabe, een Chinese soldaat en een Japanse soldaat krijgen we de menselijke tragedie te zien die zich toen heeft afgespeeld. De hele film is vastgelegd in stijlvol zwart-wit, wat ons onvermijdelijk doet denken aan dat andere Tweede Wereldoorlog-epos Schindler’s List. Van een brede karakteruitdieping is in de film niet echt sprake, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd doordat regisseur Chuan Lu de vele gewelddadige scènes voor zich laat spreken. De gruwel van de oorlog wordt zeer sterk uitgelicht in dit klassiek aanvoelende epos en als kijker voel je je er al van bij het begin bij betrokken.


Na twee kleinere films – The Missing Gun uit 2002 en Mountain Patrol uit 2004 – weet de ambitieuze regisseur Chuan Lu te imponeren met deze weinig aan de verbeelding overlatende oorlogsfilm. Het gruwelijke beeldmateriaal en het overheersende gevoel van chaos zijn meer dan twee uur lang akelig overweldigend; de film voelt bij momenten zelfs aan als een documentaire. Er worden weinig of geen feiten geromantiseerd en de gruwel voelt ook nergens sensationeel aan. De regisseur heeft blijkbaar zijn hart en ziel in de realisatie van het project gestoken, want de film heeft hem vier jaar van zijn leven gekost. Het moet ongelooflijk veel moed hebben gevergd om een film te maken over zo’n dramatische gebeurtenis uit de Chinese vaderlandsgeschiedenis. Dat de feiten van bijna 75 jaar geleden nog steeds weergalmen in de huidige Chinese samenleving, werd bewezen door een recente gebeurtenis in 2005. Toen brak er hevig protest uit in China nadat de Japanners in hun eigen land schoolboeken publiceerden waarin hun eigen gruwelijkheden tegenover de Chinezen werden geminimaliseerd.

BEELD EN GELUID
City Of Life And Death wordt ons gepresenteerd in aspect ratio 2.20:1. De hele film is opgenomen in stijlvol zwart-wit en dat is een zeer goede keuze : De combinatie van intense zwartwaarden en subtiele tinten van grijs en wit  maakt indruk. De gruwel moet in zwart-wit zeker niet onderdoen voor een versie in kleur, mede door de vele close-ups van de getormenteerde Chinese soldaten en vrouwen. De pijn en ontbering zijn constant van hun gezicht af te lezen. Tijdens diezelfde close-ups zijn er wel af en toe sporen van noise reduction zichtbaar en subtiele edge enhancement is ook enkele keren goed te merken. Over het algemeen mogen we echter weinig klagen over de beeldkwaliteit van deze twee uur en tien minuten durende film.


Iets minder enthousiast zijn we over de meegeleverde audiotracks. We kunnen kiezen tussen een Mandarijns Dolby Digital 5.1-geluidsspoor en een Mandarijns Dolby Surround 2.0-track. Ook de meest ruimtelijke van de twee laat hier en daar helaas toch tekortkomingen horen. Zo klinken de actiescènes en met name het geratel van het machineweer nogal vlak en ook de rituele dans van de Japanners aan het einde van de film (met bijhorende drums) had zeker wat meer punch kunnen gebruiken. De dialogen klinken dan weer wel helder, maar van een oorlogsfilm met epische actiescènes hadden we toch net iets meer verwacht. Al bij al een matige geluidskwaliteit.

EXTRA'S
Hier komt nog de grootste ontgoocheling van allemaal: er is totaal geen sprake van extra’s op de disk. Een echte schande voor een film met zulke grote historische waarde. We zijn teleurgesteld.

CONCLUSIE
Liefhebbers van waarheidsgetrouwe, harde en compromisloze oorlogsfilms zoals Saving Private Ryan of het Koreaanse The Brotherhood Of War mogen deze bij ons minder bekende film van Chinese makelij zeker niet missen. Gezien het erg hoge en rauwe gehalte qua geweld kunnen gevoelige kijkers echter beter voor een andere filmkeuze opteren. City Of Life And Death is één van de sterkste prenten binnen zijn genre, een verhaal dat vroeg of laat moest worden verteld en gelukkig (nog) niet in een Hollywood-jasje is gestoken. We hadden maar al te graag wat bonusfeatures gezien bij dit epos, maar helaas is er geen enkele extra terug te vinden op het schijfje.