In seizoen 1 maken we kennis met de personages die een belangrijke rol zullen spelen in de romans Oliver Twist (1837), A Christmas Carol (1843), Bleak House (1852) en Great Expectations (1860), terwijl voor nevenpersonages en tal van details geput is uit of gerefereerd wordt naar nog minstens 12 andere werken van Charles Dickens (o.a. The Pickwick Papers, Little Dorrit, David Copperfield, Nicolas Nickeby en The Old Curiosity Shop). Het is een immense onderneming om een dergelijk scenario tot een goed einde te brengen en het veronderstelt een grondige kennis van het werk van Charles Dickens, maar Tony Jordan is in z’n opzet geslaagd, al was niet iedereen in de Engelse pers gelukkig met het feit dat het nauwelijks tot een combinatie van verhaallijnen komt, vergetende dat dezelfde werkwijze gehanteerd wordt in de meeste tv-series. In Dickensian lopen de personages elkaar tegen het lijf op straat of in de plaatselijke pub, terwijl sommigen hun heel aparte eilandje zelfs nooit of heel zelden verlaten, zoals Amelia Havisham die we bijna uitsluitend in het chique Saltis House zien of in een kostbaar rijtuig op weg naar een afspraak, terwijl Honoria Barnaby alleen buiten de haar vertrouwde omgeving komt voor een geheim afspraakje met haar minnaar. In de pub komen de dames nooit, dat zou tot een regelrecht schandaal leiden; dat deden dames in de eerste helft van de 19de eeuw niet (zelfs niet tot in het begin van de 20ste eeuw)!
Amelia Havisham en haar hartsvriendin Honoria Barnaby zijn de belangrijkste personages in dit eerste seizoen. Amelia is nog niet het wraakzuchtig wezen uit Great Expectations en niets laat vermoeden dat Honoria zal uitgroeien tot de ongelukkige en gefrustreerde Lady Dedlock uit Bleak House, al worden in haar geval de kiemen al wel gelegd, want om te vermijden dat zij samen met haar vader en oudere zus Francis in de goot terechtkomt, wordt ze onder druk gezet om in te gaan op de avances van de veel oudere en gefortuneerde Sir Leicester Dedlock. Haar vriendin Amelia Havisham erft na de dood van haar vader diens brouwerij en fortuin, haar halfbroertje Arthur (het kind uit Havishams relatie met de kokkin na de dood van zijn vrouw) krijgt niet meer dan een jaargeld. Hij voelt zich bedrogen en benadeeld en doet een beroep op ene Compeyson om Amelia’s fortuin in handen te krijgen. Arthur verliest evenwel de controle over de samenzwering en beseft dat z’n compagnon ondertussen helemaal voor eigen rekening werkt. Tot overmaat van ramp is Amelia in Compeysons val getrapt: ze is verliefd en zinnens om met de praatjesmaker in het huwelijk te treden. Honoria heeft ondertussen te horen gekregen dat ze zwanger is waardoor haar vader en Frances het geweer van schouder moeten veranderen. Maar als haar baby te vroeg wordt geboren en aanvankelijk geen teken van leven geeft, ziet Frances de kans schoon om de oude plannen i.v.m. Sir Dedlock weer nieuw leven in te blazen: de baby moet verdwijnen…
Uit Bleak House houdt bedenker Tony Jordan ook inspector Bucket over, de allereerste detective van Scotland Yard die belast wordt met de zoektocht naar de moordenaar van John Marley, de partner van Ebenezer Scrooge uit A Christmas Carol, wiens lijk in de haven is gevonden op kerstavond. Bucket staat voor een moeilijk opdracht, die hij evenwel tot een goed einde dient brengen als hij z’n job niet wil zien verdwijnen, want bij Scotland Yard is niet iedereen overtuigt van het nut van de nieuwe functie. Marley en Scrooge zijn twee meedogenloze geldschieters die er niet voor terugdeinzen om hun wanbetalers te laten afranselen of zelfs vermoorden indien ze de afgesproken terugbetalingstermijn overschrijden. Ze hebben m.a.w. niet veel vrienden en heel veel vijanden en dat merkt Bucket tijdens z’n onderzoek. Hij laat een paar verdachten oppakken en in de cel stoppen, maar uiteindelijk heeft hij nauwelijks bewijsmateriaal en hij wordt uiteindelijk van zijn taak ontheven. In de laatste twee dagen van zijn mandaat probeert hij alsnog een oplossing te forceren, maar als hij oog in oog staat met de dader gaat hij voor het eerst – in 13 afleveringen! - twijfelen aan het nut van gerechtigheid…
De baas van het plaatselijke zakkenrollersimperium, de mensenhandelaar Fagin, is één van inspector Buckets eerste verdachten en gevangenisklanten, maar Oliver Twists toekomstige werkgever laat zich niet zomaar van moord beschuldigen. Hij mag dan een crimineel zijn, hij zorgt er wel voor dat men hem niet kan betrappen, want het zijn uiteindelijk z’n jonge protegés die de diefstallen plegen. In Dickensian zien we hoe Fagins rechterhand Bill Sikes – de man voor het vuile werk – de jonge Nancy voor 50 pond vrijkoopt met geld dat hij van Fagin heeft gestolen tijdens diens verblijf in de gevangenis. Nancy is het ermee eens, want hoewel Fagin haar sinds haar zesde levensjaar in huis heeft genomen en zij als zakkenrolster en prostituee voor hem heeft gewerkt, rekent ze eerder op de brutale en gewelddadige Sikes om haar te beschermen. Fagin legt zich bij de feiten nee, want hij beschouwt Nancy ondertussen zo een beetje als zijn dochter en hij weet dat ze verliefd is op Sikes. Waarmee het terrein klaargestoomd wordt voor de komst van Oliver Twist…
Minder geslaagd is de verhaallijn over Mr en Mrs Bimble, het echtpaar dat het work house voor kinderen beheert. Zoals vaak draagt ten huize Bimble de vrouw de broek en die heeft haar oog laten vallen op een work house in de provincie waar haar man meer zou verdienen en waar ze vaste werkster in dienst zou hebben. Mrs Bimble wil hogerop, ze wil in contact komen met belangrijke mensen: jammer genoeg is Mr Bimble niet de intelligentste man als het erop aankomt een sollicitatie tot een goed einde te brengen… Het is telkens heel erg grappig en de chemie tussen de personages is perfect, maar na een tijdje gaat de verhaallijn toch een beetje vervelen…
Een dergelijk kostuumdrama biedt natuurlijk ook ruimte voor een paar roddeltantes om te vertellen wat moeilijk kan worden getoond. In die rol worden twee oudere dames opgevoerd die zowel op straat als in de pub de functie van zondagskrant krijgen en die er niet voor terugdeinzen om af en toe foute roddels te verspreiden, gewoon omdat ze dat leuk vinden, en als ze dat nodig vinden zorgen ze ook voor een beetje geweld in de hoop er zelf beter van te worden…
Je hoeft niet van alle personages te houden, maar ze spelen wel allemaal de sterren van de hemel. Tuppence Middleton (Amelia Havisham), Sophie Rundle (Honoria Barbaby), Alexandra Moen (Frances Barnaby) en Joseph Quinn (Arthur Havisham) zijn perfecte gecast voor de hoofdrollen, maar het is Tom Weston-Jones die de meeste aandacht trekt als de slechterik Compeyson, een rol die met overtuiging en op een zeer geloofwaardige manier wordt gestalte gegeven. Stephen Rea is trouwens uitstekend op dreef als inspecteur Bucket, de man met het geaffecteerde taaltje die de moderne onderzoekstechnieken als het ware ter plekke uitvindt. De Brits-Iraanse stand-upcomedian Omid Djalilli speelt de rol van Mr. Venus, een functie die meer dan een beetje vergelijkbaar is met die van Mr. Watson uit de Sherlock Holmes-verhalen.
Het production design is schitterend, maar je merkt wel dat voor de panoramische opnamen van het Victoriaanse straatje een beroep is gedaan op decorbouwers. De achtergronden zijn opgetrokken met CGI. Veel buitenopnamen zijn er voor de rest niet, af en toe een achterbuurtsteeg en een gezicht op de haven, maar altijd in zeer beperkte mate. Van een korte blik op de gevel wordt meestal meteen overgeschakeld naar de actie in de zeer gedetailleerde interieurs van de rijken en de armen, de pub, het kantoor van geldschieter Scrooge of de werkkamer van Amelia’s advocaat. Via de Bumbles krijgen we een beeld van het interieur van een armenhuis en via Fagin kijken we binnen in de primitieve behuizing van de schurken en de deugnieten van een wereldstad.
