Sayra is een tienermeisje uit Honduras dat op zoek gaat naar een betere toekomst. Samen met haar vader en haar nonkel wil ze het land uit geraken om via Mexico de Verenigde Staten te bereiken en daar haar geluk te beproeven bij de nieuwe familie van haar vader die in New York woont. Casper is een tiener in Tapachula, Mexico en maakt deel uit van de gevreesde Mara Salvatrucha-gangsterbende. Hij heeft net een nieuwe jonge rekruut aangebracht bij de bendeleider, namelijk de twaalfjarige Smiley. Na een typisch inwijdingsritueel wordt het jongetje al snel een volwaardige gangster en ondertussen probeert Casper zijn relatie met zijn vriendinnetje Martha Marlene angstvallig geheim te houden. Na een fatale confrontatie zit er voor Casper niets anders op dan te vluchten. Zo komen Sayra en Casper ongewild met elkaar in contact en raken hun lotsbestemmingen met elkaar verstrengeld. Samen maken ze een gevaarlijke treinreis over het Mexicaanse platteland in de hoop een beter leven te vinden.

 

Onze verwachtingen voor Sin Nombre waren tamelijk hoog, wetende dat de film in 2009 grote prijzen binnenhaalde op het Sundance Festival (Best Cinematography Award en Directing Award) en het Edinburgh Festival (New Director's Award). De Amerikaanse regisseur met Aziatische roots Cary Fukunaga levert een dijk van een debuutfilm af: een verrassend diepgaand portret dat het georganizeerde bendeleven en de armoede in Centraal-Amerika op een uiterst treffende manier weet te vatten. Fukunaga deed niet minder dan twee jaar lang field research door zich met risico voor eigen leven onder te dompelen in de wereld van de Mara Salvatrucha in Mexico. Het beeld dat van deze geduchte bende wordt geschetst is zo authentiek dat het bijna aanvoelt als een documentaire. De tweede verhaallijn behandelt het thema van de illegale immigrantenstroom naar de Verenigde Staten en ook hier slaat hij de spijker op de kop. Zelden hebben we zo'n realistische, menselijke reflectie gezien van het nog immer prangende probleem. De film geeft een waarheidsgetrouwe kijk op het dagelijkse leven van enkele etnische minderheidsgroepen die door vele andere mensen worden gezien als menselijke afval, levende wezens zonder een gezicht, zonder een identiteit, zonder een naam (vandaar de filmtitel Sin Nombre, wat Spaans is voor zonder naam). De regisseur geeft deze kansarme minderheden wél een gezicht en een identiteit in zijn film.

 

Naast een zeer geloofwaardig script krijgen we ook nog uiterst geloofwaardige personages te zien. De regisseur heeft er bewust voor gekozen om met onbekende acteurs en actrices te werken die één voor één bijzonder doorleefde vertolkingen neerzetten. Het duurt niet lang vooraleer je als kijker intens meeleeft met Sayra (Paulina Gaitan uit Trade), het jonge tienermeisje dat samen met haar familie en vele andere Hondurezen een gevaarlijke tocht onderneemt door het onherbergzame, vijandige Mexico op weg naar een onzekere toekomst in de Verenigde Staten. Ondanks zijn gewelddadige achtergrond - in welke mate hij daarvoor bewust heeft gekozen is natuurlijk de vraag - voelen we ook al snel empathie voor haar toevallige reisgezel Casper (Edgar Flores), een jongen die gedwongen wordt om te vluchten voor zijn leven, hopend op een veilige bestemming. Ook de nevenpersonages lijken allemaal recht uit het echte leven gegrepen te zijn.

De prijzen die de film won voor beste cinematografie zijn volledig terecht: de beelden van de grauwe treinstations en de troosteloze Mexicaanse landschappen langs de illegale treinroute zijn op bijzonder authentieke wijze op film vastgelegd. Een deel van de film is zelfs bovenop de trein gefilmd wat niet bepaald een sinecure was. De vele panoramische vistas springen letterlijk in het oog door het knappe camerawerk en dankzij het rijke contrast van de geslaagde HD-transfer. Het gevaar en verderf in de straten is constant voelbaar. De beeldvoering is verrassend origineel en sterk voor een lowbudgetdebuutfilm; zo zit er een geweldige scène in de film waarin de immigranten van de trein springen en al lopende een grenspost omzeilen terwijl hun trein gewoon verder rijdt.

 

De Spaanse Dolby TrueHD 5.1-track doet zijn werk meer dan behoorlijk. Er wordt zeker niet overmatig gebruik gemaakt van de surroundspeakers en de soundtrack klinkt fantastisch in de oren. Er zitten ook meerdere shootouts in de film die hun impact op de kijker niet missen dankzij het lossless geluidsspoor. De vele dialogen klinken uitermate helder en scherp.

Sin Nombre is een gewelddadig, controversieel drama over bendegeweld, loyaliteit en vergelding dat ook uitstekend werkt als coming-of-age-verhaal. Met zijn ijzersterke, doorleefde vertolkingen van de twee hoofdpersonages en al even boeiende nevenpersonages, constant beklijvende fotografie en brutale benderituelen biedt deze Mexicaanse variant op het Romeo en Juliet-verhaal een intense filmervaring van de eerste tot en met de laatste minuut. Het plaatst het agressieve immigratiebeleid van de Amerikaanse regering ook in een gevoelige sociale context die tot nadenken stemt. Sin Nombre deed ons ook terugdenken aan Cidade De Deus en Amores Perros, twee andere films die de donkere kant van Zuid-Amerika belichten. Liefhebbers van dit soort sociaal bewogen Zuid-Amerikaanse films moeten zeker ook Maria Full Of Grace eens een kijkbeurt gunnen. De film is een visueel pareltje op Blu-ray en de geluidtrack stelt ook niet teleur. Helaas zijn er te weinig extra's te bespeuren in de bonussectie, al maakt het informatieve audiocommentaar nog tamelijk veel goed.