Ongeveer in de helft van de volgende eeuw beseft de mensheid eindelijk dat de planeet Aarde tot sterven gedoemd is; George W. kan er maar fier over zijn. De enige kans tot overleven is een poging om Mars te koloniseren. Probleem hierbij is dat de rode planeet geen atmosfeer heeft, en daarom hebben onbemande sondes genetisch gemanipuleerde algen op Mars te kweek gezet, in de hoop dat deze nog op tijd een voor de mens verdraagbare atmosfeer kunnen creëren. Het plan scheen aanvankelijk te lukken, maar de laatste paar jaren zijn de algen plots beginnen uitsterven, en een zeskoppig team onderneemt de eerste bemande vlucht naar Mars om uit te vlooien wat er mis is gegaan. Het team wordt geleid door een vrouw, Kate Bowman (Carrie-Anne Moss), en bestaat voor de rest uit bioloog Quinn Burchanal (Tom Sizemore), co-piloot en beroepsmacho Ted Santen (Benjamin Bratt), religieuze wacko Bud Chantilas (Terence Stamp), neuroot Chip Pettengil (Simon Baker) en last but not least, klusjesman Robby Gallagher (Val Kilmer). Vlak voor de landing wordt het schip beschadigd door een storm gammastralen, en Bowman is genoodzaakt om de anderen zonder haar te laten landen op Mars. Hetgeen toch niet zonder gevaar voor eigen leven blijkt: één van de bemanningsleden overleeft de landing niet, de anderen vallen ten prooi aan interne twisten, zuurstoftekort, de enige noodcapsule is van Russische makelij, het vernietigd basiskamp ziet eruit ziet als een Liers café na een optreden van De Kreuners, en - stomste zet van allemaal - door de onzachte landing is een verkenningsrobot, AMEE, op hol geslagen, en het ding heeft de instincten van een guerilla-soldaat die met de bemanningsleden een kat-en-muisspelletje speelt en ze uit tactische overwegingen nog liefst eerst verwondt alvorens ze af te maken. En als klap op de vuurpijl blijkt Mars ook nog enkele levensvormen te bevatten die niet echt mensvriendelijk te noemen zijn.

Het is toch typisch dat als in Hollywood één filmstudio een film over een bepaald thema plant, er direct een paar andere studio's op springen met hetzelfde idee. Denk maar aan Armageddon vs. Deep Impact, Dante's Peak vs. Volcano of The Road To Eldorado vs The Emperor's New Groove. Ongeveer gelijktijdig met Brian De Palma's Mission To Mars kwam zo ook Red Planet uit; een interessant weetje hierover is dat de oorspronkelijke werktitel hiervan Mars was, en dat men deze - uiteraard om verwarring te vermijden - heeft moeten een nieuwe naam geven. Hét grote verschil is dat het filosofisch sausje dat over Mission To Mars werd gegoten hier volledig achterwege is gelaten, en Red Planet een actiefilm pur sang is. Op wetenschappelijk gebied rammelt de film langs alle kanten, maar bij deze film moet je deze kritische gedachten gewoon verdrukken, en genieten van de thrill ride. En wat dat betreft word je als kijker verwend; Red Planet is boeiend en van hoog tempo, bevat enkele geestige one-liners, de lineaire plotwendingen volgen elkaar goed op, Carrie-Anne Moss is natuurlijk altijd aardig om aan het werk te zien, zeker in deze op haar lijf geschreven rol van een marinier die moeiteloos alle andere bemanningsleden onder tafel drinkt, en de oogst aan speciale effecten is overvloedig. Doordat de film slechts steunt op zes acteurs, moeten deze wel het beste van zichzelf geven, en dat schijnt toch aardig gelukt te zijn. Vooral aan de psychologische ontleding van de karakters is toch nog redelijk wat aandacht besteed dan in een doorsnee actiefilm (alhoewel je nergens te veel diepgang moet verwachten). Bovendien is de soundtrack van de film aan de redelijk stevige kant, met enkele nieuwe songs van o.a. Sting en vooral Peter Gabriel. Alleen de sprekende boordcomputer, Lucille, is een jammerlijk mislukte HAL-kloon die de geloofwaardigheid van de film niet echt aandikt. Deze film komt in onze contreien officieel pas op 22 augustus uit, maar de Engelse versie is even goed Nederlands ondertiteld, en er is dus geen echte reden als je deze film wil aanschaffen, om niet naar je favoriete Engelse online-store te surfen.

BEELD EN GELUID
Het beeld is goed, maar geen topper. In vergelijking met andere Warner-releases zoals bijvoorbeeld The Matrix zijn de shots niet altijd even scherp, en dat is toch wel jammer voor een film die het grotendeels moet hebben van speciale effecten. Toch kan het er in zijn geheel nog redelijk mee door. Aangename verrassing was echter de zeer goede kwaliteit van het geluid. De 5.1-geluidstrack is bij wijlen overdonderend goed, en voor geen DTS-track te zijn klinken sommige scènes werkelijk zeer ruimtelijk, zoals de rondvliegende zoeksondes van AMEE, en - uiteraard - alle mogelijke vliegende en/of crashende ruimtetuigen. Bovendien verzuipt de dialoog zeker en vast niet in de talrijke sound effects, en dat is ook al vermeldenswaard.

EXTRA'S

Nu komen we aan het zwakke punt van de release: de extra's. Men heeft van deze disc per sé een single layer disc willen maken, wat betekent dat er voor bonusmateriaal nauwelijks ruimte was. Er zijn wel een 13-tal minuten aan verwijderde scènes toegevoegd, waarvan enkele echt wel nieuw zijn, en niet zomaar een zelfde scène als in de film maar dan vanuit een ander camerastandpunt, zoals men soms wel eens durft te verkopen. De extra scènes zijn alleen maar ondertiteld in het Engels en het Frans, wat dan weer een minpunt is. Dan is er nog een cast en crew-pagina, maar in plaats van een uitgebreide filmografie van de acteurs beperkt dit zich tot welgeteld één pagina met de rolverdeling. Opvallend is dat dit de enige plek is waar de personages uit de film bij hun voornaam genoemd worden; dit is zelfs op de aftiteling niet waar.

CONCLUSIE
Red Planet staat garant voor een avondje kijkplezier zonder al te veel hoogdravendheid enerzijds of uitbundige zinloze gruwel anderzijds. Ik denk echter dat de film alleen maar SF-liefhebbers zal aanspreken en niet zozeer de modale filmkijker, en dat is een beetje spijtig. Red Planet is namelijk eén van de betere SF-actiefilms van het afgelopen jaar, 2000, en had een beetje meer commerciële uitstraling mogen hebben. Zo herinner ik me dat deze film nogal redelijk kort in de zalen was te zien, zelfs voor een SF-film.