:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> FLINTSTONES, THE - SEIZOEN 2
FLINTSTONES, THE - SEIZOEN 2
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2005-07-14


SERIE
Opnieuw welkom in Bedrock, nog steeds 2500 zielen (misschien zijn er sinds seizoen 1 een paar bijgekomen, dat kan wel...) Alleen al het idee van het beginnen een overzicht samen te stellen van alle mogelijke en onmogelijke spin-offs die de originele Flintstones-animatiereeks heeft voortgespuid (waaronder enkele genietbare maar ook enkele hele slechte), doet ons in elkaar krimpen van anticiperende hoofdpijn. Daarom zijn we blij dat we het nog eventjes bij de originele reeks kunnen houden, waarvan we nu bij het tweede seizoen zijn aanbeland. Ook in de reguliere reeks zijn er hoogtes en (vooral naar het einde toe) laagtes geweest, waarbij het introduceren van de groene vliegende al-dan-niet ingebeelde alien Gazoo als regulier karakter in het laatste seizoen wel het absolute dieptepunt was. In dit tweede seizoen zijn de schrijvers echter op kruissnelheid, en worden enkele van de beste afleveringen op ons losgelaten, zoals de film noir-pastiche The Soft Touchables, Freds voortdurende geldproblemen die zich manifesteren in The Little White Lie, Fred die zijn gokproblemen dapper het hoofd biedt (evenwel zonder succes) in The Gambler en natuurlijk Divided We Sail, waarin Fred en Barney elkaar de hoofdprijs van een kwis betwisten. Het typische Stenen Tijdperk-aspect wordt wat naar de achtergrond geschoven ten voordele van het soort comedy waarop reeksen als The Honeymooners op gebaseerd waren: dagelijkse beslommeringen van een jonggetrouwd koppel. Dat de humor universeel is, mag blijken uit het feit dat bijvoorbeeld de plot uit The Mailman Cometh tientallen jaren later grotendeels gerecycleerd werd in de Simpsons-aflevering Bart Gets Hit By A Car. En dat soort ik-heb-dit-al-wel-eens-in-een-andere-cartoon-gezien-déjà-vu's komen bij deze reeks vaker dan in seizoen 1 de kop opsteken. Het element waar echter geen toegevingen voor werden gedaan, en integendeel in dit seizoen nog eens extra de nadruk op wordt gelegd, is het gebruik van tal van prehistorische dieren als ersatz voor het moderne comfort. Diverse vogels met scherpe tanden fungeren als vleesmes of haagschaar, een schildpad drijft de wasmachine aan, een baby-triceratops dient als karretje voor de postbode, en in het vriesvak van de ijskast huist een pinguïn die de ijsblokjes beheert. Onveranderlijk geeft het diverse assortiment aan gedomesticeerd huisgerei daarbij hun sarcastische commentaar bij de gang van zaken. Nogal wiedes dat deze, ahem, "uitvindingen" jaren na datum nog steeds hét handelsmerk zijn waarmee de Flintstones-cartoons worden geassocieerd.



The Flintstones is hét schoolvoorbeeld van wat men later limited animation is gaan noemen. Alleen de essentiele onderdelen van het lichaam bewegen, terwijl bijvoorbeeld de armen in rust naast het lichaam blijven hangen, dit om het aantal animatiecellen te reduceren; om dezelfde reden worden overigens dezelfde achtergronden keer op keer opnieuw gebruikt, en bestaan bepaalde sequenties gewoon uit een herhaling in spiegelbeeld van de sequentie ervoor. De reden hiervoor is natuurlijk dat in de jaren '60 cartoons veel kostenbesparender moesten worden gemaakt dan voordien, wanneer deze alleen maar fungeerden als zeven minuten durend opvullertje voor de hoofdfilm in de bioscoop. Met de komst van televisie moesten de Hanna-Barbera studio's aan een moordtempo cartoons afwerken, wat hen door de limited animation ook lukte. Dit tweede seizoen telt maar liefst 32 cartoons, en dit zonder terug te vallen op compilatie-afleveringen of iets dergelijks, wat een prestatie is waar heden ten dage de makers van bijvoorbeeld The Simpsons niet aan kunnen. Voor een cartoon-reeks die het vooral moet hebben van de puntige dialogen, waarbij de animatie kon worden geconcentreerd op de lipsynchroniciteit (waaraan dan vreemd genoeg wél heel veel aandacht werd besteed), is limited animation inderdaad dé oplossing om een hoog productietempo aan te kunnen houden. De animatie-trucjes waarvan Hanna-Barbera de trendsetter waren, werden daarna overigens eindeloos door andere studio's en uiteraard door henzelf (Scooby-Doo, De Smurfen) gekopieerd. Zelfs inhoudsloze Japanimatie-crap als Dragonball, waarbij een aflevering grotendeels bestaat uit wat shots van grommende ultralelijke smoelen, is een voorbeeld van limited animation, maar dan in een compleet gedegenereerde gedaante, waarbij in één seizoen ongeveer evenveel animatiewerk is gestoken als in één aflevering van The Flintstones.



Fred Flintstone, arbeider in een steengroeve, is dus nog altijd de even onsympathieke klier als in het eerste seizoen, en als zoiets tenminste mogelijk is, lijkt zijn gedrag mogelijk nog slechter en gemener geworden. Wilma is nog altijd zijn huisslaafje, en de brave, slimmere maar volgzame buurman Barney is altijd Freds partner in crime wanneer de twee alweer een manier hebben uitgedacht om snel rijk te worden. Dat Fred noch Barney het financieel erg breed hebben, mag blijken uit het feit dat veel van de afleveringen draaien om geld, of het gebrek eraan; alhoewel Wilma en Betty regelmatig chargeren ("charge!") met hun prehistorische betaalkaart in aanslag, is het voor de families - maar vooral voor de Flintstones - vaak schrapen, en daar Freds explosieve temperament aan toegevoegd maakt dat die meer dan eens bij zijn baas, Mr. Slate, moet gaan smeken om zijn job terug te krijgen. Welke job Barney nu feitelijk uitoefent, is één goed bewaard geheim, maar er wordt al eens gesuggereerd dat hij een stukje hoger op de maatschappelijke ladder staat dan zijn buurman. Freds baas, Mr. Slate, is overigens één van de archetypes van de continuïteitsfouten doorheen deze reeks: In The Mailman Cometh is hij duidelijk de baas over Fred, maar in de aflevering daarna, The Rock Vegas Story, heet Freds baas plots weer Rockhead; dezelfde Rockhead die in andere afleveringen gewoon een collega van Fred is, terwijl. Mr. Slate plots Mr. Pebble heet en personeelschef is, terwijl aan de andere kant... vooraleer we U kwijt zijn als lezer: we kunnen er zelf ook niet meer aan uit, maar de verklaring van het frequent jobhoppen van Slate/Rockhead/hoe ie ook mag heten is opnieuw het animatieproces. Aan The Flintstones werd door verschillende teams parallel gewerkt, waardoor de continuïteit in hetzelfde seizoen niet gegarandeerd kon worden. Mr. Slate is daarna wel als vast nevenfiguur gesettled in het derde seizoen, waarin er voor het eerst ook verhaalbogen verschenen die meerdere afleveringen ontspannen. Er wordt wat minder gebruik gemaakt van parodieën van in de jaren '60 bekende televisiefiguren, alhoewel in een aflevering als The Hit Songwriter het personage van Hoagy Carmichael duidelijk een karikatuur is. Dergelijke jokes doen natuurlijk geen afbreuk aan de kwaliteit van de reeks; een Juiste Prijs-achtige kwis uit Divided We Sail toont ons dat er eigenlijk op die veertig jaar niet zo gek veel is veranderd in het medialandschap.



Een andere, minder voor de hand liggende "continuïteitsfout", als je het zo mag noemen, betreft het personage van Barney, en dan om precies te zijn de stemacteur, Mel Blanc, die veel heeft bijgedragen aan het karakter van het sympathieke onderdeurtje. Blanc geraakte bij het begin van deze tweede reeks betrokken in een nogal redelijk zwaar auto-ongeluk, en moest op de set voor enkele afleveringen worden vervangen. In The Hit Songwriter, Droop-Along Flintstone, The Rock Quarry Story en The Little White Lie wordt zijn personage duidelijk door iemand anders ingesproken, ofwel Daws Butler, ofwel Hal Smith. Tegen het einde van de reeks is Blanc echter weer wel terug van de partij.

AFLEVERINGEN
29. The Hit Songwriter
Fred is compleet pissed off wanneer Barney een goede beurt bij Betty heeft gemaakt door een zelfgemaakt gedicht voor te dragen. Toch ziet Fred er brood in, want hij wil samen met Barney hét perfecte liefdesliedje componeren. De tekst is geen probleem, maar voor de muziek vallen ze in de handen van ene Scat, een bedrieger die teksten van mensen op muziek zet. Hun ontvangst bij de platenfirma is dan ook allesbehalve doorslaggevend, uitgezonderd misschien de lyric sheet die op Freds kop kapot wordt geslagen. Gelukkig wil songwriter Hoagy Carmichael de jongens helpen.

30. Droop Along Flintstone
Fred krijgt zijn neef en nicht Tumbleweed en Marylou Jim op bezoek. Die stellen voor dat de Flintstones (én de Rubbles) een maand gaan passen op de ranch terwijl zijzelf op cruise zijn. Barney en Fred lopen echter verloren op het domein, en belanden op de set van een western. De regisseur laat de nietsvermoedende sukkels de rol van de slechteriken spelen, met als gevolg dat Fred en Barney op de loop moeten voor de indianen. Zonder dat ze weten dàt het Indianen zijn. Method Acting, heette dat toch?

31. The Missing Bus
Fred is het beu dat hij na dertien jaar werken in de steengroeve van Mr. Slate (die in deze cartoon nog Mr. Granite heet) nog een opslag heeft gehad. Hij solliciteert voor een andere job, één waarvoor ze op zoek zijn naar een onverschrokken, sterke persoonlijkheid: het rijden met een schoolbus gevuld met vijftig jengelende kinderen. 's Avonds blijkt dat Fred al de kinderen aan een verkeerd adres heeft afgeleverd, en dat hijzelf en de bus vermist worden.

32. Alvin Brickrock Presents
Fred is ervan overtuigd dat zijn nieuwe buurman, Alvin Brickrock, in werkelijkheid de gezochte seriemoordenaar Albert Bonehart is. Fred en Barney kijken namelijk elke avond door het raam naar de echtelijke ruzie, maar vanaf een bepaalde dag geeft de vrouw van Brickrock geen fysieke acte de présence meer. Fred meent dat zij het volgende slachtoffer op de lijst van Boneheart is geworden, en hij gaat samen met Barney op onderzoek. Alleen heeft hij één detail verzuimd na te kijken: de persoonsbeschrijving van Brickrock en die van Bonehart komen voor geen meter overeen.

33. Fred Flintstone Woos Again
Om het romantisch element van hun leven terug wat aan te blazen, kan Wilma Fred overhalen om een tweede huwelijksreis te ondernemen, naar hetzelfde hotelletje als waar ze hun huwelijksnacht hebben doorgebracht. Ter plekke blijkt echter de vrederechter van weleer gearresteerd te zijn wegens het ongeoorloofd uitvoeren van huwelijken. Technisch gesproken zijn Fred en Wilma dus nooit getrouwd geweest. Wilma tracht munt te slaan uit de situatie door haar opnieuw het hof te laten maken door Fred.

34. The Rock Quarry Story
Filmster Rock Quarry heeft het wel even gehad met zijn filmbekendheid, en wil even onderduiken in een stadje waar niemand hem kent. Na een aanrijding met Fred en de daaropvolgende verbroedering in de bar duikt hij bij de Flintstones onder met zijn echte naam. Wilma en Betty denken in eerste instantie dat het Rock Quarry is die bij hen blijft logeren, maar Rock kan hen overtuigen dat hij feitelijk gewoon een dubbelganger is. Het duurt echter niet lang vooraleer de manager van Rock Quarry hopeloos op zoek is naar zijn vedette.



35. The Soft Touchables
Fred en Barney hebben na hun uren een detectivebureautje opgericht, alleen ontbreekt het hen accuut aan klanten. Ze zijn maar wat blij als ene Dagmar vraagt om mee een geldtransport te begeleiden. Dagmar, bij de politie bekend als The Peroxide Kid, is in feite een handlanger van gangster Rockhead, die zich voordoet als de bankdirecteur en de kluis wil leegroven. Hij heeft alleen nog twee eersteklas sukkels nodig die tijdens de inbraak de politie moeten afleiden...

36. Flintstone Of Prinstone
Fred geraakt gefrustreerd omdat hij eertijds zijn diploma heeft laten schieten en in de plaats al zijn tijd in rugby heeft gestoken, en daardoor nu promotie mist. Daarom schrijft hij zich in in de avondklas boekhouden op Prinstone University, waar hij met alle égards die voorbestemd zijn voor een schacht ontvangen wordt. Paradoxaal genoeg wordt hij net in het rugbyteam van de universiteit opgesteld.

37. The Little White Lie
Fred jammert dat hij te moe is om met Wilma naar de bioscoop te gaan, maar is er wel als de kippen bij om een avondje te gaan pokeren. Hij doet daarom alsof hij een zieke vriend gaat bezoeken. Hij wint echter 200 dollar en moet met een redelijke uitleg voor de dag komen waar dat geld vandaan komt. Wanneer hij verzint dat hij het op straat heeft gevonden, plaatst Wilma prompt een advertentie om de eigenaar van het geld te zoeken.

38. Social Climbers
Wilma heeft van een oude klasvriendin tickets los weten te peuteren voor een receptie op de ambassade, waar de ganse beau monde van Bedrock op aanwezig zal zijn. Fred heeft voor diezelfde avond iets minder mondaine kaarten voor het bal van de brandweer gereserveerd. De heren geven uiteindelijk toe en gaan zelfs op etiquette-cursus, maar ze zullen al snel ondervinden dat al dat chique gedoe uiteindelijk niets voor hen is.

39. The Beauty Contest
Fred en Barney mogen in de Waterbuffel-loge een missverkiezing jureren. Al snel blijkt waarom dat zij de enige twee kandidaat-juryleden waren: een gangster dreigt om Barney het hoekje om te leggen als zijn kandidate niet wint, en Freds baas laat hem kiezen tussen promotie of ontslag, afhankelijk van winst of verlies van zijn dochter in de wedstrijd. Tot overmaat van ramp hebben ook Wilma en Betty zich ingeschreven. Choices, choices...

40. The Masquerade Ball
Fred heeft zich een paar afschuwelijk dure tickets voor een high society-gekostumeerd bal laten aansmeren door zijn baas, Mr. Rockhead. Hij is van mening dat hij de tickets zo goed mogelijk ten gelde moet maken, en maakt gebruik van de vermommingen om zijn baas eens goed op te slijmen, terwijl hij de creep die hem en Barney een kostuum heeft verhuurd waarbij ze elk als een halve dinosaurus moeten rondlopen, eens goed wil uitkafferen. Spijtig genoeg hebben de twee sujetten in kwestie hun kostuums geruild...



41. The Picnic
Fred zou al lang eens op de picknick van de Waterbuffels een trofee mee naar huis willen nemen, maar zo lang hij een team vormt met Barney zit het er niet echt in. Hij dringt zichzelf op als teammaat van eeuwige kampioen Joe Rockhead, en passeert zo Barney, waar die laatste niet echt gelukkig mee is. Op de picknick doet Fred echter met zijn klunzigheid alle spelletjes mislukken, en de enige manier om nog aan een beker te geraken, is terug in de gunst van Barney trachten te komen.

42. The House Guest
Barney heeft een lek in de keuken; Fred raadt hem af om een loodgieter te bellen, omdat dat allemaal oplichters zijn volgens hem. Hij zal zelf het lek wel repareren, maar binnen het half uur staat de keuken blank. De loodgieter wordt dan toch nog maar opgetrommeld, en die heeft een week nodig om de nodige herstellingen uit te voeren. Barney en Betty moeten zo lang op hotel. Fred voelt zich schuldig en biedt aan dat ze bij hem kunnen blijven logeren. Maar daar komt natuurlijk last van.

43. The X-Ray Story
Dino wil niet meer eten; de veearts stelt vast dat hij een "dinopeptische bacterie" te pakken heeft, een gewone ziekte bij dinosauriërs maar dodelijk voor de mens. De röntgenfoto van Dino komt echter in verkeerde handen terecht, en Wilma en de Rubbles denken dat Fred ziek is. De enige remedie tegen de ziekte is de bacterie doodvermoeien: de patiënt moet daarvoor 72 uur aan één stuk wakker gehouden worden.

44. The Gambler
Eén van de beste afleveringen ooit. Fred had voor zijn huwelijk een klein beetje heel erg een gokprobleem, waar hij via de psychiater van af is geraakt. Wanneer Arnold, de krantenjongen, hem echter uitdaagt voor een spelletje knikkeren, hervalt Fred in zijn slechte gewoonten. Telkens als iemand het woord "bet" (weddenschap) gebruikt, draait Fred dol, en kan hij niet anders doen dan gokken. Zo verliest hij aan Arnold ongeveer de volledige inboedel.

45. A Star Is Almost Born
Tijdens het winkelen wordt Wilma ontdekt door Mr. Rockbind, een bekende media-kingmaker die haar prompt engageert voor een commercial. Fred heeft onmiddellijk hoge verwachtingen van de media-carrière van zijn vrouw, en hij leent geld bij Barney om haar een mediatraining te laten volgen. Tot overmaat van ramp zegt hij zelfs zijn job op om zich voltijds te kunnen bezighouden met haar te coachen. Dan blijkt dat in het bewuste filmpje alleen Wilma's handen in beeld komen...

46. The Entertainer
Fred heeft - zoals gewoonlijk - dringend geld nodig om voor Wilma de luxe te kunnen kopen waarvan hij meent dat ze er recht op heeft. Mr. Slate, wil hem een avond lang een belangrijke - vrouwelijke - klant laten entertainen in een nachtclub, maar Fred is er als de dood voor dat Wilma zou merken dat hij een stap in de wereld zet met een andere vrouw, zelfs al is het zonder bijbedoelingen. Daarom zegt hij thuis dat hij moet overwerken. Betty en Barney komen echter op het onzalige idee om, terwijl Fred overwerkt, Wilma mee te nemen naar dezelfde club.



47. Wilma's Vanishing Money
Wilma is stiekem aan het sparen om voor Freds verjaardag de bowlingbal te kopen waar die al zo lang om zeurt. Fred vindt echter het geld in Wilma's lade terwijl hij op zoek is naar een haarspeld (om een toaster te repareren!), en denkt dat zij centen achterhoudt. Daarom koopt hij om haar een lesje te leren de bowlingbal op eigen initiatief. Wilma denkt dat ze bestolen is en schakelt de politie in.

48. Fuedin' And Fussin'
Barney stoort Fred tijdens zijn dutje met zijn golfspel, en Fred kaffert zijn vriend uit. De relatie tussen de buren bekoelt zo erg, dat de Rubbles hun huis te koop stellen. Wanneer er een geïnteresseerde Texaan opdaagt, realiseert Fred wat hij gedaan heeft, en hij doet extreem zijn best om de neighbour from hell uit te hangen om de Texaan van zijn koop af te laten zien.

49. Impractical Joker
Barney heeft zodanig genoeg van de practical jokes die Fred met hem uithaalt, dat hij op zijn beurt Fred eens wil beetnemen. Barney heeft net 100 ééndollarbiljetten gewonnen met een wedstrijd, en hij doet Fred geloven dat hij een drukkerij voor vals geld in zijn kelder heeft geïnstalleerd.

50. Operation Barney
Om naar een sportwedstrijd te kunnen, veinzen Fred en Barney bij hun respectievelijke werkgevers dat ze allebei ziek zijn. Barney, die al van nature geen goeie leugenaar is, krijgt echter het deksel op zijn neus: hij moet op medische controle komen. Eén en ander loopt danig uit de hand, wanneer hij zelfs op de operatietafel belandt, en Fred hem uit die benarde situatie moet verlossen.

51. The Happy Household
Fred en Wilma hebben een levendige discussie over het feit dat Fred de enige bron van inkomsten voor het gezin is, en hij lacht zich dan ook dood wanneer Wilma suggereert dat ze zelf op zoek gaan naar een job. Ze belandt samen met Betty op de Bedrock TV-zender, waar ze een nieuw programma, "The Happy Housewife Show" mag presenteren, met allemaal tips voor echtgenotes om hun man te verwennen. Terwijl Wilma op TV de lekkerste gerechten presenteert, kan Fred thuis zelf een diepvriesmaaltijd opwarmen. En nog erger: Wilma hangt 39 weken vast aan haar contract...

52. Fred Strikes Out
Wilma vult een enquête uit Betty's vrouwenblad in, waaruit blijkt dat Fred, om het voorzichtig uit te drukken, niet de ideale echtgenoot is. Op de koop toe is hij vergeten dat het die avond precies acht jaar geleden is dat hij Wilma ten huwelijk heeft gevraagd, en hij had haar beloofd om haar een avondje uit te nemen naar de film (wie zou dat nu niet doen? - nvdr). Net die avond is er ook de finale van de bowlingwedstrijd waar Fred als kapitein op verwacht wordt. Vermits de bowlingbaan en de film-drive-in maar een halve blok van elkaar verwijderd zijn, besluit Fred allebei te combineren, met het excuus dat hij voortdurend even weg moet om snoep te kopen. Fred blijft echter met zijn hand tussen het portier zitten, en geraakt even later met zijn duim niet meer uit het gat van de bowlingbal.

53. This Is Your Lifesaver
Fred is nog maar net aan het afgeven bij het idee dat zijn schoonmoeder komt logeren, wanneer hij en Barney een zekere J. Montague Gypsum redden, die net van een brug wil springen met een steen rond zijn nek. Fred redt hem het leven, en Monty ziet het als zijn plicht om de man in huis te nemen. Het wordt echter hoe langer hoe duidelijker dat Monty heel de zaak in scène heeft gezet om op Freds kosten te kunnen leven. Barney bedenkt dat de enige manier waarop deze ongein kan stoppen is om Monty op zijn beurt Fred te laten redden, maar het loopt natuurlijk falikant af.



54. Trouble-In-Law
En dan is nu eindelijk het ogenblik aangebroken waarop Freds schoonmoeder haar huis heeft verkocht en bij de Flintstones komt wonen. Ze laat al duidelijk zien wie de lakens mag uitdelen, en Fred mag zijn intrek nemen in de garage. Wanneer hij verneemt dat een rijke Texaanse vrijgezel in Bedrock op zoek is naar een dame op leeftijd, probeert hij zijn schoonmoeder aan hem te koppelen. Dan verschijnt er echter in de krant een bericht dat er een oplichter aan het werk is die het op de spaarcenten van rijke oude weduwen heeft voorzien...

55. The Mailman Cometh
Wanhopig wacht Fred elke dag de komst van de postbode af, in de hoop dat die eindelijk het bericht van zijn jaarlijkse salarisverhoging brengt. Het bericht blijft echter uit, en Fred besluit - ongeveer het domste wat je kan doen - om eens een gepeperde brief naar Mr. Slate te schrijven waarin den noesten werkmensch eens ongezouten zijn gedacht zegt over zijn baas. De brief is nog maar net op de brievenbus, of Mr. Slate staat persoonlijk voor de stoep bij de Flintstones, om Fred te feliciteren dat hij niet zo'n theater heeft gemaakt rond wat duidelijk een boekhoudkundige vergissing was. Fred en Barney proberen met alle middelen het stukje scheldproza te bemachtigen vòòr Slate het leest. Maar het zal uiteindelijk wel weer Wilma zijn die de kastanjes uit het vuur mag halen.

56. The Rock Vegas Story
De Flintstones en de Rubbles gaan samen op vakantie naar het gokparadijs Rock Vegas. Met Freds welbekende gokverslaving hebben de dames echter hun rug nog niet gedraaid, of het volledige vakantiebudget is in een jackpot gesluisd. Gelukkig kent Fred nog een oude vriend, Sherman Cobblehead, die een hotel in Rock Vegas heeft. Fred en Barney beloven dat ze voor hun verblijf zullen betalen door in het hotel te werken.

57. Divided We Sail
Nog zo'n klassieker. Fred mag meedoen aan De Juiste Prijs, maar doet het in zijn broek als hij hoort dat er 30 miljoen kijkers op zijn vingers zullen staren. Daarom neemt Barney zijn plaats in, en hij wint warempel een plezierboot. Maar dan begint de onenigheid: van wie is de boot, van Fred, die het ticket voor de show had, of Barney, die heeft gewonnen? Wilma en Betty zijn echter al overeengekomen dat wat Barney ook zou winnen, door de twee families gedeeld moet worden. Helaas is er uitgerekend op een schip doorgaans maar plaats voor één kapitein.

58. Kleptomaniac Caper
Wilma heeft een stapel van Fred's oude spullen bij elkaar gegraaid om op de rommelmarkt te dumpen, menend dat Fred zijn oude brol toch nooit zal missen. Daar is ze dan wel even verkeerd in, want Fred is als een klein kind gehecht aan de souvenirs uit zijn jeugd. Hij doet dan ook aangifte bij de politie. Wanneer alle spullen achteraf worden teruggevonden in Barney's auto, meent Fred - na hetgeen de politie hem in zijn oor geblazen heeft - dat Barney een compulsieve kleptomaan is. Als Barney van Betty naar het warenhuis moet om enkele spullen af te halen, meent Fred dat zijn buurman weer op strooptocht is.

59. Latin Lover
Wilma en Betty vallen in katzwijm voor de latino-lover Roberto Rocketing, een televisiester, en Wilma kan Fred overtuigen om zich ook wat meer als een casanova te gedragen; Fred laat onder meer een snor staan en begint ook als een wuss te praten. Door een opeenstapeling van misverstanden meent Wilma echter dat alle vrouwen als bezeten op Fred jagen, en ze heeft heimwee naar haar goeie oude, weliswaar niet perfecte, echtgenoot.

60. Take Me Out To The Ball Game
Barney coacht een junior-baseballteam, en hij vraagt aan Fred of hij bij een belangrijke wedstrijd niet als scheidsrechter wil fungeren ("Maar ik ken niets van baseball!" - "Juist daarom!"). Fred wordt echter voor een moeilijk blok geplaatst om eerlijk oordeel te vellen: het zoontje van zijn baas speelt namelijk voor de tegenpartij.



BEELD EN GELUID
De eerste twee seizoenen werden oorspronkelijk, ook alweer om de kosten te drukken, geproduceerd in zwart-wit. De versie die U hier krijgt is echter de later ingekleurde versie. Er dient onmiddelijk te worden gezegd dat de gebreken aan de diverse afleveringen minder goed gecorrigeerd zijn dan bij het eerste seizoen. Zo zitten er duidelijk sequenties waarin de kleuren ongebalanceerd van licht naar donker flikkeren, onder meer in afleveringen 41, 42 en 59. Voor een oude reeks als The Flintstones heeft Warner echter toch maar weer de verdienste dat ze in de restauratie moeite hebben gestoken, al is die niet altijd even goed gelukt. Zo zijn er in aflevering 29 erg veel printbeschadiging te zien in de zogenaamd egale kleurvlakken, in bijvoorbeeld de huidtextuur van de personages. Interlacing is minimaal, en ook op gebied van compressie-artefacts scoort deze release verrassend goed. De hoeveelheid ruis is redelijk gezien de ouderdom van het bronmateriaal. De afleveringen zijn allemaal wél voorzien van de originele openings-en eindcredits ("Rise And Shine", dus niét "Meet The Flintstones", zoals de meeste mensen het kennen), die overigens tot in 1994 verloren gewaand werden. Ook de lachband, die bij latere heruitzendingen als gedateerd werd beschouwd en eruit werd gesneden, is grotendeels terug in ere hersteld, maar wordt (bewust?) wat op de achtergrond gehouden, en zo trachtte men duidelijk een evenwicht te vinden tussen authenticiteit en bekijkbaarheid. Er werd - ook weer om de Flintstones-beleving zo origineel mogelijk te houden, voor een monotrack gekozen, die redelijk stabiel en foutloos klinkt. Dialoog en muziek zijn mooi in balans gemixt, en de eerder vermelde lachband klinkt, in tegenstelling tot vaak, niet echt té storend. Het algemeen volume van de meeste afleveringen is wel danig stil. Foutjes zoals de hiccups die in Fred en Barney's dialoogtrack doorklinken in de scene in Droop Along Flintstone waarin ze een wilde bronco (of was het bronto?) gaan temmen, zijn meer dan waarschijnijk een grapje van de makers. Het aantal keren dat op de geluidstrack echt een keer wordt uitgegleden op de valse tonen, beperkt zich tot een keer of twee verspreid over de hele boxset.



EXTRA'S
In tegenstelling tot het eerste seizoen werd dit keer wel een deftige selectie aan extra's voorzien, kwestie van het kruit niet in één keer te verschieten. Drie afleveringen worden vergezeld van een - helaas niet ondertitelde - commentaartrack: The Hit Songwriter op disc 1, The Beauty Contest op disc 2 en The Happy Household op disc 4. De tracks werden ingesproken door layout-ontwerper Jerry Eisenberg, tekenfilm-historicus Earl Kress, en Hanna-Barbera expert Scott Shaw; allemaal mensen die weten waarover ze spreken en The Flintstones door en door kennen. Verder vinden we op disc 1 de 20 minuten durende documentaire "Carved In Stone" over de geschiedenis van de reeks, met onder andere het verhaal achter de verschillende openingsscènes en de impact van het limited animation-genre op de televisiegeschiedenis, in het bijzonder die van de animatiefilm. In een 1 minuut, zeer oud zwart-witfilmpje, "A Word From Our Sponsor" maken Fred en Barney reclame voor de één of andere soort vitaminepillen, One A Day Vitamins. Disc 2 bevat een juke-box met een achttal liedjes die vroeger op de één of andere CD moeten hebben gestaan, samen goed voor 20 minuten. Voor de gelegenheid is de muziek voorzien van een slideshow-montage. Ook hier worden de extra's weer afgesloten met "A Word From Our Sponsor", een reclamefilmpje van 1 minuut voor "Welch's Grape Jelly". Nog twee dergelijke reclamefilmpjes van samen 1 minuut, voor "Kitchen Rich Cookies" en een Spaanse (!) commercial voor "Carnation Evaporated Milk" sieren disc 3, samen met een 7 minuten durend filmpje "How To Draw Fred Flintstone" en een 4 minuten durend werkstukje "Flintstone Art" met enkele productie-aantekeningen en potloodschetsen. Deze laatste sectie had wat uitgebreider mogen zijn, maar er komen nog 4 seizoenen aan. Als afsluiter vinden we nog een trailer terug het eerste seizoen van The Flintstones en één voor Wacky Races. Elk van de discs is ook nog eens voorzien van een play all-functie.

De discs zijn in een mooie digipack met stijlvol artwork gestopt; het enige minpuntje daaraan is dat de discs weer twee per twee half over elkaar liggen, wat toch niet goed kan zijn voor de discs zelf.



CONCLUSIE
De manier waarop The Flintstones door Warner werd gerestaureerd, verdient enorm veel respect, omdat de samenstellers een zeer goeie feeling hebben voor welke authentieke elementen moesten behouden blijven. Dit tweede seizoen bevat inhoudelijk iets sterkere afleveringen dat het eerste, en qua extra's is ten opzichte van het eerste seizoen een flinke sprong voorwaarts genomen.


cover



Studio: Warner

Regie: Joseph Hanna & William Barbera
Met: Alan Reed, Jean Vander Pyl, Mel Blanc, Bea Benaderet

Film:
8/10

Extra's:
4,5/10

Geluid:
7,5/10

Beeld:
6,5/10


Regio:
2

Genre:
Komedie

Versie:
Benelux (NL)

Jaar:
1961-62

Leeftijd:
AL

Speelduur:
803 min.

Type DVD:
SS-DL

Barcode:
7321931027458


Beeldformaat:
1.33:1 PAL

Geluid:
Engels Dolby Digital Mono 1.0
Frans Dolby Digital Mono 1.0
Italiaans Dolby Digital Mono 1.0
Spaans Dolby Digital Mono 1.0

Ondertitels:
Nederlands, Engels, Frans, Italiaans, Spaans, Arabisch, Engels CC
Extra's:
• 3 Audiocommentaren
• Documentaire "Carved In Stone: The Flintstones Phenomenon"
• 5 reclamespots
• 8 songs of The Flintstones albums
• Documentaire "Fred Flintstone's How To Draw"
• Documentaire "Flintstone Art"
• Reclamespot voor seizoen 1
• Cross-promotionele trailer

Andere recente releases van deze maatschappij