SERIE
Op het einde van seizoen 4 was Chuck eindelijk van de Intersect af, maar werd zijn beste vriend Morgan Grimes per ongeluk ermee opgezadeld. Natuurlijk zorgt dat voor de nodige complicaties, vooral omdat deze nieuwe versie van de Intersect een bug bevat die het geheugen en de persoonlijkheid van het individu in kwestie aantast. Ondertussen probeert Chuck samen met zijn vrouw Sarah en de onverschrokken John Casey een eigen spionnenbureau op te richten, maar ondanks de financiële ondersteuning van Volkoff Industries loopt het allemaal niet zo soepeltjes als verwacht. Dat Jeff en Lester van Buy More vermoedens hebben dat er iets gaande is met Chuck en zijn vrienden en hun eigen onderzoek opstarten, het maakt het er al helemaal niet simpeler op.


Het vijfde seizoen is eveneens het laatste maar we moeten zeggen dat de makers er beter aan hadden gedaan te stoppen na seizoen 4. De “schwung” is er een beetje uit, het tempo gaat op en neer, de eeuwige discussies over wel/niet doorgaan als spion beginnen een beetje tegen te steken en de grappen zijn ook al niet meer zo fris. Om niet te zeggen dat ze zwaar belegen zijn en daardoor ook compleet niet meer om te lachen. Men probeert wel om de zaken leuk en onderhoudend te houden door onder andere Carrie-Anne Moss (The Matrix) te introduceren en Linda Hamilton nog even voorbij te laten komen, maar het is allemaal vergeefs. Seizoen 5 kan op geen enkel moment overtuigen en is eigenlijk een ongelooflijke domper op de fun die we de voorbije seizoenen met deze serie hadden. We kunnen u dan ook alleen maar aanraden om dit seizoen links te laten liggen en het vierde als het laatste te beschouwen.


BEELD EN GELUID
Het beeld wordt geplaagd door grain en ziet er niet echt mooi uit en zeker op een groot scherm is het allesbehalve leuk om naar te kijken. De makers doen dat gedeeltelijk opzettelijk voor een filmisch gevoel, maar het komt over als een rommeltje. Qua geluid kunnen we dan weer niet klagen want de 5.1-track doet als vanouds zijn ding zonder echt uit te blinken.

EXTRA'S
Om de serie af te sluiten krijgen we wel een ton extra’s waaronder een bedankje aan de fans (Sandwiches and Superfans – The Saving of a Show) en een behind the scenes (Chuck versus the Final Episode). Scoring the World of Chuck geeft meer informatie over hoe componist Tim Jones de muziek voor de show gemaakt heeft, terwijl "Chuck: The Beginning” een vijf minuten durend stukje is over het begin van de serie en Chuck: Through the Years dan weer de transformatie van het hoofdpersonage in de loop der jaren in beeld brengt.  Goodbye, Buy More is een fast-forwardfilmpje waarin we zien hoe de set afgebroken wordt en twee fake reclamespots uit de serie, nu in hun complete vorm. Chuck: The Future is dan weer een stukje waarin de hoofdrolspelers mijmeren over waar hun personages binnen enkele jaren zouden zijn. Voorts is er ook nog een uitgebreidere versie van de seizoensfinale, verwijderde scènes, 2 audiocommentaartracks en een gag reel.


CONCLUSIE
We zien het maar al te vaak: een goedlopende serie die "on public demand" tot op de laatste druppel uitgemolken wordt. Soms slagen de makers erin om de kwaliteit te bewaren en toch nog leuke verhaallijnen uit te stippelen (bv. Stargate SG-1), maar meestal resulteert het in een sisser die de herinneringen aan betere tijden besmeurt. Jammer genoeg is dat laatste ook het geval in Chuck, waarvan het vijfde seizoen er duidelijk één teveel is.