Ik heb deze film al enkele maanden hier liggen, en nu pas is het mij opgevallen dat deze pas in november ook op het Europese vasteland uitkomt. De UK-versie is echter volledig Nederlands ondertiteld, tot en met de extra's, dus wie deze film écht wou hebben, kon 'm al een paar maanden in zijn kast hebben staan.

The End Of The Affair is de laatste film van de Britse enfant terrible van de cinema, Neil Jordan, die deze keer zorgde voor een verfilming van een boek van dat andere enfant terrible van de Britse literatuur, Graham Greene. The End Of The Affair is alleszins autobiografisch op te vatten, en verhaalt een periode uit het leven van Greene tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Waarschuwing: de vertelstructuur van de film is buitengewoon ingewikkeld, en je moet er echt met je volle aandacht bijblijven of je bent de draad kwijt. Er wordt gewerkt met flash-backs, flash-forwards, en verhalen binnen verhalen binnen verhalen. Ook worden verschillende scenes herhaald, dan vanuit het standpunt van een ander hoofdpersonnage, wat toch wel essentieel is in het verhaal van deze film. Desondanks blijft het geheel toch nog net verteer­baar, afgezien van de loeizware inhoud dan.

De film verhaalt hoe de schrijver Maurice Bendrix (een alter ego van Greene zelf, rol van Ralph Fiennes) jaren na de feiten met haat in zijn hart terugkijkt op die bewuste periode waarin hij het echtpaar Wilson heeft leren kennen. Henry Wilson (Stephen Rea) is een typisch burgermannetje annex complete vijg, en hoe hij erin slaagt getrouwd te blijven met de vurige Catherine (Julianne Moore) is een compleet raadsel. Maurice slaagt erin om Catherines liefdesleven te verrijken met hetgeen ze van haar man niet kan krijgen. De twee beleven een korte, hevige romance die abrupt wordt afgebroken wanneer tijdens een vrijpartij het huis waarin beiden de daad aan het voltrekken zijn, getroffen wordt door een Duitse bom. Beiden overleven echter de slag.

Jaren later ontmoet Maurice Henry, die, onwetend over de affaire die Maurice met zijn vrouw had, hem in vertrouwen neemt: zijn vrouw zou een minnaar hebben! Maurice, die zelf al jaren geen contact met Catherine meer heeft na de ontploffing, doet waar Henry te weinig rugge­graat voor heeft, en huurt een detective in om Catherines eventuele relaties met andere mannen uit te vlooien. Het resultaat van dat onderzoek is zeer verrassend, niet in het minst voor Maurice Bendrix, en een en ander leidt tot een dramatische climax.

Wie denkt aan een film in dezelfde stijl als The English Patient, komt hier bedrogen uit. The End Of The Affair is veel somberder, zwartgalliger, maar tegelijkertijd ook minder grotesk en meer intimistisch. De Engelse versie heeft op meedogenloze wijze van de BBFC het +18-predikaat meegekregen, en dit voor een paar blote borsten van Julianne Moore. Aan de kwotering zou je gaan denken dat dit een pornofilm of een gore horrorfilm is; maar nee, niks van dit alles. Het zou toch eindelijk wel eens tijd worden dat de BBFC gewoon wordt van de wereld gevaagd. In verhouding komt in deze film niets shockerends voor (behalve dan misschien voor puriteinse kwezels die zelf nog in de jaren '50 leven), en ik kan zo uit het hoofd tien films opnoemen die in Engeland een lichtere kwotering meekregen, en waar ik meer problemen zou hebben om die te tonen aan een jonger publiek dan deze film.

BEELD EN GELUID

The End Of The Affair is vooral een dialoogfilm, en maakt niet echt gebruik van spectaculaire geluidseffecten, behalve dan de inslag van de vliegtuigbom. De film moet het meer hebben van de sfeerschepping, de stijlvolle decors en muziek van de jaren '40 en '50, die in anamorf breedbeeld zeer goed tot hun recht komen. De kleuren zijn vooral dof en sober, maar dat heeft meer met de filmstijl van Jordan te maken (zie ook Michael Collins en The Crying Game) dan met de transfer naar DVD.

EXTRA'S 
Ik ben er quasi zeker van dat deze DVD, mogelijk op de verschillende ondertitelingen na, bij de pan-Europese release dezelfde extra's gaat meekrijgen dan zijn Engelse broertje. Alle extra's zijn in elk geval volledig Nederlands ondertiteld, alweer een pluim voor Columbia. Er staan 2 commentaartracks op, een van Neil Jordan en een van Julianne Moore. Verder zijn er de obligate maar summiere filmografieen van Ralph Fiennes, Julianne Moore, Stephen Rea en Neil Jordan, is er een score met alleen de muziek, en een ongeveer 7 minuten durende featurette.

[ N.v.d.a. Julianne Moore zorgt zelf nog voor twee extra's ;-) ]

 

The End Of The Affair is zeker geen film waar je vrolijk van zou worden. Het feit dat Julianne Moore voor haar rol toch een Oscarnominatie in de wacht mocht slepen, en dat de film voor maar liefst 10 Bafta's (Britse tegenhanger van de Oscars) was genomineerd, is kenmerkend voor de kwaliteit. Neil Jordan levert nooit half werk af. Spijtig genoeg werd de film voor geen enkele van voornoemde prijzen weerhouden, of hij zou wat meer internationale weerklank kunnen gehad hebben.