Hetgeen me van deze film in de eerste plaats bijgebleven is, is dat het zeker geen voorgesneden koek is. Regisseur John Sayles probeert in deze twee uur durende prent de verschillende relaties te schetsen tussen de inwoners van een plattelandsdorpje vlak bij de Mexicaanse grens, waar de bevolking bestaat uit een bonte mengeling van blanken, zwarten, een meerderheid aan latino's en ja, ook nog wel een paar originele inwoners, indianen. De eigenaar van de lokale pub, Otis (Ron Canada), heeft zelfs in zijn achterzaaltje een permanente tentoonstelling lopen over halfbloed-Indiaanse spoorzoekers die in de burgeroorlog hebben gediend.

Het stadje kent een relatieve rust, maar dat is in het verleden wel anders geweest. Enkele jaren geleden zwaaide de racistische, corrupte sjoemelaar sheriff Charlie Wade (Kris Kristofferson) de plak. Zijn motto was dat hij alles wat normaal verboden is, niet zag, zo lang hij er maar wat aan kon verdienen. Gokspelen, illegale immigratie, je kon het zo gek niet bedenken of Wade zat er wel voor iets tussen, en iedereen deed het in zijn broek wanneer Wade je nog maar aankeek. Wie niet kon betalen, had dan ook pech: Charlie Wade had zo zijn methode om van lastposten af te geraken: hij vroeg of ze een wapen bij zich hadden, en wanneer ze dit toonden, schoot hij ze neer "uit zelfverdediging".

Charlie Wade is echter op een dag spoorloos verdwenen, en werd opgevolgd door een van zijn deputy's, Buddy Deeds (Matthew McConaughey). Jaren na zijn doods is Deeds nog steeds een legende, en er wordt binnenkort een monument ter ere van zijn rechtlijnigheid en onkreukbaarheid opgericht. De huidige sheriff is zijn zoon, Sam (Chris Cooper), die het niet slecht doet, maar toch altijd te lijden heeft onder de vergelijking met zijn vader. Sams mandaat als sheriff loopt op zijn laatste benen, en hij heeft dan ook meer oog voor zijn altijd onbeantwoord gebleven jeugdliefde, de lerares Pilar (Elisabeth Pena).

Op een dag vinden twee metaaldetector-freaks in de woestijn een lijk, dat al blijkbaar tientallen jaren onder het zand begraven heeft gelegen. De enige identificatiekenmerken zijn een vrijmetselaarsring en een sheriffster. Al snel wordt vermoed dat het lijk dat van voormalig sheriff Wade moet zijn. Sam wordt met het onderzoek belast, maar het lijkt er meer en meer op dat wijlen zijn vader de hand in de dood van Wade had, en het beeld van de grote held dat collectief over sheriff Deeds sr. wordt opgehangen, gaat in Sams ogen aan het wankelen. Ondanks het feit dat Deeds de gemeenschap een goede dienst heeft bewezen door die van Wade te verlossen, is het voor Sam moord en dus onverschoonbaar. Diegene die er wat meer over zouden kunnen weten, zwijgen allemaal, zoals ex-burgemeester Hollis (Clifton James), die ooit nog deputy van Wade was, maar in tegenstelling tot Buddy Deeds niet tegen de uitspattingen van zijn overste durfde te ageren.

De film is enerzijds geen hoogvlieger, anderzijds ook niet echt slecht, maar het bekijken wordt danig bemoeilijkt door het afschuwelijk trage verteltempo. Het hoeft niet altijd een blitze actiefilm te zijn, maar ik denk dat in sommige scenes de acteurs zelf problemen hadden met wakker te blijven. Het einde is redelijk verrassend, maar op dat moment ben je al lang de draad kwijt. Qua fotografie zitten er wel enkele mooie plaatjes in, maar de regisseur heeft te veel ineens willen vertellen, en daardoor is wat hij vertelt, een verwarrend geruis geworden. Ergens gaat de film over het niet altijd kunnen bepalen of iemand goed of slecht is (vader Deeds wordt op handen gedragen, maar was al bij al toch een moordenaar), maar vervalt anderzijds toch in enkele welgekende cliches zoals de redneck-sheriff met wat men in Amerika noemt "gematigd rechts waarden", m.a.w. die alle gespuis dat niet honderd procent blank is liefst op een zo sadistisch mogelijke manier zou uitroeien. De meeste acteurs zijn van Latijns-amerikaanse afkomst en bij ons redelijk onbekend, en de paar acteurs die je misschien wel kent spelen ofwel maar heel even mee (Matthew McConaughey) of leveren niet echt een schitterende acteerprestatie (Chris Cooper was als geesteszieke buurman van Kevin Spacey in American Beauty veel beter). Alleen Kris Kristofferson als de sadistische Charlie Wade is best te pruimen - nog maar eens een bewijs dat de leukste rollen in een film meestal zijn weggelegd voor de slechterikken. Jammer.

BEELD EN GELUID

De film is voorzien van Dolby Digital-geluid, wat strikt genomen niet nodig was door de latente afwezigheid van actiescenes, maar had de film toch wat meer extra cachet kunnen geven. Het beeld is bovendien, vermoedelijk door de erg lage bitrate van minder dan 200 Kbps, niet al te scherp, en vooral tijdens nachtelijke scènes is dit echt wel hinderlijk.

 

Een miezerige trailer. Een. Om het met een welgekende slogan van de filmmaatschappij in kwestie te stellen: That's all, folks!

De film is meer een zedenschets dan een western, wat aan de langdradige kant en spijtig genoeg zeker niet overtuigend te noemen. Positief is dan weer dat het weer eens iets anders is. Misschien voer voor cinefielen?