FILM
Dat ons aller Clint Eastwood meer in z'n mars heeft dan z'n stijlvolle Dirty Harry-personage neer te zetten of de coole sigaar-rokende cowboy te spelen wisten we reeds een tijdje. Een nieuw bewijs van z'n regisseurstalent kwam er met deze Mystic River. De film werd zelfs zo goed ontvangen bij de critici en het grote publiek dat hij ineens twee oscars wegkaapte op de laatste uitreiking. Sean Penn mocht het beeldje ontvangen voor beste mannelijke hoofdrol en Tim Robbins voor beste mannelijke bijrol. Een pittig detail: geen van beiden waren ooit weggelegd voor de acteur Eastwood. De plot van Mystic River draait rond drie jeugdvrienden met elk hun eigen verhaal: Dave (Robbins), Sean (Bacon) en Jimmy (Penn). De een werd inmiddels door z'n vrouw verlaten, de ander werd in z'n jeugd sexueel misbruikt en de derde werd geïnterneerd waardoor hij de geboorte van z'n dochter en de dood van z'n vrouw nooit meemaakte. Wanneer de dochter van Jimmy dood wordt teruggevonden kruisen de paden van de drie jeugdvrienden elkaar opnieuw. Allen zijn ze op één of andere manier gelinkt met de moord op Jimmy's dochter waardoor de interne spanningen tussen het trio hoog oplopen.

Dé reden waarom deze prent zo goed onthaald werd bij de critici waren de puike acteerprestaties (en dus niet het verhaal, want dat is slechts middelmatig). Penn, Robbins en Bacon tillen deze film hoog boven de middelmaat uit. Gecombineerd met de ervaring en het puike camerawerk van de heer Eastwood bekomen we een spannende en sfeervolle misdaadthriller met de nodige dramatische wendingen. Ook de soundtrack draagt bij tot de hoogstaande kwaliteit van deze film. Net als de prent is de muziek moody, donker en dramatisch op de juiste momenten. Je wordt er helemaal door opgezogen in de verhaallijn en je voelt mee met de frustraties, pijnen en opgekropte woede van de hoofdpersonages. Het einde voelt misschien een ietsje te langdradig aan maar da's dan ook het enige minpuntje. Bepaalde recensenten die stellen dat deze film niet meer is dat een uitgesponnen aflevering van Derrick, maar dan op z'n Amerikaans, zitten er misschien niet zo ver naast qua verhaal, maar op gebied van sfeer en zeker filmtechnisch is deze Mystic River zeker meer dan de moeite waard.

BEELD EN GELUID
Mystic River straalt een duistere en sombere sfeer uit en dat zien we ook aan het beeld. Veel grauwe, donkere kleuren alsook veel grijs- en zwarttinten. Ondanks het feit dat er weinig heldere kleuren te bekennen zijn werd het beeld praktisch vrijgehouden van grain en detailverlies. Oneffenheden en fouten konden we niet bespeuren. Slechts héél af en toe leek het beeld ons een ietsje te wazig.

Van dergelijk soort film die het voornamelijk moet hebben van z'n dialogen verwacht je in eerste instantie niet te veel van het geluidsbeeld. Verrassend genoeg kwam deze film beter dan verwacht uit de test. Eerst en vooral zijn de dialogen dan ook helder en levendig, maar daarnaast worden ook de overige luisprekers correct aangesproken om de omgevingsgeluiden, muziek en subtiele achtergrondeffecten perfekt weer te geven.

EXTRA’S
Slechts één extra op deze schijf: de iets meer dan 11 minuten durende featurette From Page To Screen. De titel laat veel goeds vermoeden doch we krijgen niks meer dan hoogst promotionele interviews met de acteurs, regisseur en auteur van het boek. De lofzangen liggen er zo dik op dat het na een tijdje iets te veel van het goede wordt. Deze featurette mag dan ook onder de noemer van de vrijwel waardeloze extra's geplaatst worden.

CONCLUSIE
Dit is er eentje die je moet gezien hebben, de acteerprestaties alleen al maken deze midaadthriller van regisseur Clint Eastwoord de moeite waard. Beeld en geluid zijn meer dan bevredigend maar op niveau van de extra's laat men ons redelijk in de steek.