SERIE
In Caprica keren we vijftig jaar terug voor de aanvang van het eerste seizoen van Battlestar Galactica. De families Graystone en Adama worden verenigd in verdriet wanneer ze allebei een familielid verliezen bij een aanslag op eem Maglev-forenzentrein. De vaders hebben allebei een aparte manier om hun rouw te verwerken. Daniel Graystone (Eric Stolz) stort zich op zijn werk, het creëren van robots met een onafhankelijk geheugen, en hij hoopt dat hij de persoonlijke afdruk die zijn dochter Zoe (Alessandra Torresani) heeft achtergelaten in V-world, een soort van virtuele wereld, kan gebruiken om de robot mee te kunnen activeren. V-world is een parallelle virtuele realiteit waar jongeren, overdag keurig afgeborstelde studenten, zich straffeloos kunnen overgeven aan alle seksuele, masochistische en sadistische neigingen die een mens niet vreemd zijn. Yusuf Adama (Esai Morales), pater familias van een eerder arme immigrantenfamilie van de planeet Tauron, weigert aanvankelijk te geloven dat er nog een virtuele afdruk, een avatar, van zijn dochter Tamara (Genevieve Buechner) bestaat, totdat hij haar in de virtuele wereld ontmoet. Daniel en Yusuf sluiten een misdadig pact: Yusuf roept de hulp in van de Guatrau (Jorge Montesi), de peetvader van de georganiseerde maffia, om bij Graystones concurrent Tomas Vergis (John Pyper-Ferguson) een essentieel onderdeel te gaan stelen, en in ruil levert Daniel gevechtsrobotten om op Tauron te dienen in een burgeroorlog.




Maar Graystone Industries staat voor een moeilijke periode. Daniels vrouw Amanda (Paula Malcomson) flapt er op een herdenkingsceremonie uit dat haar dochter Zoe niet alleen is omgekomen bij de aanslag, maar vermoedelijk één van de daders was. De aandelen van Graystone Industries, dat voornamelijk vechtrobotten produceert, kelderen, en het is pas nadat Daniel openbaart dat hij mogelijk over technologie beschikt om een digitale kopie van de geestesgesteldheid van de dierbare aflijvige terug te activeren, zij het in een virtuele wereld, dat hij zijn vroegere machtspositie weer kan herstellen, zij het met een beetje hulp van de Tauronse onderwereld.




De organisatie die de aanslag heeft georganiseerd zijn de Sons of The One, een sekte die tegenover het gangbare polytheïstische geloof een monotheïsme bepleit. De gelovigen worden gerekruteerd door een geestelijke, zuster Clarice Willow (Polly Walker), de directrice van de school waar Zoe en de andere zelfmoordenaars school liepen. Het politieonderzoek dwingt om de medewerkers van de STO ondergronds te gaan. Wanneer Clarice lucht krijgt van de herrijzenis in de virtuele wereld van Zoe en Tamara, meent ze dit als een bewijs te zien voor een leven in het hiernamaals, en de beweging begint nieuwe volgelingen te rekruteren die zichzelf gaan opofferen in een aanslag waartegen de aanslag op de trein in het niets verbleekt: het plan heet Apotheosis en het idee is om tijdens een druk bijgewoonde sportwedstrijd de arena met alle inzittenden erbij in de lucht te laten vliegen. Agent Duram (Brian Markinson) van de politie vraagt aan Amanda, die net een zelfmoordpoging achter de rug heeft, om zich aan te sluiten bij de beweging van Clarice en zo veel mogelijk informatie over de nakende aanslag over te brieven. Helaas wordt Duram opzij geschoven door een overste die ook al voor de zaak van de STO gerekruteerd is. De Graystones moeten trachten hun dochter, met wie de relatie op het einde van haar leven zeer gespannen was, in de virtuele wereld te overhalen om opnieuw kamp voor hen te kiezen, en intussen staan ze ingeseind als terroristen en moeten ze lopen voor hun leven




We hadden eerder al een voorproefje van de reeks gekregen in de vorm van de pilootaflevering, en we oordeelden toen dat deze alleen te licht was om de hele reeks te beoordelen. Wie alleszins op een heruitgave zat te wachten van de blitse moederreeks vol cool geavanceerd ruimtetuig , komt een beetje bedrogen uit. De klemtoon ligt in deze reeks op het godsdienstige conflict tussen de monotheïsten en de polytheïsten, en de daarmee gepaarde etnische verschillen die in de bevremende wereld van Caprica zeker wel gelijkenissen vertonen met onze eigen realiteit. Waar bij Battlestar Galatica de eerste reguliere aflevering, 33, naadloos voortborduurde op de drie uur durende pilootaflevering, wordt in Caprica de complexe retrofuturistische wereld in hele kleine porties versneden en opgediend. Wat het potentieel is van de V-world, een doorgeëvolueerde computersimulatie die veel gelijkenissen vertoont met bestaande VR-spellen, wordt maar met mondjesmaat aan de kijker gevoerd. Er zitten zeker interessante verhaallijnen tussen, maar het duurt minstens tot de tweede speelhelft vooraleer de verwikkelingen echt interessant worden en je je weg vindt in het kluwen van personages. Tegen dan was het kalf echter al verdronken en werd voor Syfy de reeks niet meer hernieuwd voor een tweede seizoen - de laatste vijf afleveringen werden zelfs niet meer uitgezonden - waardoor men in het tweede deel nog in de gauwte enkele sprongen in het verhaal moest maken om de reeks aan te laten sluiten bij de hoofdreeks; zo zien we onder meer hoe de humanoïde Cylons zijn ontstaan, en waarom deze uiteindelijk voor het monotheïstische geloof kiezen. Op het einde springt de verhaallijn van de hak op de tak, en had hetgeen in de vijf minuten durende epiloog is geduwd waarschijnlijk inhoudelijk nog wel voldoende geweest om een tweede seizoen mee te vullen. Samenvattend: het minpunt van de reeks is vast en zeker dat je geacht wordt geen seconde je aandacht te laten verslappen, of je kan niet meer volgen. Het pluspunt is dat Caprica het intellect bevredigt, niet verzandt in goedkope clichés en vooral dat er uitstekend in geacteerd wordt. Personages als Daniel Graystone en Yusuf Adama hebben een twijfelachtige moraal en laten zich al te vaak leiden door hun persoonlijke ambitie, maar hun kwetsbaarheid maakt hen sympathiek.




BEELD EN GELUID
Vreemd genoeg worden we weer eens benadeeld en krijgen we in onze regio weer als enige géén Blu-ray van Caprica, waar dit bijvoorbeeld bij onze zuiderburen wel het geval is. Caprica is met een minder grove korrel geschoten dan Battlestar Galactica, en ook de hectische camerabewegingen die allemaal met steadycam schijnen geschoten te zijn, blijven uit in dit eerder gestileerde plaatje waarin vooral kleurfilters en een subtiel spel van licht en schaduw de verschillende omgevingen van elkaar scheiden. Er zitten echter nogal wat storende artefacts in het beeld, en voornamelijk is de compressie niet naar de maatstaven van wat er met een reeks als Caprica mogelijk zou moeten zijn. Het geluid is eerder bescheiden: met een simpele Dolby Digital 5.1-track komt het potentieel nooit echt goed tot zijn recht. Er weerklinkt al eens een hevige regenbui in de rearspeakers, en de virtuele seksclubs in V-world worden goed bediend qua pompende technomuziek, maar bijvoorbeeld de unieke soundtrack van Bear McCreary komt er in het geheel onderbelicht uit. De dialogen zijn helder verstaanbaar, maar bijvoorbeeld het pseudo-etnisch accent waarmee de Taurons zichzelf bedienen maken het moeilijk om deze reeks zonder ondertitels te volgen.




EXTRA'S
De eerste disk is gelijk aan de disk met de pilootaflevering, en bevat daardoor dezelfde extra's. Maar liefst 17 audiocommetaartrack zijn inbegrepen, voor sommige afleveringen dus zelfs twee. De tracks zijn best beluisterbaar maar nogal technisch van aard en na het beluisteren van enkele van de tracks vallen de makers nogal eens in herhaling. In totaal staan over de 18 afleveringen verspreid 84 minuten aan verwijderde scènes, wat dus het equivalent van twee extra afleveringen is, alhoewel hier ook een deel extended cuts van bestaande scènes terug te vinden zijn. De traditie van de videoblogs, kort materiaal achter de schermen geschoten, wordt na Battlestar Galactica ook op deze reeks voortgezet. In totaal krijgen we 19 dergelijke filmpjes, waarvan de eerste vier al op de pilootaflevering terug te vinden waren: What the frak is Caprica? (3:43), The director's process (3:24), The V-club (3:54), The birth of a Cylon (3:27), Global defense (3:21), Next generation (3:53), One true god? (3:33), Caprican evolution (3:51), Visual effects (4:47), Sounds of Caprica (5:01), The music of Caprica (5:01), What to expect? (3:19), Adama (4:00), Morality (4:12), Roll cameras (4:05), Snake in the grass (3:44), Caprican stylz (3:58), Virtual life (3:48) en Gray matters (4:02). De meeste van deze filmjes zijn een mengeling van behind-the-scenesshots met interviewfragmenten. Dan volgen nog enkele korte documentaires. In The Caprica Dynasty (13:42) krijgen we een overzicht van de voornaamste personages uit de reeks, met daarbij een korte toelichting welke banden deze met elkaar hebben, en een woordje uitleg over de acteurs die de rollen spelen. The Look Of Caprica (4:58) gaat over de stijlverschillen tussen Battlestar Galactica en Caprica. Creating A World (6:25) geeft ons een beter inzicht in de speciale effecten die werden gebruikt bij het creëren van Zoe's robotlichaam en bij New Cap City. Re-Caprica (4:46) is een korte samenvatting van de eerste helft van de afleveringen, die de gebeurtenissen tot en met de aflevering End Of Line samenvat, waaraan men kan merken waar er een pauze in het uitzendschema geweest is; de Season 1.5 sneak peek (3:05) biedt daarentegen een vooruitblik op de afleveringen vanaf Unvanquished. Het is duidelijk dat de seizoenen in Amerika als twee sets zijn uitgebracht, en dat van deze laatste twee documentaires de eerste op de tweede set en de tweede op de eerste set hoorde; voor de volledigheid zijn ze allebei op deze set terug te vinden.

CONCLUSIE
Caprica heeft de zoveelste grote kaalslag in televisieland niet overleefd. Ronald D. Moore en David Eick zijn niet bij de pakken blijven zitten en als alles meezit krijgt u in 2013 Battlestar Galactica: Blood And Chrome, een reeks die zich tussen de twee series afspeelt. Qua release wil ik alleen nog het volgende kwijt: where the frak is the Blu-ray?