FILM
Scheepsmaten Edmond Dantes (Jim Caviezel) en Fernand Mondego (Guy Pearce) gaan ondanks het strikte verbod toch aan wal op Elba, het verbanningsoord van Napoleon Bonaparte (Alex Norton) omdat de kapitein dodelijk ziek is. Napoleon vraagt aan Edmond om buiten het weten van zijn Engelse bewakers, in Marseille een brief te bezorgen aan een man die zich Clairon (Freddie Jones) noemt, één van zijn getrouwen. Edmond gaat op het voorstel in, maar wordt gearresteerd wegens spionage. De magistraat, de jonge en ambitieuze Villefort (James Frain) is geneigd hem clementie te verlenen, omdat Edmond - analfabeet - onmogelijk van de inhoud van de brief op de hoogte kon zijn, maar wanneer hij de bestemmeling van de brief noemt, laat Villefort hem afvoeren naar Château D'If, een geheime gevangenis voor politieke gevangenen. Dertien lange jaren gaan voor Edmond voorbij, met als enige regelmaat dat hij op de verjaardag van zijn gevangenneming door de gevangenisdirecteur, Dorleac (Michael Wincott) een portie zweep krijgt. Edmond maakt in het geheim echter kennis met één van zijn medegevangenen, priester-soldaat Faria (een glansrol voor wijlen Richard Harris), die een tunnel naar buiten wou graven maar per ongeluk in Edmonds cel is verzeild geraakt. Faria zit in de cel omdat hij een belangrijke edelman ettelijke kisten goud en juwelen heeft lichter gemaakt, en nooit heeft verraden waar de schat ligt. Faria kan zich verzekeren van Edmonds hulp bij het graven - deze keer in de juiste richting - en in ruil, om de jarenlange tijd te doden, leert Faria hem niet alleen lezen en schrijven, maar ook economie, vreemde talen en niet te vergeten zwaardkunst.




En na dertien jaar kan Edmond zijn gevangenis verlaten, tijdens een turbulente scène waarin Faria in een ingestorte tunnel omkomt. Alleen is de wereld danig veranderd: zijn vader heeft zich verhangen, zijn verloofde Mercedès (Dagmara Dominczyk) is na nog geen maand getrouwd met zijn beste vriend Mondego, maar vooral blijken Mondego, Villefort, en de voor Edmond opzij geschoven stuurman Danglar (Albie Woodington) een triumviraat gevormd te hebben, waarbij Edmond een overbodig stuk op hun schaakbord was. Alleen heeft Faria vlak voor zijn overlijden de bergplaats van zijn fortuin onthuld, en dat blijkt nog groter te zijn dan Edmond ooit had kunnen dromen. Samen met de piraat Jacopo (Luis Guzmán), die Edmond trouw heeft gezworen omdat hij zijn leven heeft gered, mengt Edmond zich onder de beau monde van Parijs, zich uitgevend voor ene graaf van Monte Cristo. Terwijl de gevestigde adel zich het hoofd breekt over waar de stinkend rijke en excentrieke edelman plots vandaan komt, zint Edmond Dantes op wraak op Mondego, Villefort, Danglar en Mercedès: hij wil ze niet doden, maar exact zoveel laten lijden als hij heeft moeten doen.




Voor wie de zoveelste herkauwing van het Drie Musketiers-thema (The Three Musketeers, The Musketeer, The Man In The Iron Mask) niet meer ziet zitten, is er nog dit andere, iets minder bekende verhaal van één van de grootste vertellers uit de Franse literatuurgeschiedenis, Alexandre Dumas. Kevin Reynolds (Robin Hood, Prince Of Thieves en Waterworld) tekende voor de regie van dit swashbuckling-drama, dat iets minder simplistisch van opzet is dan de één voor allen-retoriek van Dumas' andere werk, maar zeker niet minder intrigerend of minder spannend. Ruwweg valt de film uiteen in drie delen: in het eerste krijgen we de verhoudingen tussen Edmond, Fernand en Mercedès uitgetekend. Edmond wordt daarbij door Jim Caviezel neergezet als een timide jongeman, met wie iedereen het beste voorheeft, en die door zijn gezond verstand snel promotie maakt om zijn droom - te kunnen trouwen met de liefde van zijn leven - sneller dan gepland te kunnen verwezenlijken. Daartegenover staat dan Fernand, zijn jeugdvriend die, ondanks dat hij van betere (lees: rijkere) komaf is, altijd zijn zinnen heeft gezet op Edmonds onschuldige geluk, inclusief zijn aanstaande.




Het tweede deel van de film wordt een beklijvend stukje Papillon-gevangenisdramatiek, waarbij Richard Harris nog eens een laatste keer zich mag bewijzen als schitterend acteur, en ondanks de beperkte setting heeft dit segment ongelofelijk goede dramatische vaart. In het derde deel zien we dan de tot een excentrieke edelman ontpopte Edmond terug, die op uiterst geraffineerde wijze voldoening wilt over het onrecht dat hem is aangedaan. Niet echt een origineel gegeven, want ook terug te vinden in films als The Mask Of Zorro, maar toch een pluim voor Jim Caviezel, die de volledige verandering in zijn karakter op geloofwaardige wijze brengt. Ook een pluim voor de voortreffelijke bijdrage van Guy Pearce, die zijn karakter de nodige credibiliteit van de slechterik geeft, zonder hierbij te gaan overacteren. Alleen moet actrice Dagmara Dominczyk dringend de Poolse invloeden in haar articulatie afleren.




Kevin Reynolds heeft bewezen met Robin Hood, Prince Of Thieves dat dit soort geromantiseerde avonturenfilms hem wel ligt, en hij een evenwicht kan vinden tussen de pure swashbuckling-scènes en het uitwerken van een goede plot. Hij heeft bovendien ook cinematografisch de teugels goed in handen, vooral in de diverse duels, waar hij een steadycam over het gras laat scheren om de dynamiek van de scène te verhogen, of een zeer mooie choreografie heeft uitgewerkt in de scène waarin de Graaf van Monte Cristo voor de eerste keer een publiek optreden maakt. Voor liefhebbers van dit soort films is het alleszins smullen geblazen.

BEELD EN GELUID
De videokwaliteit van deze Count Of Monte Cristo is maar zus en zo, en het lijkt alsof de filmspoelen ook vijftien jaar in een cel hebben liggen te beschimmelen. Het beeld is te soft, in donkere scènes hangt er een soort van mist over en alhoewel we toch hier en daar een mooie close-up krijgen, is het in de meer weidse scènes dat het beeld - excuseer de flauwe woordspeling - de mist ingaat. De kleuren zijn ook niet bijzonder uitgesproken. Er zijn nochtans geen artefacts aanwezig, maar dat is dan ook het enige positiefs wat er te melden valt. Gelukkig krijgen we nog een min of meer deftige DTS-HD MA 5.1-track die vooral tijdens de zwaardvechtscènes een mooie ruimtelijke ervaring biedt. Ook de openingsscène waarin de twee protagonisten verstrikt raken in een schermutseling met een commando Engelse dragonders, klinkt levendig.




EXTRA'S
De bonussectie vangt aan met een audiocommentaartrack van de immer enthousiaste Kevin Reynolds - die man houdt echt van zijn films - die enthousiast een hele schare interessante informatie geeft. De vierdelige documentaire An Epic Reborn (34:05) verdeelt de aandacht tussen The Pen (6:39), met een bijdrage over Alexandre Dumas' boek, Adapting a Classic (8:50) over het productiedesign, The Napoleonic World (8:14) over de locaties en The Clash of Steel (10:21) over de zwaardgevechten. Verder krijgen we 5 verwijderde en alternatieve scènes (22:17) te zien, voorafgegaan door een interessant stukje uitleg van regisseur Reynolds en editor Stephen Smel. Dan volgt een multi angle-featurette "En Garde: Multi-Angle Dailies" (3:02) waarin je het eindgevecht vanuit meerdere standpunten kan bekijken, en er is ook een multi audio-featurette "Layer-by-Layer: Sound Design" (4:47) waarin je de ontspanningsscène van Edmond met vier verschillende audiotracks in diverse stadia van afwerking kan beluisteren. De schijf opent ook met cross-promotiionele trailers, maar die zijn slechts met heel veel moeite te skippen.

CONCLUSIE
The Count Of Monte Cristo is een stuk wereldliteratuur dat vooral een betere beeldkwaliteit verdiend had. We krijgen wel mooi wat extra's op deze regiovrije Amerikaanse schijf.