FILM
Op de boerderij in Mossy Bottom gaat alles zijn gangetje, zij het dat de schapen voortdurend kattenkwaad uithalen en hond Bitzer (John Sparkes) de boel in het gareel moet zien te houden. Omdat de schapen de schapenkorrels kotsbeu zijn, bestelt Shaun (Justin Fletcher) via internet (in een film kan alles!) drie pizza's. Vlak bij de pizzabakkerij is echter net een vliegende schotel geland, en de alien Lu-la (Amalia Vitale), verzot op pizza, wurmt zich in de bak van de pizzakoerier. Het wordt een ontmoeting zoals er nog nooit één was tussen alien en... schaap. Intussen breekt de ufokoorts los in Mossingham, en van overal in het land stromen ufojagers op het plaatsje af. In hun zog verschijnt echter ook Agent Red (Kate Harbour), die al heel haar leven op zoek is naar bewijs van buitenaards leven. Als kind meent ze namelijk een ufo te hebben gezien, maar ze werd uitgelachen door haar klasgenootjes, en die kras op haar ziel is kennelijk nog niet hersteld.

Shaun neemt de taak op zich om de alien Lu-la weer naar haar vliegende schotel te brengen. De boer (John Sparkes) probeert intussen van de ufogekte een graantje mee te pikken, en hij draagt Bitzer op om met behulp van de schapen een attractiepark uit de grond te stampen, Farmageddon genaamd (met maar liefst 20 pond als toegangsprijs). Met het geld wil hij een nieuwe oogstmachine kopen, ter vervanging van het exemplaar dat Shaun en de zijnen vakkundig hebben naar de filistijnen geholpen. Bitzer moet bovendien verkleed in een ruimtepak elke paal in Mossingham gaan volplakken met flyers. Uiteraard aanzien de domme agenten Bitzer voor de alien, en de waanzin kan pas goed beginnen.

Voor de opvolger van Early Man grijpt de Aardman-studio opnieuw terug naar hun gouden melkkoe - of is het een schaap? - Shaun, die na de Shaun The Sheep Movie voor de tweede keer in de bioscoop mag aantreden. Uiteraard moeten we dan ook niet op de lokale Blu-rayrelease wachten om van deze film in ons eigen knusse home theatre te genieten, want de UK-versie bevat weliswaar geen Nederlandse ondertitels, maar aangezien de film compleet verstoken blijft van dialogen, is dat geen enkele hinderpaal. Er is zelfs een Engels CC-spoor aanwezig waarin alle knots-boem-banggeluiden die de diertjes maken worden ondertiteld (I kid you not). Het antwoord op de vraag of een dergelijke dialoogloze prent ons anderhalf uur lang kan boeien is een volmondig ja. Bij Aardman verstaan ze de kunst om met minimale dialogen een maximum aan verhaal te kunnen vertellen. Zo leren we dat Lu-la feitelijk een kindje is dat op een avond besloot om te gaan joyriden in de vliegende schotel van pappie en mammie. Meer echter dan in de vorige film kunnen de scenaristen er niet te buiten om enkele geschreven boodschappen op plakkaten mee te geven om het verhaal te vormen, zoals de boer die 20 pond inkom vraagt voor zijn attractiepark, en eens het volk begint toe te stromen er prompt 30 pond van maakt, of de naam van de radiozender die de boer zit te beluisteren om zen te worden ("CALM FM").

Er wordt in de film overigens behoorlijk de draak gestoken met enkele sciencefictionklassiekers. De kleintjes zullen het niet doorhebben, maar er zitten enkele stevige referenties aan E.T., 2001: A Space Odyssey, Star Trek (de boer loopt rond in een Kirk-uniform), Close Encounters Of The 3rd Kind en zelfs Doctor Who in, die zich voor de gelegenheid niet verplaatst in zijn gepatenteerde telefooncel maar in een mobiel werftoilet. De visuele grappen vliegen je in een hels tempo om de oren (iedereen de cameo van Rocky uit Chicken Run gezien?), en om alle details mee te hebben, moet u deze schijf beslist meer dan één keer tot u nemen.

BEELD EN GELUID
Zoals de meeste claynimation-films straalt ook deze tweede Shaun The Sheep ambachtelijkheid uit. De stop-motion is zeer goed afgewerkt, en in HD zien de figuurtjes er naar goede gewoonte piekfijn uit. U moet maar eens letten op de wol op de pels van Shaun die op en neer gaat wanneer ons favoriet schaap tracht een dutje te doen. De kleuren zijn levendig en fris. Deze dialoogloze film wordt zowel uitgevoerd in DTS-HD MA 5.1 als in Dolby TrueHD Atmos, waardoor je het maximale uit je installatie kan halen. Uiteraard is deze film net als alle Aardman-films een opeenvolging van kunst-en vliegwerk, slapstick en voor de gelegenheid worden er nog eens een paar vliegende schotels tegenaan gegooid (of zijn het toch diepvriespizza's?) Reden genoeg om je te verblijden.

EXTRA'S
Het bonusmateriaal valt aan de andere kant wat tegen. Eens u zich door de ellenlange reeks cross-promotionele trailers hebt gewurmd, vertelt één of andere animatrice van Aardman u in How to draw Lu-la (2:42) en How to draw Shaun the Sheep (2:49) hoe u deze figuurtjes kan tekenen, wat een beetje absurd is voor een film met plasticine-figuurtjes. Elke tijd van het jaar is een goeie om deze film te kijken, blijkbaar, want u krijgt zowel een filmpje How to make painted easter eggs (1:39) als How to make Christmas decorations (2:15), om maar te zeggen dat deze schijf goed is voor uw koters op elke moment dat ze een schoolvakantie hebben. Er is ook nog een filmpje Lu-la slime time (1:30) waarin iets vies gedaan wordt met slijm, onder de noemer creativiteit. De filmpjes 25 years of Shaun the Sheep (3:56) en Making Farmageddon (3:14) zijn de enige twee werkstukjes die niet op kinderen gericht zijn, maar ze zijn te kort om een blijvende impact na te laten. Tot slot is er nog een reclamespot "The Woolmark company presents: super natural wool" (0:59) voor de Britse brei-industrie, die natuurlijk in Shaun en de zijnen een ideale spokesperson hebben.

CONCLUSIE
Met Shaun The Sheep: Farmageddon haalt u het bekende en beproefde recept van Aardman in huis: een veilige film zonder het minste aanstootgevende materiaal, waarbij de volwassenen net dat ietsje meerwaarde uithalen door de vele referenties naar populaire cultuur.