FILM
Wanneer de rijke vader Dashwood overlijdt, erft zijn zoon John het ganse familiefortuin, want vader wil niet dat zijn bezittingen in verdeeldheid geraken. Dashwood senior heeft uit een tweede huwelijk nog een vrouw en drie dochters, en hij drukt John dan ook op het hart om "barmhartig" te zijn tegenover zijn stieffamilie. Wie daar niet zo opgezet mee is, is Johns gierige vrouw Fanny, die die tak van de familie beschouwt als een partij onfrisse koeienvlaaien, en moeder Dashwood (Gemma Jones) en haar drie dochters Elinor (Emma Thompson), Marianne (Kate Winslet) en Margaret (Emilie François) worden vriendelijk (nu ja, voor zover dat kan natuurlijk...) maar resoluut van het landgoed verwijderd. Ze vinden echter onderdak in Barton Cottage, een overvalst fermetteke - ze hadden het slechter kunnen treffen - op het landgoed van de minzame sir John Middleton en zijn moeizieke maar van liefdadigheid overlopende schoonmama Mrs. Jennings. Door hun val van de sociale ladder zijn de twee oudste zussen Dashwood ineens niet meer zo begeerde huwelijkskandidaten; zo is Elinor verliefd op de sympathieke edelman Edward Ferrars (Hugh Grant), maar als die met een vrouw van nederige afkomst thuis zou komen, zou hij prompt onterfd worden. Bovendien is Edward al in het geheim verloofd met een andere vrouw. Marianne wordt in het geheim aanbeden door de in zichzelf gekeerde kolonel Brandon (Alan Rickman), wiens eerste verloofde onder tragische omstandigheden om het leven is gekomen. De timide kolonel laat echter de kaas van zijn brood eten door sir John Willoughby (Greg Wise), een steenrijke playboy met een dubieuze reputatie.


Regisseur Ang Lee is tegenwoordig een van de hottest regisseurs geworden dankzij de cultstatus die hij door Crouching Tiger, Hidden Dragon en recent ook nog The Hulk heeft verworven. De man blijft verbazen door zijn veelzijdigheid, want deze Sense And Sensibility was van een compleet andere inslag. Ons oordeel is op die paar jaar niet noemenswaardig veranderd (wat misschien meer over ons zegt dan over de film, maar soit). Deze film, een kostuumdrama naar een boek van Jane Austen, zal vooral goed in de markt liggen bij een romantisch, veelal vrouwelijk, publiek, en is af en toe ook wel echt mierzoet. De film moet het vooral hebben van dialogen waar George Lucas zijn tenen nog van zouden kunnen krullen en zowat de stijfste hark in een geschiedenis van stijve harken neergezet door Hugh Grant. Acteurs als Tom Wilkinson en Alan Rickman - 's mans talent blijft ons verbazen - houden met hun toch iets zwierigere stijl de film gaande. Anderzijds is Lee erin geslaagd om het redelijk triviale verhaaltje wat aan te dikken door de sociale context van de adel een eeuw geleden te schetsen, en hij doet dat met bijzonder veel brio. Inzonder hekelt hij de hypocriete houding van de zogenaamde upper class tegenover huwelijken, die eerder dan romantische aangelegenheden zuivere financiële transacties waren, waarbij het vooral van belang was de niet onder zijn of haar stand te huwen. Zo blijkt de eerste verloofde van kolonel Brandon van armoede te zijn gecrepeerd omdat ze door de kolonels familie niet als een goede partij werd beschouwd, hetgeen de kolonel een gewetensprobleem zo hoog als een huis heeft opgeleverd, vandaar ook zijn terughoudendheid tegenover Marianne. Wat ons van de sociale inslag van de film naar het tweede pluspunt van de film brengt: het acteerwerk is bij wijlen buitengewoon sterk, en dat is altijd mooi meegenomen, natuurlijk. Dit alles leverde de film overigens 7 Oscarnominaties op, waarvan er één verzilverd werd (beste screenplay voor Emma Thompson), alsook een heel mooi palmares aan ander prijzen, waarvan de belangrijkste waarschijnlijk wel de Gouden Beer op het Filmfestival van Berlijn in 1996.


BEELD EN GELUID
Meer dan twee jaar geleden alweer bespraken we op deze site Sense And Sensibility, toen één van de eerste DVD releases ooit door Columbia Tristar. Ten opzichte van de eerder uitgekomen redelijk kale versie is er qua technische transfer niet veel veranderd - Zelfs de fouten in de ondertiteling zijn blijven staan - en we vermoeden dat dezelfde transfer is gebruikt als voor de eerdere release. Alleen staat nu op de cover het geluidsformaat wel correct als Dolby Digital 5.0 geafficheerd. Vermits dit voornamelijk een dialoogfilm is, blijf je uiteraard verstoken van bijzondere geluidseffecten, en dus volstaat deze track ruimschoots voor wat de film biedt. Er worden af en toe wat ruimtelijke effecten gecreëerd met regenvlagen en hinnikende paarden, maar daar blijft het bij, en meer hoeft dat voor deze film niet te zijn. Ook het beeld is overal stabiel en scherp, en net zoals in de eerdere release is het grootste punt van bezwaar dat het contrast van het kleurenpalet hier en daar toch wat diepte en helderheid betreft een beetje te wensen overlaat, vooral in de donkerdere scènes. De scherpte is meer dan adequaat, zelfs in die mate dat er af en toe een kleine hint van edge enhancement te zien is, en noemenswaardige printfouten of ruis zijn er niet te bespeuren. Af en toe is er misschien een klein artefactje te zien.


EXTRA'S
Wat deze disc wezenlijk verschillend maakt van de oude versie zijn de extra's, die allemaal keurig van Nederlandse ondertiteling zijn voorzien. We vinden twee commentaartracks terug, eentje van actrice Emma Thompson en producente Lindsay Dorian, de andere ingesproken door regisseur Ang Lee en co-producer James Schamus. Beide tracks zijn onderhoudend maar niet echt wereldschokkend. In een vier minuten durende kleine featurette wordt getoond hoe Emma Thompson met een flinke portie gortdroge humor haar Golden Globe-award voor deze film in ontvangst mocht nemen. Het geheel wordt afgesloten met twee verwijderde scènes, een bioscooptrailer en cross-promotionele trailers voor Little Women en The Remains Of The Day.

CONCLUSIE
Cinematografisch is Sense And Sensibility best een aardige film, maar je moet natuurlijk van dit soort romantisch naturalisme houden. Of van onbezoedelde middelengelse landschapjes. Het is géén pakkend drama in de zin dat je er onder je stoel van ligt, maar toch beter dan wat we binnen dit genre gewoonlijk voorgeschoteld krijgen. Zijn de extra's nu de moeite waard om van je oude versie over te stappen naar een nieuwe? De technische kwaliteit is nauwelijks beter te noemen, en tenzij je een onvoorwaardelijke liefhebber bent van audiocommentaren, blijft de disc wat extra's betreft in gebreke, toch voor een disc die bestempeld wordt als een Special Edition.