FILM
Net zoals Terry Gilliam of Jean-Pierre Jeunet is ook Michel Gondry een vreemde vogel in cinemaland. De Fransman viel in het begin van zijn carrière op met bijzondere videoclips voor artiesten zoals Radiohead en Björk. Mede door de hype rond Jim Carrey werd Eternal Sunshine Of The Spotless Mind een gigantische hit, ofschoon de helft van de bioscoopgangers er wellicht geen snars van begreep. Daarmee beledigen we geenszins de intelligentie van de kijker, maar gewoon omdat Gondrys kunst te nemen of te laten is. Wel had men over de Atlantische Oceaan (net zoals met Jeunet overigens) maar weinig geduld met deze surrealistische sprookjesfilmer. Na de mislukking van The Green Hornet mocht de Fransman zijn biezen pakken.
 

Voor zijn nieuwste film koos Gondry de roman L'Écume des jours van Boris Vian. Het boek uit 1947 wordt als één van Vians somberste werken beschouwd en staat nu nog steeds steevast op de boekenlijst van talloze Franse scholieren die zich door dit complexe liefdesverhaal moeten wurmen. Wie zich echter aan een trouwe verfilming van het boek verwacht houdt zich maar beter aan de versie van Charles Belmont uit 1968 omdat Gondry zoals gewoonlijk al zijn fantasiesluizen openzet waardoor het eindresultaat maar weinig met Vians roman te maken heeft. Wat wel overblijft is het trieste verhaal. Colin (Romain Duris) zwemt letterlijk in het geld. Zijn rijkdom reikt zelfs zo ver dat hij 24 uur op 24 over een persoonlijke kok (Omar Sy ) beschikt. Alles verandert als hij de mooie Chloé (Audrey Tautou) ontmoet. Door zijn verliefdheid vertoeft Colin in een andere dimensie, toch spat de droom uiteen als zijn geliefde ongeneeslijk ziek wordt. De hemel wordt plotseling een hel.

Gondry verplaatst het fatale liefdesverhaal naar het Parijs van nu. Hij laat zijn protagonisten letterlijk op wolken zweven door ze in een soort miniautootje via een kraan de hoogte in te hijsen. Tja, bij Gondry is nu eenmaal alles mogelijk: van palingen die uit de kraan komen tot een tafel die zich zelfstandig op rolschaatsen verplaatst. Kon Gondry zich in vroegere films als The Science Of Sleep en Be Kind Rewind nog enigszins wat beheersen, dan is in L' écume Des Jours het hek helemaal van de dam. De kijker komt werkelijk ogen te kort om van alle vondsten van de cineast te kunnen genieten en zoiets werkt zeer vermoeiend, zeker als je er rekening mee houdt dat de film langer dan twee uur duurt.
 

De acteurs voelen zich blijkbaar in hun sas. Audrey Tatou is sinds Amélie Poulain de gedroomde actrice om dit soort rollen te spelen waarbij je je soms wel eens afvraagt of ze nog iets anders kan. De tandpastaglimlach van Romain Duris irriteert na een tijdje wel, desalniettemin is hij ook perfect gecast. Omar Sy is sinds de overschatte komedie Intouchables het nieuwste wonderkind in Frankrijk, ik zou graag ontdekken waarom. Een echte grote acteur kan je zo iemand toch niet noemen? Maar goed, ik heb me die vraag eerlijkheidshalve ook altijd over Audrey Tautou gesteld.

Trouwe Gondry-fans zullen zonder meer een boodschap hebben aan deze bizarre, maar toch opmerkelijke Boris Vian-verfilming. Wie zich evenwel eerder al stoorde aan de surrealistische kindsheid zoals die in bijv. Be Kind Rewind ruimschoots te zien was, zal L'Écume Des Jours wellicht na een kwartiertje uit de lader halen. Voor waaghalzen of dromers?

BEELD EN GELUID
Van zo'n kleurrijke film kan je alleen maar helemaal genieten als de beeldkwaliteit optimaal is. Wij kregen de dvd toegestuurd en alhoewel de voorafgaande trailers (Asterix Bij De Britten godbetert!) het ergste deden vermoeden, kunnen we toch stellen dat dit een feilloze transfer is. De kleuren ogen ronduit prachtig waardoor Gondrys sprookje bijna een extra dimensie krijgt. Het geluid is eveneens zo goed als perfect met een vermakelijke soundtrack die vooral uit variaties op een Duke Ellington-nummer bestaat.

EXTRA'S
Er staan een heleboel extra filmpjes op deze dvd die elk een bijzonder aspect van L'écume Des Jours belichten. Zo vind je op deze disk bijdrages over de kostuums, de decors of gewoon over wat Gondry bezielde om het boek van Boris Vian te verfilmen. Grappig is ook dat één van de hoofdacteurs (Omar Sy) toegeeft dat hij het boek na enkele pagina's dichtsloeg. Het beste stuk is evenwel de bijna 40 minuten durende documentaire In de Voetsporen van Michel Gondry waarin we zien hoe Gondry te werk gaat.  Alle betrokkenen begrijpen maar niet hoe deze sloddervos uit pure chaos toch nog iets moois kan toveren. Het is trouwens indrukwekkend om te zien hoe sommige dingen op het witte doek onvoorstelbaar ogen, maar in werkelijkheid de eenvoud zelve zijn. Dus ja, deze bonus kan je eigenlijk een heel klein beetje vergelijken met de ervaring die een kind heeft als het voor het eerst een boek leest waarin goocheltrucs worden uitgelegd of om kort te zijn: hoe magie in 40 minuten wegspoelt....

CONCLUSIE
L'Écume Des Jours is zeker geen spek voor ieders bek, laat dat duidelijk zijn. Heel wat filmfans zullen zich doodergeren aan Gondrys aparte aanpak die ergens tussen infantiliteit en genialiteit zweeft. Hoe mooi het ook allemaal is, het lijkt er toch op alsof Gondry in zijn nieuwste creatie net iets te veel kunstjes heeft willen tonen. Beslist het bekijken waard, ten minste als je van surrealistische visuele sprookjes houdt.