FILM
De doden worden terug tot leven gewekt, wanneer enkele bengels een verloren gegaan vat met giftig Trioxin-gas openen. Een groepje, waaronder grafrovers Ed (James Karen) en Joey (Thom Matthews), proberen de nacht te overleven en het door bloeddorstige zombies belegerde stadje te verlaten...

Nadat The Return Of The Living Dead in midden jaren '80 onverwacht een dikke hit werd, en in het proces daarbij de donder stal van George A. Romero's geweldige Day Of The Dead, zag producent Tom Fox zijn kans schoon om voet aan de grond te krijgen in de Amerikaanse filmwereld met een franchise. Ondanks dat regisseur Ken Wiederhorn (Shock Waves, Meatballs Part II) helemaal geen zin had in een horrorprent, laat staan een vervolg, aanvaarde hij toch de klus om een The Return Of The Living Dead-sequel te realiseren. Maar hij stelde dan wel de voorwaarde dat de humor de bovenhand zou nemen. Het origineel was een geslaagde mix van zombiehorror en een geslaagde geut humor dus Fox zag er geen graten in. Wiederhorn paste zijn eigen scenario dat al even in de schuif lag, maar waar géén zombies in voorkwamen aan en schreef er de nodige links in met The Return Of The Living Dead (zoals het beruchte gas en rollen van Thom Matthews en James Karen) zodat het vlot kon doorgaan als een officieel vervolg. Eind 1987 was Return Of The Living Dead Part II ingeblikt en begin 1988 ging de film in roulatie. De iets meer dan 6 miljoen $ kostende productie bracht aangepast aan inflatie in Amerika ongeveer 13 miljoen $ op. Nog steeds succesvol, maar tegelijk toch heel wat minder dan de aangepaste 23 miljoen $ van deel één.

Niet verwonderlijk want Return Of The Living Dead Part II is dan ook een beduidend minder geslaagde griezelfilm dan het ondertussen klassiek geworden origineel uit '85. Duivel doet al Dan O'Bannon had een duidelijk oog voor het genre en wist de humor goed te plaatsen, zonder daarbij de horrorfans te vergeten met enkele memorabele angstaanjagende momenten. Wiederhorn daarentegen leunt teveel op de al dan niet geslaagde komedie en vergeet het hele griezelaspect. Het lijkt soms of de regisseur persé een 'Kinderen Toegelaten'-film wilde afleveren aan de producenten, maar het is net door dit aspect dat de productie dood is bij aankomst en geen enkele kans meer heeft tot reanimatie! Er lopen weliswaar levende doden in de film rond, maar nergens is er sprake van écht gore toestanden of een op de huid zittende sfeer. En als het - in een onbewaakt moment - toch even de goede kant opgaat, komt Wiederhorn wel op de proppen met zoiets onnozel (bijvoorbeeld de Michael Jackson-zombie) waarvan de échte horrorfan zijn sokken opvreet! Ondanks de aanwezigheid van originele castleden Thom Matthews (Friday the 13th Part VI: Jason Lives, Mean Guns) en James Karen (Invaders From Mars, Superman Returns) is het acteerwerk van een bedenkelijk allooi. De speciale make-upeffecten zal dan weer wel dik in orde. In 1993 volgde er nog het fantastische door Brian Yuzna ingeblikte Return Of The Living Dead 3, welke alle humor laat varen voor wat het is en regelrecht gaat voor de sappige toestanden. En door de explosieve comeback van het zombiegenre kan u binnen afzienbare tijd de back to back opgenomen Return Of The Living Dead 4: Necropolis en Return Of The Living Dead 5: Rave To The Grave gaan bekijken.

BEELD EN GELUID
Het anamorf 1.78:1 beeld is over het algemeen bevredigend qua scherpte, met soms een soft moment door de constante aanwezigheid van filmgrain. Contrast, schaduwdetail en zwartniveau zijn goed. De kleuren ogen natuurlijk, maar verklappen dat het om een film gaat van de jaren tachtig. We hebben enkele digitale compressiefoutjes bemerkt en er is wat edge-enhancement toegepast, maar dit belemmerd nergens het kijkplezier. Gezien de leeftijd en het bronmateriaal een goede transfer. De Engelse Dolby Surround 2.0-track klinkt helder, met weliswaar weinig te doen voor de surroundkanalen. De dialogen zijn goed te verstaan en ruis of beschadigingen hebben we niet bemerkt. Een prima soundtrack, ware het niet dat Warner buiten de regisseur om een aangepaste soundtrack op deze dvd heeft geplaatst. Er zijn niet alleen enkele dialogen verandert (met absurd effect tot gevolg), maar bovendien is de muziek in enkele cruciale scènes vervangen door beduidend mindere muziek. Sommige scènes zijn nu totaal van ruggengraat ontdaan en hebben helemaal niet meer hetzelfde effect zoals de regisseur het bedoelde. Het gaat hier waarschijnlijk om rechtenkwesties, maar waarom de bijgevoegde Franse en Italiaanse tracks dan bijvoorbeeld wél de originele soundtrack bevatten is een bevreemdende vraag waarop we u het antwoord schuldig moeten blijven.

EXTRA'S
Hoofdbrok is de audiocommentaar met regisseur Ken Wiederhorn en acteur Thor Van Lingen. Beide zijn apart opgenomen en dan gemonteerd. Waarom Ken Wiederhorn in godsnaam aan deze commentaar heeft meegedaan is ons een raadsel, want de regisseur ontkracht elk enthousiasme bij de kijker/fan door bijzonder negatief te zijn tegenover de film en met meningen over dingen waar hij duidelijk geen kaas van heeft gegeten. Gelukkig maken de informatieve bijdragen van Thor Van Lingen veel goed. De originele bioscooptrailer mag uiteraard ook niet ontbreken.

CONCLUSIE
Een zwakke sequel op de geliefde zombieklassieker The Return Of The Living Dead. Warner Bros heeft in het verleden al enkele knappe horrorschijfjes op de markt gebracht, zoals de originele Friday The 13th en de It's Alive-trilogie, maar liet met Return Of The Living Dead Part II toch een serieuze steek vallen! Het beeld is goed, er zijn enkele extra features aanwezig en niet onbelangrijk voor de echte horrorfan is dat het de coverart van de originele affiche betreft op de hoes. Maar de buiten de wil van de regisseur aangepaste muziek en enkele veranderde dialogen zijn onvergeeflijk en totaal nutteloos! Voor de occasionele horrorkijker zal dit geen onoverkomelijk probleem zijn, maar voor de horrorkenners zal dit ongetwijfeld een echte doorn in het oog vormen. Een gemiste kans Warner!