De familie Mousekewitz is nu wel in New York gearriveerd - ze zijn zelfs allemaal een klein beetje ouder geworden, maar ook daar is het in de Bronx kommer en kwel door het voortdurende ongenode bezoek van allerlei katten - behalve dan muizenpacifist Tiger (Dom DeLuise), die net op het punt staat te breken met zijn vriendin Miss Kitty (Amy Irving), die naar het wilde westen trekt. En er zijn er nog voor wie de lokroep van het westen klinkt: de sinistere kater Cat R. Waul (John Cleese) verkoopt treintickets naar de andere kant van Amerika, met als voornaamste publicitaire troef dat er in de pionierslanden een bestand zou heersen tussen katten en muizen. Ook de Mousekewitzen laten zich beetnemen, en vertrekken met have en goed naar het westen. Vooral Fievel (Phillip Glasser), die de ganse dagen met een cowboyhoed rondloopt en ervan droomt de assistent te worden van de legendarische sheriff Wylie Burp (James Stewart), ziet het idee wel zitten. Op de trein hoort Fievel echter dat Cat R. Wauls werkelijke plan is om van de nieuwe pioniersstad één grote muizenval te maken, en zijn vrienden te trakteren op een orgie aan muisburgers. Wauls handlanger, de spin T.R. Chula (Jon Lovitz), gooit Fievel van de trein en laat hem voor dood achter in de woestijn. Ondanks de tot de verbeelding sprekende afmetingen van de woestijn, die voor een klein muisje nog eens een ordegrootte groter moeten lijken, loopt Fievel in de dorre vlakte de achterna gereisde Tiger tegen het lijf, die door een soort van woestijnrat-indianen aanbeden wordt als hun godheid. Met Tigers hulp kan Fievel zijn familie terugvinden; alleen wil niemand Fievels waanzinnige verhaal over Cat R. Wauls plan geloven. Ook sheriff Wylie Burp niet, die feitelijk een afgeschreven, oude politiehond is, en niet de held die Fievel zich had ingebeeld. Fievels zus Tanya (Cathy Cavadini) droomt intussen van een carrière op de planken, en krijgt daarbij de onverwachte hulp van niemand minder dan Miss Kitty. Wat is de wereld toch klein!

An American Tail 2: Fievel Goes West dateert nog uit de tijd dat sequels niet in de eerste plaats bestemd waren voor de direct-to-video markt, en dat is aan de kwaliteit ervan af te lezen. Vijf jaar na An American Tail gaf regisseur Don Bluth de regisseursfakkel nochtans door aan het duo Phil Nibbelink / Simon Wells. Die konden dan weer op bijna de volledige voice cast van het eerste deel rekenen, behalve dan dat een andere actrice, de iets meer volwassen Cathy Cavadini, de stem van Tanya insprak en vooral inzong. De rol van Tanya vergt voor deze film namelijk iemand die iets meer kan dan een occasioneel liedje inzingen. Voor de slechterik van dienst werd de Britse acteur John Cleese (Fawlty Towers) aangezocht, die niet alleen de affiche versterkt, maar ook nog eens een variant op zijn karakteristiek hyperkinetisch typetje mocht neerzetten. Vijf jaar is echter lang, en het primair publiek van de film - de kinderen, dus - waren in 1991 waarschijnlijk al lang de affiniteit met de personages kwijt. Home-video was een nog niet zo uitgebreid verschijnsel, toen.

Aanvankelijk volgt het tweede deel erg het stramien van het eerste deel: de familie Mousekewitz emigreert nog maar eens een stuk verder het Amerikaanse binnenland in, onderweg raken ze Fievel kwijt, die op zijn eentje de zoektocht naar huis aanvangt. Het déjà-vu gevoel wordt echter al snel weggewerkt: waar deze verhaallijn in de eerste film de hoofdplot was, wordt deze in de tweede installatie van de Fievel-franchise ondergeschikt. De rode draad die het verhaal ditmaal meer domineert is het jeugdige enthousiasme waarmee Fievel de oude en belegen politiehond Wylie Burp, tevens de laatste rol in de rijke carrière van Hollywood-icoon James Stewart, terug tracht tot enige actie te bewegen. De tweede film is een stuk minder naargeestig en minder zwaar op de hand dan het eerste deel, en jammer genoeg zijn de karakters daardoor ook wat ééndimensionaler. Toch zweeft de geest van Don Bluth nog nadrukkelijk door de film, wat onder meer te zien is in het druilerige New York in het begin van de film.

BEELD EN GELUID

Ten opzichte van An American Tail is vooral de beeldkwaliteit iets verbeterd. Echt storende compressiefouten zitten er niet meer in het beeld, de kleuren zijn nog even mooi afgelijnd, de decors zijn strak en vibrant, en het beeld bevat een rijke detaillering. Ook voor deze prent werd het oorspronkelijke 1.85:1-formaat gerespecteerd. Echter, wat de geluidstracks betreft is deze release nog altijd in hetzelfde bedje ziek dan zijn voorganger. De DTS-dubbings in het Duits en het Italiaans hebben plaats moeten maken voor één in het Frans, maar dat doet uiteraard niets terzake. We hebben nog steeds een zeer goeie Engelse Dolby Digital 5.1-track tot onze beschikking, een Nederlandse Dolby Digital 5.1-dubbing die een aanfluiting is van elke goede smaak, en ook hier weer: geen Nederlandse ondertiteling! Of ondertiteling tout court. Wat jammer is, aangezien hierdoor ook weer een deel van de heliumstemmetjes-dialogen niet goed verstaanbaar zijn.

EXTRA'S

De extra's op deze disc zijn een doordrukje van die van het eerste deel. Het enige verschil is dat de karaoke-versie van Somewhere Out There is vervangen door de karaoke-versie van Way Out West. Daarnaast krijgen we hetzelfde filmpje opgelepeld om uw kleine te leren de afstandsbediening van de dvd-speler te gebruiken, en een trailer.

CONCLUSIE
An American Tail 2: Fievel Goes West steekt alleszins metershoog uit boven de diarree aan crapquels waarmee Disney de markt dezer dagen overspoelt. Voor de film zelf werden dezelfde technische standaarden gehanteerd als het eerste deel, alleen is het ontbreken van Don Bluths rechtstreekse medewerking een gemis. Het opnieuw ontbreken van ondertiteling is een belangrijk minpunt.