Een dergelijke film staat of valt met de geloofwaardigheid van het hoofdpersonage, maar Robert De Niro vindt vanaf het prille begin de perfecte toon om de frauderende Bernie Madoff te karakteriseren als een rustige en eerder zwijgzame man die niet probeert om z’n huid te redden en die meteen schuldig pleit op alle tenlasteleggingen. Z’n excuus dat de beleggers en de overheid wegkeken omdat hij hun grote winsten voorspiegelde, is uiteraard niet meer dan simplistische logica met een hoog flauwekulgehalte, maar uit de mond van De Niro klinkt het geloofwaardig omdat het zonder grote gebaren of een waterval van argumenten wordt geformuleerd. De Niro in de rol van een underdog die geen enkele kans maakt, het is een keer wat anders, maar het werkt. Uitstekend zelfs. 

Het effect wordt versterkt door een uitstekende Michelle Pfeiffer als Ruth Madoff, die weigert om zich te distantiëren van haar echtgenoot, maar die daarvoor een zware tol betaalt op het moment dat haar beide zoons én haar vriendenkring haar in de steek laten. Zelf heeft ze geen enkele schuld aan wat is gebeurd want ze hield zich niet bezig met de zakelijke aangelegenheden van de Madoffs, maar haar wereld stort wel als eerste in. Pfeiffer maakt het persoonlijke drama van Ruth Madoff op een zeer tastbare manier zichtbaar via een ingehouden maar nadrukkelijke acteerprestatie. Alessandro Nivola kruipt in de huid van haar zoon Mark, die niet kan begrijpen dat z’n vader hun toekomst op een dergelijke manier op het spel heeft gezet. Hij sluit zich op in z’n flat, waar Nivola hem langzaam ten onder laat gaan.

Regisseur Barry Levinson besteedt heel veel tijd aan de manier waarop de fraude werd ontrafeld door de bevoegde overheidsdiensten, waardoor moeilijke onderwerpen zoals o.a. Hedge Funds en termijnkredieten niet te vermijden zijn, wat sommige kijkers beslist zal afschrikken. Zelf hadden we in de flashbacks liever gezien waarom en onder welke omstandigheden een eerdere klacht tegen Madoff zonder gevolg was geseponeerd of hoe de beleggers die met hem in zee gingen profiteerden van zijn misdaad, want je kan je moeilijk voorstellen dat men geloofde dat Bernie Madoff op een legale manier monsterrentes kon uitkeren terwijl de markt net op dat moment in een flinke dip zat.

BEELD EN GELUID
Een eerder donkere film met veel bruin en blauw, maar dat hoeft niet te verbazen gezien het milieu waarin de actie zich afspeelt. Af toe is er sprake van een lichtere en kleurige scène als de camera zich richt op familiale en veel minder op zakelijke aangelegenheden. De zeer aparte soundtrack is van de hand van Evgueni en Sacha Galperine (Madame Bovary, 2014).

EXTRA’S
Een eerder kort Interview met de Cast en met de Regisseur over de manier waarop het onderwerp in beeld is gebracht en de samenwerking op de set is verlopen. 

CONCLUSIE
Geen gemakkelijk maar wel een belangrijk onderwerp, met uitstekende acteerprestaties van Robert De Niro en Michelle Pfeiffer.