FILM
In het midden van de jaren negentig was er een heuse Jane Austen-revival dankzij verfilmingen van nagenoeg al haar romans op zowel het grote als het kleine scherm. Daardoor groeide een hele generatie jonge vrouwen op met het idee van dromerige 19de-eeuwse romantiek zoals beschreven in de romans van de Engelse schrijfster. Ook de hoofdrolspeelster van Austenland is één van die vrouwen. De Amerikaanse Jane Hayes heeft haar slaapkamer gedecoreerd met verwijzingen naar Austens boeken - inclusief een kartonnen replica van Colin Firths Mr. Darcy - en droomt er stiekem van dat de liefde van haar leven haar in de schoot zal vallen na een groots bal. Als ze een tv-spot ziet die haar de volledige 'Jane Austen experience' aanprijst, aarzelt ze dan ook geen moment om al haar spaargeld in een reisje over de Atlantische Oceaan te steken.

Bij aankomst op de rustieke, kwintessentieel Engelse locatie van het themapark, blijkt echter al snel dat Jane's verwachtingen misschien iets te hooggespannen waren. Ze mag zich weliswaar uitdossen in 19de-eeuwse kleren en rondhossen in pre-Victoriaanse huizen en parken, maar omdat ze het 'bronzen' pakket aankocht - en niet de exclusievere 'platina'-aanbieding - is ze meteen de underdog van het gezelschap. Ook de belofte op 'een gegarandeerde romance' lijkt Austenland niet te kunnen inlossen, want zowel de mopperende Henry Nobly als de overdreven excentrieke kolonel Andrews beantwoorden niet aan de man die Jane voor ogen heeft. Gelukkig is er nog stallenjongen Martin (een gewone medewerker van Austenland, geen acteur), die Jane wél romantische hoogtes doet beleven. Al blijkt daar een haakje aan te zitten.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik geen al te hoge verwachtingen had toen ik Austenland in de dvd-speler stak. Ik ben altijd een fan geweest van de boeken van Jane Austen - met name van de briljante dissectie van zeden en gewoonten van het tijdperk - maar in welke mate zou een simpele romantische komedie, van de co-scenariste van het door mij gehate Napoleon Dynamite dan nog, ooit het goede evenwicht kunnen vinden tussen 19de-eeuwse moraal en 21ste-eeuwse seksualiteit? Wel, het antwoord luidt dat Austenland hier verrassend goed in slaagt. De plot van de film is een heerlijke, getrouwe hommage aan de romans van de schrijfster, maar vindt ook de ruimte om kritiek te leveren op de moderne wijze waarop wij de begrippen romantiek en seks invullen. Bijkomend pluspunt is dat de prent nooit onder de gordel mikt, maar uitgaat van een intelligent publiek, dat behoefte heeft aan gelaagde humor en aan personages die uit meer dan clichématig bordkarton zijn opgetrokken. Alleen de soundtrack met eightiessongs doet de wenkbrauwen even fronsen.

De performance van de acteurs zorgt er bovendien voor dat je ook emotioneel wordt meegezogen in het verhaal. Zolang ze nog in New York zit, overtuigt Keri Russell niet helemaal in de hoofdrol, maar zodra ze voet zet op Engelse bodem, in 19de-eeuws kostuum, speelt ze voortreffelijk. Je hebt als kijker geen enkele moeite om te geloven dat de protagoniste écht gelooft in de liefde zoals beschreven in de verhalen van Austen en als die ballon doorprikt wordt, voel je waarachtig met haar mee. Ook JJ Feild maakt een goede beurt als Henry, een man die zonder meer de vergelijking met Mr. Darcy kan doorstaan en daarmee de link met Austens romans des te treffender maakt. Ex-Flight of the Conchords-lid Bret McKenzie heeft wellicht de meest verrassende rol (in meer dan één opzicht, maar meer vertellen zou de pret bederven) als Martin, terwijl Jennifer Coolidge naar goede gewoonte de over the top Amerikaanse cultuurbarbaar vertolkt en daarmee zowel voor- als tegenstanders zal hebben. Een speciale vermelding ook voor Georgia King, die zichtbaar geniet van haar vamp-rol.

Misschien is het omdat ik diep vanbinnen een romantische ziel ben, of ligt het aan het feit dat ik op het moment van het schrijven van deze bespreking overal waar ik kom gebombardeerd wordt door de jaarlijkse grote Valentijnshype, maar ik kom Austenland bijzonder goed appreciëren. Pure romantische komedies die ingaan op gevoelens in plaats van op geilheid of groteske humor, zie je vandaag de dag minder en minder in de bioscopen en dat alleen al is een reden om te verblijden in het bestaan van Austenland. tel daar nog de knappe vertolkingen, het prima scenario en de klassieke regie bij en je hebt een film die ik iedereen ten zeerste kan aanbevelen. Niet alleen op 14 februari, maar op eender welke dag van het jaar dat je je eens wilt verliezen in een aangename dosis oprechte romantiek.

BEELD EN GELUID
Met de beeldkwaliteit van deze release is niets mis: de kleuren ogen helder, de scherpte is dik in orde en het contrast is zowel in de daglichtscènes als in de (zeldzame) nachtscènes prima. Je kan deze transfer nooit referentiemateriaal noemen, maar oerdegelijk ogen de beelden zonder meer. De soundtrack grossiert niet in de grootse, bombastische momente,n maar focust op heldere dialogen en een goede mix. De achterste boxen worden zelden écht aan het werk gezet, maar dat is voor een redelijk intimistische film als deze helemaal geen probleem.

EXTRA'S
De voornaamste extra op de disk is een Audiocommentaar door regisseur Jerusha Hess en producente Stephenie Meyer (yep, dezelfde vrouw die de Twilight-boeken schreef). Hoewel alle aspecten van het productieproces de revue passeren, is het niet de meest inzichtelijke audiotrack, maar het ongedwongen gebabbel laat zich makkelijk aanhoren. Een Q&A met de cast (31 min.) is opgenomen na een speciale vertoning van de film, maar levert slechts een handvol interessante anekdotes op.

CONCLUSIE
Austenland vindt het perfecte evenwicht tussen de geneugten van Jane Austens schrijfsels en de vereisten van een moderne romcom dankzij goede vertolkingen, een meeslepende plot en (vooral) gevatte humor en waarachtige romantiek. Beeld en geluid zijn oerdegelijk op deze dvd, maar de extra's laten je toch wat ontgoocheld achter.