FILM
Odd Thomas heeft zijn naam niet gestolen. Zijn moeder mag dan wel beweren dat er sprake was van een foutje bij de inschrijving en dat hij Todd had moeten heten, zijn vader heeft altijd vlakaf gezegd dat zijn naamgeving een bewuste keuze was omdat hij gewoon zo’n “rare” was. En raar is Odd inderdaad wel, hij kan namelijk de doden zien. Het zien van de doden komt niet zonder verantwoordelijkheid. Ze informeren hem immers over hoe ze dood gegaan zijn en Odd helpt hen naar het hiernamaals te geraken door de verantwoordelijke(n) ter verantwoording te roepen, ook al is dat niet zonder gevaar. Omdat dit hem al meer dan genoeg verantwoordelijkheid oplevert, heeft Odd voor de rest een relatief simpel leventje. Pannenkoeken bakken in het stadje Pico Mundo waar hij leeft, plezier beleven met zijn vriendin Stormy Llewellyn en hopen dat de plaatselijke Chief, Wyatt Porter, hem uit de problemen kan houden telkens hij weer eens iemand te pakken krijgt die wat ergs op zijn kerfstok heeft. Als Odd op een dag een vreemde man in het stadje opmerkt die omringd wordt door Bodachs, geestachtige wezens die teren op de energie die vrijkomt tijdens enorme rampen, beseft hij dat er iets niet pluis is en dat Pico Mundo zich op de vooravond bevindt van de grootste ramp die de gemeenschap ooit heeft meegemaakt...

Odd Thomas is gebaseerd op de bestseller van Dean Koontz (Nederlandse titel: De Gave) en is geregisseerd door Stephen Sommers, de man die ons eerder The Mummy en Van Helsing bracht. Fans van Koontz zullen zich gelukkig prijzen dat Sommers het boek redelijk trouw volgt, maar jammer genoeg doet hij dat in een sneltempo waarbij de algemene richtlijnen wel opvallen, maar veel van de diepgang verloren gaat. Anton Yelchin is een verrassend goede Odd Thomas, maar Addison Timlin krijgt als Stormy weinig interessants te zeggen en ook Willem Dafoe wordt als Chief Wyatt Porter niet ten volle benut. Dat Sommers besloot om de kijker constant bij de hand te nemen door gebruik te maken van een door Yelchin ingesproken voice-over kunnen we nog tot op zekere hoogte begrijpen (de mijmeringen van Odd komen ook in het boek voor), maar dat er amper ingegaan wordt op de diepere band tussen Thomas en Llewellyn is onvergeeflijk. Dit en de snelheid waarmee de regisseur door de feiten manoeuvreert, zorgt ervoor dat het einde voor velen die het boek niet gelezen hebben een beetje over de top zal zijn, terwijl de rollercoaster die het verhaal geworden is amper de mogelijkheid geeft om ook maar iets van een band te creëren met de personages. En dit terwijl dat net de sterkte van de Odd Thomas-boeken is.

Op zich is Odd Thomas een leuke film om tussendoor te bekijken als je niet veel zin hebt om na te denken en gewoon wat actie en speciale effecten wil zien. Een beetje zoals The Mummy dus. Enkel jammer dat de boeken zovéél meer bieden.

BEELD EN GELUID
Het beeld van Odd Thomas ziet er zeer goed uit maar het is niet vrij van fouten. Het contrast durft al eens wat hevig worden, de zwartwaarden neigen bij momenten wat naar blauw en sommige scènes komen een beetje plat over vanwege teveel digitaal gemanipuleer. Al bij al valt het echter nog goed mee en krijgen we mooie felle kleuren en scherpe beelden. Het geluid heeft duidelijke dialogen en redelijk veel effecten die uit de surroundspeakers komen, terwijl de subwoofer goed zijn best doet bij het supporteren wanneer nodig. Vooral de stukken waarin de Bodachs veel in beeld komen en van overal lijken op te duiken zijn impressionant en tonen aan dat er op het vlak van geluid echt wel moeite in de track gestopt is. De 5.1 MA-track is niet echt de absolute top, maar hij levert wel een zeer actieve ambiance.

EXTRA'S
Zoals wel vaker bij releases van Entertainment One zijn er geen extra’s aanwezig.

CONCLUSIE
Odd Thomas is gebaseerd op de bestseller “De Gave” van Dean Koontz, maar slaagt er langs geen kanten in om de diepte van het verhaal uit het boek te benaderen. Alle basiselementen worden naar voren gebracht en regisseur Stephen Sommers (die ook het script schreef) volgt het boek getrouw, maar hij doet dat op een veel te oppervlakkige manier waardoor veel (zo niet alle) charme van het originele verhaal verloren gaat. Een serieus gemiste kans om een schitterende filmserie in te leiden dus en we hopen dat mocht er nog meer werk van Koontz omtrent het personage Odd Thomas verfilmd worden, het scenario en de regie in de handen van een serieuzere regisseur gelegd worden.