FILM
Zakenman Benoît (Benoît Delépine) en landbouwer Gustave (Gustave Kervern) zijn twee buren die elkaars bloed kunnen drinken. Ze hebben één ding met elkaar gemeen: ze kunnen gemakshalve als "losers" omschreven worden. Alsof het nog niet erg genoeg is om zijn vrouw met haar minnaar in bed te betrappen, verliest Benoît, mede door toedoen van Gustave, zijn job. Deze opeenvolging van tegenslagen doen bij Benoït de stoppen doorslaan en hij besluit om zijn buurman een lesje te leren. Tijdens het gevecht dat beide buren hebben op het veldje van Gustave komt een deel van diens tractor los waardoor ze in het ziekenhuis moeten worden opgenomen. Het verdict is hard, ze zullen nooit meer lopen en voor de rest van hun leven in een rolstoel zitten. Ze besluiten om op bezoek te gaan bij de Finse fabrikant van de machine, Aaltra, om er een serieuze schadevergoeding te eisen.

Een grotendeels in Wallonië, in zwart-wit gedraaide, zwarte komedie met een cameo van Benoît Poelvoorde. Wow, dit is iets om naar uit te kijken. We denken bij de eerste berichten over Aaltra vol weemoed terug aan de eerste keer dat we C'est Arrivé Près De Chez Vous zagen, de beste Belgische film aller tijden, één van de beste films ooit tout court. Zou het mogelijk zijn, een Belgische film die dit meesterwerk evenaart of benadert? We weten nog steeds niet of het mogelijk is, Aaltra slaagde er in ieder geval niet in om evenveel indruk op ons te maken als C'Est Arrivé Près De Chez Vous. Regisseurs Benoît Delépine en Gustave Kervern bewijzen met hun gezamenlijk langspeelfilmdebuut wel degelijk iets in hun mars te hebben, maar toch bekruipt ons het gevoel van "hier had meer in gezeten". Op het acteerwerk van beide regisseurs/acteurs en de korte verschijningen van de diverse bekende namen (taarten gooier Noël Godin als clochard, beroepsrebel en cineast Jan Bucquoy als minnaar, ex-motor crosser Joel Robert als zichzelf, de Britse acteur Jason Flemyng als motorrijder...) kunnen we weinig aanmerken. Ook de fotografie, de bij momenten behoorlijk brutale humor en droogkomische dialogen wisten ons te bekoren.

Het probleem van Aaltra is het verhaal. Toegegeven, vele roadmovies zijn niet voorzien van een uitmuntend of tot in de puntjes uitgewerkt verhaal, maar toch hadden we iets meer qua verhaal verwacht bij Aaltra. Het concept met de twee mindervaliden die een schadevergoeding willen krijgen van de fabrikant van het niet aan de veiligheidsnormen voldoende product heeft wel degelijk iets te bieden. Wij denken daarbij aan een sketch in een programma als In De Gloria of een kortfilm, korter en bondiger. Délepine en Kervern, die beiden reeds verschillende kortfilms draaiden, hadden beter voor een ander verhaal gekozen om hun langspeelfilmdebuut te maken want de mooie setting, fotografie en acteerprestaties slagen er niet altijd in om het ietwat povere scenario te doen vergeten, met bij tijd en stond wat verveling tot gevolg. Is Aaltra trouwens een echte Belgische film? Wat ons betreft wel. Délepine en Kervern mogen dan wel de Franse nationaliteit hebben, de producenten en zowat de hele crew zijn Belgisch gekleurd. De film kreeg in ieder geval in 2004 een nominatie voor de Joseph Plateau-prijs (categorie beste film). De prijs ging uiteindelijk naar Steve + Sky? maar Délepine en Kervern wisten ondertussen een resem andere prijzen te winnen op diverse internationale filmfestivals. Een bespreking van Aaltra is natuurlijk niet compleet zonder de (weliswaar piepkleine) bijrol te vermelden van het Finse enfant terrible Aki Kaurismäki (regisseur van ondermeer Drifting Clouds, Leningrad Cowboys Go America en The Man Without A Past) als baas van de firma Aaltra.

BEELD EN GELUID
Het zwart-witbeeld op deze Lumièrerelease oogt over het algemeen goed. De print beschadigingen die geregeld te zien zijn (voornamelijk grain) zijn eigen aan de film en niet het gevolg van de dvd-mastering en -productie. De transfer bevat een goed contrastniveau met de nodige scherpte. De Franse Dolby Surround 2.0-track voldoet ondanks de beperkte dynamiek aan de verwachtingen.

EXTRA'S
Op het eerste zicht zien de extra's er veelbelovend uit, wanneer we ze echter onder de loep nemen vallen ze toch ietwat tegen. Zo zijn er geen Nederlandstalige ondertitels voorzien bij de extra's, iets wat vooral vervelend kan zijn indien men het (overigens niet altijd even interessante) audiocommentaar door Délepine en Kervern wil volgen. Naast de trailer van Aaltra en een aantal verwijderde scènes (8.18 minuten) krijgen we een aantal grappig bedoelde kortfilms. Vaak zijn ze evenwel van een erg matig niveau.

Tok, tok, tok: het privé leven van twee regisseurs (geregisseerd door Sylvain Fusée) (3.24 minuten).

Don Quichot de la Revolucion en de MacDo – Zwanenzang (2.17 minuten).

De kerstman in Finland vooraleer de echte te ontmoeten (regie door Vincent Hachet) (4.42 minuten).

A l’arraché – jeugdwerk (regie Benoît Delépine en Christophe Smith) (8.44 minuten).

Plasmangel: kortfilm van een neef uit Noorwegen (regie Geis Henning Hopland) (9.33 minuten).

Het geheel wordt afgerond door de ietwat bizarre videoclip Sunny door Bouli. Een ideaal filmpje voor stripteaseliefhebbers.

CONCLUSIE
Aaltra is een film die onze toch wel hooggespannen verwachtingen slechts deels wist in te lossen. Vermakelijk op zijn best, ietwat langdradig en voorspelbaar op zijn minst.