Maar goed, in seizoen 1 beginnen de problemen dus niet in de buurt van een klif, maar in de buurt van een steile rotswand. De gemeente wil er pylonen laten plaatsen met het oog op de bouw van een elektriciteitscentrale, maar dat project loopt niet van een leien dakje, want de inwoners van het dorpje zijn er tegen (ze vrezen dat de toeristen weg zullen blijven), op een belendend perceel hebben milieuactivisten hun tentjes opgeslagen om de opstart van de werkzaamheden in het oog te houden en zo mogelijk te vertragen, en de beide bouwondernemingen die geïnteresseerd waren in de opdracht, liggen met elkaar overhoop. Het project is aan de goedkoopste toegewezen, maar z’n concurrent beweert dat hij met verouderd materiaal werkt en de opdracht nooit tot een goed einde kan brengen. Inspecteur Helgi Marvinsson wordt naar het godvergeten dorp gedetacheerd nadat er een dodelijk slachtoffer is gevallen: de zoon van de aannemer is met een graafmachine van de hoge rotswand naar beneden gestort en er zijn aanwijzingen dat er sprake is van kwaad opzet en dus van moord. Voor de man uit Reykjavik zou zoiets een klusje moeten zijn, maar eens ter plekke verneemt hij dat de jonge en vrij onervaren Inga Aradottir – de vervangster van de afwezige politiechef – het onderzoek zal leiden en dat hij als haar hulpje op mag draven. Uiteraard heeft Inga meteen een dader op het oog, nl. de concurrent van de aannemer, terwijl Helgi daar weinig geloof aan hecht – dat zou te eenvoudig zijn – en de dorpsbewoners menen dat er sprake is van een bovennatuurlijke interventie. Volgens een oude legende is de klif (nou ja…) een heilige plek en wie er de rust verstoort, roept onheil over het dorp af. De bejaarde inwoonster Launge heeft trouwens op de avond van het ongelukkige voorval een witte vuurbal in de richting van de vallei zien passeren (een elektrostatisch fenomeen dat schijnbaar vaker voorkomt in IJsland) en zij is er eveneens van overtuigd dat het gaat om een waarschuwing om de plek onaangeroerd te laten.
 

Inga en Helgi hechten geen belang aan het bijgeloof van de dorpelingen, maar de jonge inspectrice is veel mindere zeker van haar zaak als ze op een keer een man met een wit verband om het hoofd bijna doodrijdt, die een paar seconden later onvindbaar blijkt te zijn, wat een hele kunst is in een landschap waar nauwelijks enige vorm van begroeiing is… bovendien blijkt die geheimzinnige verschijning vaker in verband te worden gebracht met de mysterieuze gebeurtenissen omtrent de rotsformatie en de vallei…

Ook in seizoen twee is Helgi Marvinsson dus van de partij. Z’n baas Edda draagt hem op om de moord op een bankier te onderzoeken, maar gauw blijkt dat de man vuile handen had, want dat hij betrokken was bij witwaspraktijken, drugsmokkel en nog een aantal andere weinig fraaie praktijken. Als de dag nadien een jongeman en zijn dochtertje verdwijnen tijdens een uitstapje naar het lavaveld in de buurt van Reykjavik, komt z’n onderzoek in een stroomversnelling, want de vingerafdrukken van de jongeman worden op en loden pijp in de tuin van de bankierswoning teruggevonden. Jammer genoeg worden er ook vingerafdrukken van de leider van een beruchte motorbende teruggevonden, die ervan verdacht wordt zich in te laten met drugstrafiek. De affaire speelt zich af kort na de bankenkrach in IJsland en het is dus zeer goed mogelijk dat er veel geld verloren is gegaan waardoor de ene of de andere zijn schulden niet af heeft kunnen lossen… maar ook de poetsvrouw van de bankier – die tegelijk eigenares is van het plaatselijke hotel én hoofd is van een holding waarin de vermoorde veel geld had gestopt - blijkt boter op het hoofd te hebben…
 

U merkt het al, liefhebbers van thrillers en crimiseries komen met deze IJslandse series weer helemaal aan hun trekken. Bovendien hebben de makers er alles aangedaan om de affaires zo ingewikkeld mogelijk te maken waardoor het elke keer tot op het einde spannend blijft, want de clues worden maar met mondjesmaat aangereikt, terwijl met de relatieproblemen van Inga (zij is met de verkeerde man getrouwd) en Helgi (zijn huwelijk is uiteengevallen na de dood van zijn zoontje) de voortgang in het eerste seizoen bewust wordt vertraagd, en in seizoen 2 Helgi’s problemen met zijn dochter voor eenzelfde effect zorgen. Daarbij valt overigens op te merken dat seizoen 2 een flink stuk interessanter en spannender is, want de bovennatuurlijke elementen uit het eerste seizoen overtuigen maar zeer gedeeltelijk (en ze zullen er uiteindelijk ook niet echt toe doen, maar dat heeft een aandachtige kijker halfweg de serie beslist al door). The Cliff bekijkt u dan ook vooral voor deel 2, want daarin wordt het keihard gespeeld, waardoor u op het puntje van uw stoel terechtkomt.
 

Over de acteerprestaties hoort u ons niet klagen. Die zijn zonder meer goed, waarbij we graag aanstippen dat het decor, het lege IJslandse landschap, een belangrijke rol speelt in de sfeer die wordt opgeroepen. De vallei en de rotswand (in seizoen 1) zijn visueel zeer sterke elementen naast de kale hellingen en de lege vergezichten, maar de makers zijn er zelfs in geslaagd om van het veel minder spectaculaire lavaveld (in seizoen 2) een dreigend attribuut te maken. Bjorn Hlynur Haraldsson neemt de hoofdrol in beide seizoenen voor z’n rekening, en door the best man in the field te reduceren tot hulpje van een veel minder geroutineerde vrouwelijke politie-inspecteur (seizoen 1), introduceren de makers op een vrij handige manier een portie humor. In combinatie met een hopeloze liefdesaffaire, groeit seizoen 1 dan toch nog uit tot een  succes, weliswaar van een iets ander soort dan de vervolgserie, waarin het thrillerelement helemaal wordt uitgespeeld.