FILM
Little Women vertelt het verhaal van de vier zussen March, Jo (Winona Ryder), Meg (Trini Alvarado), Beth (Claire Danes) en Amy (Kirsten Dunst en Samantha Mathis), de dochters van een militair (Matthew Walker) die in de nasleep van de burgeroorlog op campagne is, en een liefdevolle moeder Marmee (Susan Sarandon), die haar vier dochters het beste probeert te bieden. De Marches zijn echter te arm om rijk te zijn en te rijk om arm te zijn, en het is de oude tante March (Mary Wickes) nog niet gelukt om de dames aan een rijke man te koppelen. Jo is de meest vrijgevochten van het stelletje, en concentreert haar energie liefst op het schrijven van toneelstukken, kluchten die ze dan met haar drie zussen opvoert voor een select gezelschap. De dynamiek verandert wanneer Jo ook buurjongen Theodore "Laurie" Laurence (Christian Bale) bij het gezelschap betrekt. De jongen die in het huis naast dat van de Marches bij zijn opa (John Neville) woont, is tot over zijn oren verliefd op Jo, maar die wijst hem af, en bij uitbreiding alle mannen.




Maar de dames raken op huwbare leeftijd, en vooral Meg schijnt het wel te kunnen vinden met John Brooke (Eric Stoltz), de mentor van Laurie. Een bestaan als vrouw van een onderwijzer is echter niet de verhoopte jackpot van de lotto, en tante March vindt het maar niks. Zus Beth kampt dan weer met een zwakke gezondheid: bij het bijstaan van een armoedige Duitse familie in de buurt heeft ze van één van de kinderen roodvonk opgelopen, en haar gezondheid krijgt een knak waar ze niet meer van te boven komt. Jo waaiert uit naar New York, waar ze probeert te leven van haar schrijfsels, en waar ze de Duitse filosofieprofessor Friedrich Bhair (Gabriel Byrne) ontmoet. Laurie wil echter koste wat het kost tot de March-familie behoren, en hij weet Amy zo ver te krijgen dat ze haar rijke aanbidder Fred Vaughan (Mar Andersons) met zijn aanzoek voor de deur laat staan. De dood van Beth brengt de drie overgebleven zussen weer samen, waarbij ze moeten concluderen dat hun onbezonnen jeugd definitief dood en begraven is.




Met de nieuwe versie van Greta Gerwig die pas verschenen is, is het een beetje jammer dat de versie uit 1994 niet hernieuwd in de belangstelling is gekomen. De enige Blu-rayuitgave, een Amerikaanse, blijkt niet Nederlands ondertiteld te zijn, dus moeten we ons voorlopig behelpen met de dvd. Het grote verschil met de nieuwe versie is dat in de versie van 1994 de gebeurtenissen wél chronologisch worden verteld, met ergens halverwege een tijdssprong van vier jaar, en gelijk de gelegenheid om Kirsten Dunst in te wisselen voor Samantha Mathis. De oude versie is een stuk korter, wat betekent dat de verhaallijnen er iets sneller worden doorgejaagd, en bepaalde details sneuvelen, zoals Beth die ten huize Lawrence op de piano mag komen spelen. De relatie tussen Jo en Friedrich wordt dan weer een beetje meer aangedikt, en in de eerste helft van de film is met een piepjonge Kirsten Dunst ook het personage van Amy gevoelig verjongd. Deze versie van Little Women blijft iets dichter bij het bronmateriaal, alhoewel het een kwestie van cijfers achter de komma is.




Veel van de acteurs uit deze film hebben nadien naam gemaakt, en het is dan ook grappig om iemand als Christian Bale rond te zien lopen als jonge snotneus. De jonge leeftijd belet echter de actrices niet om een gedetailleerde karakterstudie te tonen van de vier onzekere meisjes op de drempel naar de volwassenheid, in een periode waarin het voor vrouwen niet zo makkelijk was om de sociale ladder te beklimmen. Jo, wat verkort is voor Josephine, kan bijvoorbeeld haar schrijfsels pas verkopen wanneer ze als nom de plume zichzelf Joseph March noemt. Voor de rest is Little Women een tijdsdocument dat het leven aan het einde van de 19de eeuw in de streek rond Massachusetts tracht te evoceren, en daar nog aardig in slaagt ook. Het sociaal commentaar wordt tot een minimum beperkt, en de setting wordt mooi aangekleed. Winona Ryder hield er een Oscarnominatie aan over, maar haar carrière raakte achteraf in het slop door enkele domme handelingen zoals een winkeldiefstal en een breed in de media uitgesmeerde breuk met Johnny Depp.




BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze prent is aanvaardbaar voor een dvd, maar nu we Blu-ray gewoon zijn, lijken de kleuren alleszins een stuk minder geprononceerd dan mogelijk is. Net zoals de versie uit 2019 werd deze oorspronkelijk gedraaid op film, en er is flink wat detail waar te nemen op kostuums en decorstukken. Ook de close-ups en de ingewikkelde haarstijlen - waar af en toe al eens een krultang te lang in blijft zitten - zijn voldoende gedetaileerd, alsook bijvoorbeeld het houtwerk aan de piano. Wanneer er echter uitgezoomd wordt, worden in de achtergrond de details verdrongen. De Engelse Dolby Digital 5.1-track is eerder beperkt qua dynamiek, maar laat de dialogen goed tot hun recht komen, en de soundtrack van Thomas Newman, nog altijd één van mijn favoriete componisten, is vermeldenswaard.

EXTRA'S
De bonussectie bevat een promofeaturette (6:52) uit de oude doos, enkele statische pagina's met cast en crew-informatie, een trailer (3:01) en een melige cross-promotionele trailer waarin Columbia Tristar het fenomeen dvd aanprijst als "the future". Achteraf bekeken, geestig.

CONCLUSIE
Welke versie van Little Women uw voorkeur wegdraagt, laten we aan uw eigen smaak over. Voor ons is het een gelijkspel. De versie uit 1994 was eertijds wellicht een staaltje van technisch vernuft, maar de technische merites van de schijf zijn door de tijd meedogenloos ingehaald.