FILM
Charlie Simms (Chris O'Donnell), beursstudent op een dure middelbare school, Baird, heeft samen met zijn maat George Willis jr (Philip Seymour Hoffman) hoe drie jaargenoten een verfbom hebben klaargehangen, waarmee ze 's anderendaags de wagen van directeur Trask (James Rebhorn) willen besmeuren. Helaas zijn ze gespot door Mrs. Hunsacker (June Squibb), en hen wordt met aandacht gevraagd om de namen van de daders te noemen. Zoiets staat echter gelijk met klikken, en terwijl de twee het thanksgiving-weekeinde tijd krijgen om zich te bezinnen - als ze niet opbiechten, vliegen ze eruit - heeft de altijd in geldnood zittende Charlie een baantje, Hij moet voor 300 dollar babysitten op een nurkse oude kolonel, Frank Slade (Al Pacino), die zo goed als blind is, en die manifest niét meewil naar het thanksgivingfeestje van de kinderen. De kolonel heeft zelfs grootse plannen voor het weekeinde, en wil daarbij Charlie betrekken: naar New York afreizen, logeren in het Waldorf-Astoria hotel, gaan eten in de Old Oak, naar bed gaan met een vrouw, zijn broer een potje komen uitschelden op zijn thanksgivingfeest, en als apotheose wil de kolonel zichzelf van kant maken in zijn mooiste gala-uniform. Ondanks het feit dat Charlie andere katten te geselen heeft, is hij vastbesloten om de kolonel te helpen.




Scent Of A Woman was vooral de prent waar Al Pacino een Oscar aan overhield voor zijn rol van de dwarse kolonel Slade. De man werd daarvoor (en ook nog wel daarna) feitelijk vaak getypecast als mafioso, maar met deze rol toont hij dat hij zeer veel meer in zijn mars heeft. Pacino wilde de rol oorspronkelijk niet spelen, en onder meer Jack Nicholson en Dustin Hoffman waren zich in de coulissen al aan het opwarmen toen Pacino op aanraden van zijn agent toch beet. Pacino's tactiek is method acting, en de man bleef tijdens de opnames naast de camera nog steeds zijn Frank Slade-typetje opzetten. De man nam onder meer tangolessen voor de dansscène, en bestudeerde enkele echte blinden voor zijn rol, en de rest is filmgeschiedenis. Je zou nog haast gaan vergeten dat Chris O'Donnell hier ook een excellente rol in speelt, die mogelijk moeilijker onder de knie te krijgen is dan het karikatuur van Pacino.




De film biedt ons ook een mooie kijk op New York, van de sjiekste hotels tot de goorste achterbuurten, om daarin de meest absurde situaties te laten plaatsvinden. Is het bezoek van Frank aan zijn broer, met wie hij veel kwaad bloed deelt, al surrealistisch te noemen, dan is er nog een scène waarin de kolonel (jazeker, blind!) achter het stuur van een Ferrari kruipt voor een testritje. Dergelijke ietwat rare kronkels vormen evenwel de kers op de taart van deze helaas iets te lange film, die een beetje voorspelbaar eindigt met wat alleen maar in een feelgood-movie mogelijk is. Is het nu eigenlijk een ode aan het leven of een treurdicht over vergankelijkheid? U mag kiezen.




BEELD EN GELUID
Deze Universal-release bevat het oorspronkelijke 1.85:1-formaat, en we moeten helaas zeggen dat dit niet dadelijk de beste beeldkwaliteit is. Er zitten ongelofelijk veel moiré-artefacts op de diverse kostuums die de studenten van Baird alsook de kolonel dragen, dat het ergerlijk wordt. De kleuren zien er anders natuurlijk uit, misschien een beetje met een blekere ondertoon, maar het primaire, zoals de rode Ferrari, domineert. De DTS-HD MA 5.1-track steekt er niet uit, maar doet gewoon goed zijn werk, met heldere dialogen die het geheel doen voortkabbelen. Als er al één ding uitspringt, dan is het de mooie minimalistische muziekscore van Thomas Newman, die erg lijkt op zijn werk voor American Beauty.




EXTRA'S
Qua bonusmateriaal staat op deze schijf helemaal niks!

CONCLUSIE
Alhoewel het scenario een tikje overdreven is, geeft Al Pacino hier een masterclass acteren. De schijf is rudimentair uitgevoerd, zonder bonusmateriaal.