Elle is op zijn zachtst uitgedrukt een zeer controversiële film en Verhoeven doet wat van hem verwacht wordt: choqueren. Een script vol vreemde wendingen en met Isabelle Huppert als ideale hoofdrolspeelster. Wie vertrouwd is met de filmografie van de Française zal niet verwonderd zijn bij het zien van Hupperts personage in deze thriller. Huppert durfde al incest aan (Ma Mère) of een psychopathische oversekste pianiste ( La Pianiste van Michael Haneke) en in Elle vertolkt ze de rol van een vrouw die kickt op verkrachtingen.
 
De film vangt meteen aan met een verkrachtingsscène die minstens even brutaal is als deze uit Straw Dogs en Irréversible. Slachtoffer is Michèle (Isabelle Huppert). Een alleenstaande vrouw die op het eerste gezicht een geslaagd leven leidt. Mannen bij de vleet en aan het hoofd van een videogamebedrijf. Beetje per beetje vernemen we de duisternis die Michèle haar hele leven lang met zich meesleept. Als dochter van een seriemoordenaar is Michèle één van de meest gehate personen van het land. Een schande die ze camoufleert door emotieloos door het leven te gaan, zelfs haar moeder of zoon Vincent (Jonas Bloquet) moeten niet op het minste medeleven rekenen als er in hun leven iets fout loopt. Ondanks haar rijkdom is Michèle een gekwelde vrouw die er een spelletje van maakt om andermans relaties kapot te maken. Vreemd genoeg wordt de vrouw alsmaar meer aangetrokken door haar verkrachter die het niet bij één keer laat.

Net zoals vele van haar films, wordt ook Elle bijna volledig gedragen door Huppert die iedere seconde schittert. De Franse actrice is haar ijskoude zelve en weet iedere scène naar zich toe te trekken. Een film die zowel flirt met de Hollywoodthriller waar Verhoeven een patent op had (inderdaad, Basic Instinct) en gewaagde auteurscinema. Niet iedereen was opgetogen met Elle, en daar zal het gedurfde onderwerp wel iets mee te maken hebben, maar sowieso een film waarvan we vinden dat je hem gezien moet hebben.