FILM
Soms vraag je je af hoe het komt dat prachtige filmprojecten maar niet van de grond geraken terwijl de grootste bagger wél gefinancierd rond geraakt. Bewijsstuk nummer zoveel is War Games, een prent die zo slecht is dat er een aparte categorie bij de Razzie Awards voor zou moeten bestaan. Het verhaal, een goedkoop doorslagje van het klassieke verhaal The Deadliest Game, is de antithese van originaliteit, de personages zijn uit inferieur karton opgebouwd en de regisseur lijkt zijn camerastandpunten te kiezen op basis van willekeurig gegooide dartspijltjes. Doorgaans zou ik jullie gewoon aanraden om de film niet te bekijken en die anderhalf uur van jullie leven die jullie anders nooit meer kunnen recupereren aan wat waardevollers te spenderen. Voor War Games wil ik echter nog een stap verder gaan: lees zelfs deze bespreking niet. Want, ongeacht de kwaliteit van deze review, de film verdient zelfs geen aandacht in de rand.

In War Games zoekt een groep twintigers de verlaten bossen op voor een spelletje uit de kluiten gewassen paintball. Wat ze niet weten is dat een trio gestoorde ex-militairen in de buurt rondwaart. Wat begint als een imitatie van oorlog evolueert bijgevolg tot een échte strijd op leven en dood, waarbij de soldaten de twintigers één voor één om het leven brengen. Niets nieuws onder de zon dus, maar waar andere films tenminste nog proberen de personages op een originele manier om het leven te brengen, is hier ‘dood door machete’ de meest ingenieuze variant. Voor de rest blijft het bij kogelvuur en landmijnen, waardoor de saaiheid al snel als een verstikkende mist over de prent glijdt.

Begrijp me niet verkeerd: ik ben absoluut geen voorstander van de martelporno zoals we die in onder meer de Saw-reeks zagen, maar wat War Games brengt, is zo mogelijk nog erger. De prent verspilt de tijd van de kijker door zelfs een poepsimpel verhaal zo incoherent en zielloos te vertellen dat je je afvraagt of cast en crew wel in het juiste vak zijn terechtgekomen. Het is niet zozeer het scenario dat de boosdoener is (je kan de vraag zelfs stellen of er wel een script is) maar wel regie en vertolkingen. Cineast Alema gebruikt zoveel close-ups dat je nooit precies weet waar de actie zich afspeelt en de acteurs declameren hun dialogen extreem geforceerd en ongeloofwaardig.

Is er een publiek voor dit soort films? Ongetwijfeld. Anders had een film als War Games nooit het budget bijeengeschraapt. Het zou me zelfs niet verbazen als we de prent de komende weken zien opduiken in de top twintiglijstjes van meest gehuurde dvd’s: de kracht van de domme actiefan valt niet te onderschatten. Maar als je mij vraagt om ofwel War Games nog eens te bekijken dan wel om de situatie die de prent schetst in het echt mee te maken, dan kies ik voor het laatste. Liever de korte pijn i.p.v. nogmaals 97 verdoemde minuten in de filmische hel. Hoewel, toegegeven, de twist op het einde best leuk is.

BEELD EN GELUID
Wat je ook vindt van de film zelf, de beeldkwaliteit kan ermee door. Dit is zeker niet de beste transfer ooit, maar zowel op het vlak van contrast, zwartniveaus, kleurenweergave als scherpte oogt War Games oerdegelijk. De soundtrack is iets minder van kwaliteit. De boxen worden goed aan het werk gezet als de kogels over en weer vliegen, maar de rest van de mix mist dynamiek.

EXTRA'S
Het Audiocommentaar van de cineast bevat nauwelijks interessante informatie. Bovendien vallen er behoorlijk wat stiltes. Daarnaast bevat de schijf een Fotogalerij (feitelijk niet meer dan bevroren beelden uit de film) en een Trailer die erin slaagt om het ganse verhaal op anderhalve minuut uit de doeken te doen, inclusief de volgorde van de slachtoffers. Als ik dat eerder had geweten, dan had me dat de agonie bespaard van de hele film uit te kijken.

CONCLUSIE
Veel woorden aan War Games vuil maken, dat verdient de film niet. De prent is immers een aanfluiting tegen alles wat de zevende kunst zo mooi maakt. Een simplistisch verhaal wordt namelijk incoherent verteld met een diarree van slechte beelden, waarbij slaapverwekkende personages afgrijselijke dialogen declameren. Te allen prijze vermijden dus, dit misbaksel, ook al zijn beeld en geluid degelijk tot goed en is er zowaar een audiocommentaar aanwezig in de bonussectie.