FILM
For your consideration, presenteren we Dante's Peak. Populatie: enkele duizenden zielen. Dante's Peak heeft net een onderscheiding gekregen voor de tweede beste plaats in de States om te wonen, na één of ander boerengat in Montana, en burgemeester Rachel Wando (Linda Hamilton), in het dagelijks leven caféuitbaatster, spoedt zich van de éne toespraak naar het andere eerbetoon, intussen proberend haar kinderen Lauren (Jamie Renée Smith) en Graham (Jeremy Foley) in het gareel te houden. Domper op de feestvreugde is de komst van vulkanoloog Harry Dalton (Pierce Brosnan), die vermoedens heeft dat de al 7000 jaren slapende vulkaan van Dante's Peak wel eens zou kunnen uitbarsten, alhoewel alle meetapparatuur het tegendeel beweert, uitgezonderd dan Daltons zesde zintuig. Dalton heeft ooit de liefde van zijn leven verloren tijdens een vulkaanuitbarsting, en zijn collega's bekijken hem als een maffe obsédé. Nochtans zou Dalton wel eens gelijk kunnen hebben, want in één van de warmwaterbronnen in de buurt wordt een gaargekookt vrijend koppeltje gevonden - oh, en afgezien daarvan vallen de eekhoorns in het bos met tientallen ineens zonder aanwijsbare redenen uit de bomen. De gemeenteraad wil echter niet horen van het oppoetsen van de intussen onder het stof bedekte evacuatieplannen, omdat een dergelijk gerucht een belangrijke investeerder, die 800 nieuwe jobs wil creëren in Dante's Peak, wel eens definitief zou kunnen afschrikken.


Uit veiligheidsoverwegingen - én omdat hij intussen een serieuze boon voor de mooie burgemeester heeft - laat Harry zijn collega's, onder leiding van dr Paul Dreyfus (Charles Hallahan) opdraven met enkele miljoenen aan kostbare meetapparatuur, die uiteraard over de hele lijn negatief uitlezen. Totdat natuurlijk de avond voor Dreyfus' team weer naar het observatorium zal terugkeren, de vulkaan plots (?) begint uit te barsten, en Dante's Peak, om het nog voorzichtig uit te drukken, haar tweede plaats in de top-zoveel van beste plaats om te wonen op redelijk drastische wijze moet terug inleveren.


Dante's Peak is nog eens zo'n goeie ouderwetse rampenfilm, waarbij een overtuigende vertolking - duidelijk - ondergeschikt is aan het hard, en liefst gillend kunnen wegrennen voor een (computergegenereerde) kolkende massa magma. Wat meteen ook enkele zwakke punten van de film blootlegt: alle stereotiepen die over dergelijke films bestaan, worden nog maar eens uit de kast gehaald: (1) er staat een ramp te gebeuren, (2) niemand wil de eenzame klokkenluider geloven, ook al uit economische motieven, (3) alle bijzonder geleerde "experts" die in allerijl komen toestromen doen het nakende gevaar af als een anomalie in hun meetapparatuur, en (4) de ramp gebeurt toch, en dan is elk evacuatieplan natuurlijk een ferme vijg na pasen. Uiteraard wordt een dergelijk verhaal dan aangedikt met een koppel ongehoorzame kinderen, die linea recta richting kratermond rijden, een al even ongehoorzame schoonmoeder (Elizabeth Hoffman) die haar huisje vol herinneringen niet wil verlaten, ondanks het feit dat haar nederige stulpje zowat het eerste op de baan van de lavastroom ligt, en niet te vergeten de zeer moedige scène waarin vier mensen hun leven in de waagschaal gooien om hun f^&!@#ing hond te redden. En zulks is natuurlijk ook ondenkbaar zonder een romantische nevenplotlijn, waarin de getormenteerde man die in een andere uitbarsting de liefde van zijn leven verloren is, en de gescheiden moeder van twee kinderen uiteindelijk in elkaars armen belanden - of net niet natuurlijk. Blijft er dan feitelijk nog iets over dat de moeite waard is? Absoluut, maar dan vooral op visueel gebied. De tweede helft - uiteraard die waarin de vulkaan uitbarst, maar dat had je ongetwijfeld al geraden - is één lange aaneenschakeling van verbluffende visuele effecten, heroïsch geploeter door een regen van modder en as, en véél, heel veel adrenaline. Rampen gebeuren altijd per twee, en net als Armageddon versus Deep Impact bracht 20th Century Fox ongeveer tegelijkertijd de film Volcano in de zalen, waarin Tommy Lee Jones ongeveer dezelfde held uithangt als Brosnan hier, maar dan bij een compleet uit het niets opduikende vulkaan hartje L.A., wat qua geloofwaardigheid er net (!) over is. Dante's Peak blijft natuurlijk een dik anderhalf uur topamusement, waar je best niet te veel over nadenkt.


BEELD EN GELUID
Samen met Twister werd Dante's Peak al eerder uitgebracht door Columbia Tristar, die enkele jaren geleden de rechten op verscheidene Universal-titels beheerden. De releases hier waren echter inferieur aan de DTS-releases uit regio 1, en amper voorzien van extra's, vandaar dat deze logischerwijs hoog op het lijstje voor een opknapbeurt stonden. Ten opzichte van de oude release is aan het beeld nauwelijks wat veranderd, maar dat mag geen probleem heten, want die beeldkwaliteit was al zeer goed. Het enige echte mankement is de aanwezigheid van enkele sporadische witte puntjes, misschien een tiental in totaal, die misschien wel even storen, maar de globale kwaliteit van het beeld maakt dit euvel goed. Er zijn weinig tot geen artefacts te zien, het beeld is zeer scherp en rijk gedetailleerd (kijk maar eens naar de openingsscène van het stadsfeest), zonder ruis, en voorzien van een zeer natuurlijk kleurenpalet. Alleen zit de layer change op een wel zeer ongelukkige plaats ingebakken. De geluidskwaliteit van de DTS-track heeft ons een beetje teleurgesteld. Er is niets wezenlijks fout mee, maar bij een film over vulkaanexplosies, met asregens, vurige stroperige lava die alles op zijn weg vernielt (inclusief benzinestations) en een drukgolf die alle gebouwen als kaartenhuisjes in elkaar laat zakken, hadden we wat meer dynamiek verwacht. De remastering van Twister laat wat dat betreft veel minder aan de verbeelding over. Ook het subtiele achtergrondgeluid van de dieren in het bos en dergelijke laten alleszins geen onvergetelijke indruk na. Het is alleszins een verbetering boven de originele versie, die maar liefst acht (!) geluidssporen bevatte, tot en met een afschuwelijke Pools gedubde track, maar onze verwachtingen waren misschien wat hoger gesteld.


EXTRA'S
In tegenstelling tot de kale eerste release, worden we hier verwend met geen exhaustieve, maar toch voor een DTS-disk redelijke selectie aan extra's, die bovendien allemaal in het Nederlands ondertiteld zijn - dank u Universal. Meest in het oog springend is de iets meer dan een uur durende making of-documentaire "Getting Close To The Show", een mengeling van interviews, toelichting bij speciale effecten en filmfragmenten. De commentaartrack van regisseur Roger Donaldson en productie-designer Dennis Washington is gevarieerd en informatief, maar laat ook weer geen onvergetelijke indruk na. Het gros van de andere extra's zijn storyboards, waarbij scènes zoals die bij de heetwaterbronnen, de allesvernietigende pyroclastische wolk en de instortende gebouwen worden vergeleken met het uiteindelijke filmresultaat. Als afsluiter krijgen we nog de trailer te zien, alsook een hele reeks redelijk mooie posters voor de film.


CONCLUSIE
Dante's Peak is een visueel knappe, maar inhoudelijk niet overtuigende rampenfilm zoals je er ongetwijfeld wel meer hebt gezien. Als men de verwachtingen echter niet te hoog stelt, en de voorspelbare verhaallijn er voor lief bijneemt, is het een mooi brokje ontspannende cinema. En Linda Hamilton is natuurlijk ook een belangrijk argument dat vóór de film spreekt.