FILM
Helikopterpiloot Raymond Gaines (Dwayne Johnson), met na Afghanistan 600 reddingsmissies op zijn naam, worstelt met de vechtscheiding met zijn vrouw Emma (Carla Gugino), die is gevallen voor de charmes én het chequeboekje van de onzedelijk rijke Daniel Riddick (Ioan Gruffudd). Wat een leuk weekeindje had moeten worden met zijn dochter Blake (Alexandra Daddario) valt zowel letterlijk als figuurlijk in het water wanneer Ray wordt opgeroepen om assistentie te bieden bij een aardbeving die de Hoover Dam van de kaart heeft geveegd. Aardbevingsdeskundige dr. Lawrence Hayes (Paul Giamatti), wiens doctoraatsstudent Kim Park (Will Yun Lee) de instorting van de dam niet heeft overleefd, stond net op het punt om een voorspelmodel voor aardbevingen te presenteren; helaas: niemand wilde naar hem luisteren, en nu plots de hele wereld wél luistert, is het feitelijk al te laat. Dr. Hayes voorspelt dat een aardbeving van ongekende kracht de hele kustlijn van Los Angeles tot San Francisco in één puinhoop zal herschapen, en het is geen kwestie van uren meer, maar van minuten. Blake is net in San Francisco bij Daniel, die haar bij de eerste schokken prompt in een parkeergarage achterlaat om het eigen vege lijf te redden. Een toevallige sollicitant, Ben Parker (Hugo Johnstone-Burt) en zijn wijsneusbroertje Ollie (Art Parkinson) helpen Blake uit haar geklemde limousine, en in een verwoeste electronicazaak in Chinatown weten ze een vaste landlijn aan de praat te krijgen, waarmee Blake haar vader kan verwittigen dat ze ongedeerd zijn. Ray heeft net zijn ex uit een instortend gebouw weten te redden, en samen trekken ze Californië door in een schier oneindige reeks stuk rakende vervoermiddelen om hun dochter te redden; haar zus Madison is namelijk ooit verdronken tijdens een kajakongeval; en dacht u nu werkelijk dat The Rock zijn tweede dochter op dezelfde manier zou laten creperen? Think again!




Het aantal clichématige plotwendingen is in deze film gewoon niet bij te houden. San Andreas verdient in elk geval een dikke nul voor originaliteit, maar is anderzijds een zodanig goed gemaakte rampenfilm van het soort dat we tegenwoordig niet meer te zien krijgen, dat we dat regisseur Brad Peyton met alle vormen van plezier vergeven. Al van in de openingsscène, waarin Ray en zijn team een meisje bevrijden uit een in een ravijn gestorte wagen, en daarbij zowat alle wetten van de aërodynamica op royale wijze aan de laars van de makers gelapt worden, is de toon stevig gezet. De schaal van de film, waarbij immense flatgebouwen als kaartenhuisjes tegen elkaar omvallen, is echter van ongeziene proportie. In het redelijk voorspelbare verhaal, waarin de familievader met de lichaamsbouw van een professionele worstelaar (waar vind je die?) hemel en aarde beweegt om zijn familie te redden, wat in normale omstandigheden tot onmiddellijk ontslag zou leiden wegens insubordinatie, en hierbij en passant niet alleen zijn dochter, maar ook nog eens zijn huwelijk redt, volgen de onwaarschijnlijke plotwendingen elkaar in sneltreintempo op. Opvallend is dat worstelaar Dwayne Johnson de laatste jaren is uitgegroeid tot een celebrity die over méér beschikt dan alleen maar honderdtwintig kilo vetvrije spieren, maar warempel ook nog kan acteren.




Nochtans maakte Brad Peyton met het soapachtige familiedrama dat door de actie heen verweven zit, de juiste keuze, en daardoor is San Andreas een stuk intiemer dan het koele en steriele 2012 van Roland Emmerich, waarvan je stiekem hoopte dat niemand de ramp zou overleven. Voor een regisseur wiens voornaamste wapenfeit tot nog toe Cats & Dogs: The Revenge Of Kitty Galore was, een draak die regelmatig opduikt in lijstjes van de slechtste films ooit, is het alvast een flinke opsteker. Dat we gaandeweg te weten komen hoe de breuk tussen Ray en zijn vrouw feitelijk voortvloeit uit het schuldgevoel na de dood van hun dochter, is menselijk gezien alleszins een stuk geloofwaardiger dan het feit dat wanneer de Hoover Dam wordt weggespoeld, het stuk achter de verdwijnpaaltjes netjes gevrijwaard blijft. San Andreas is een huwelijk tussen een klassieke verhaalvertelling en buitengewoon gelukte speciale effecten, dat door de goeie timing en een strakke dosering van de suspense geen seconde verveelt, maar op het einde net íets te patriottistisch wordt. Als u bovendien graag nog eens als bonus Ioan Gruffud ziet verpletterd worden of Kylie Minogue van een torengebouw ziet vallen, dan kan met San Andreas uw avond wellicht niet meer stuk.




BEELD EN GELUID
Is San Andreas een upgrade naar UHD waard? Na Passengers is het de tweede UHD-film die we op de pijnbank leggen, en de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het verschil met de Blu-ray, die van ons een maximale score kreeg, marginaal klein is. UHD zou toch een klein beetje een upgrade moeten zijn, en dat is hier soms met een vergrootglas zoeken. In de scènes die zich in het zonnetje afspelen, zijn de kleuren wellicht een beetje lichter en zie je de schaduwen beter, maar onder meer de scène in de parkeergarage lijdt wat onder het feit dat de achtergrond er globaal gezien wat donkerder uitziet, waardoor wat detail verloren gaat. Ook het interieur van Daniels kast van een villa is niet dadelijk veel gedetailleerder. Hoe dan ook is San Andreas waarschijnlijk niet dé titel die u moet gebruiken om aan uw vrienden het verschil tussen 1080p en 2160p uit te leggen. Er zijn hier en daar een paar beelden waar je het verschil merkt, maar wanneer het erop aankomt, zoals in zowat elke scène waarin er een gebouw instort - en dat zijn er nogal wat - had het niveau van detaillering meer mogen zijn. De Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-track is gewoon dezelfde als die van de Blu-ray, wat een goede zaak is, vermits Warner de 3D-versie met een gecomprimeerde Dolby Digital Plus-track heeft opgezadeld. De Dolby TrueHD 7.1-geluidstrack is voorzien van een Atmos-codering en is een prima kandidaat voor geluidstrack van het jaar; films over aardbevingen en bijhorende overstromingen zijn natuurlijk gefundenes Fressen waarmee geluidsmixers makkelijk kunnen scoren, en soms ook wel in kunnen overdrijven; de geluidstrack op deze versie klinkt echter mooi evenwichtig: diep gerommel van de instortende gebouwen, krakend metaal in de scène waarin Alexandra Daddario ei zo na verpletterd wordt in een wagen, en rondvliegend glas als moederlief met een speedboot door een ruit van gewapend glas vliegt; alles klinkt luid en hevig, maar het is me vooral opgevallen dat de muziek en de dialogen compleet niet overstemd worden in deze orgie van geweld.




EXTRA'S
De 4K-schijf bevat geen bonusmateriaal, maar de Blu-ray van dezelfde film is toegevoegd, waarop al de extra's terug te vinden zijn. De bonussectie opent met een audiocommentaar door Brad Peyton, voor de man een primeur (omdat blijkbaar niemand op een audiocommentaar bij Kitty Galore zit te wachten). De man weidt uitvoerig uit over de film, maar beperkt zich vooral tot de meer technische kant van de zaak, wat in een film als deze een begrijpelijke keuze is. In de documentaire San Andreas: The Real Fault Line (6:23) gaan de makers op zoek naar een manier om de vernielingen zo waarheidsgetrouw mogelijk weer te geven. Dwayne Johnson to the Rescue (9:24) is een eerbetoon aan het fysiek nogal vrij uitdagende werk dat de acteur tot een goed einde heeft moeten brengen, en in Scoring the Quake (6:13) wordt componist Andrew Lockington onder het vergrootglas gehouden. De disk bevat ook nog 8 verwijderde scènes (4:40) met eventueel optioneel commentaar en in diverse fases van afwerking, een gag reel (1:22) en een stunt reel (2:56).




CONCLUSIE
San Andreas is spijtig genoeg niet dé referentietitel geworden om uw UltraHD-TV mee te demonstreren, want vooral op gebied van beeld worden de uitgebreidere technische mogelijkheden niet optimaal benut. De film zelf blijft een leuk popcornspektakel waar de adrenaline afgutst, en de geluidstrack is er één om U tegen te zeggen.