FILM
Met The Limey heeft regisseur Steven Soderbergh een interessant filmpje afgeleverd. Niet dat het verhaal ons onmiddellijk voor een aantal intrigerende uitdagingen stelt, het is namelijk eerder eenvoudig en vertelt ons de lotgevallen van Wilson (Terence Stamp), een Britse ex-gevangene (Limey is trouwens slang voor Engelsman) die in Los Angeles op zoek gaat naar de verantwoordelijke voor het dodelijke ongeluk van zijn dochter Jenny. Met de hulp van Ed (Luis Guzman) en Elaine (Lesley Ann Warren) komt hij uit bij de nogal gladde muziekproducent (en jarenzeventigfiguur) Terry Valentine (Peter Fonda) die ten tijde van het ongeluk een relatie had met Jenny. Laag na laag begint Wilson de verdedigingsgordel rond Valentine uit te schakelen tot hij uiteindelijk oog in oog staat met de man die hij aansprakelijk acht voor de dood van zijn dochter.

Het is echter niet het verhaal dat deze film de moeite waard maakt, maar de talrijke visuele vondsten die Soderbergh erin heeft verwerkt. Zo biedt hij ons een aantal ongewone camerastandpunten, een bijzondere belichting en een montage om duim en vingers bij af te likken. In een voortdurend beweging tussen heden en verleden en soms zelfs even naar de toekomst stelt Soderbergh ons voor de uitdaging zelf het personage (en het verhaal) van Wilson te ontdekken. Let ondermeer op de afwisseling qua beeldmateriaal tussen Wilson op het vliegtuig en Wilson in LA, de camerapositie bij de afrekening in het pakhuis (als Wilson een tweede keer naar binnengaat), de sfeerschepping op het feestje in de villa van Valentine, etc. Heel origineel is ook dat Soderbergh beelden gebruikt uit één van Stamps vroegere films, nl. Poor Cow, waarin Stamp een jeugdige boef speelt die door zijn eigen dochter bij de politie wordt aangegeven - let op de grapjes die de Wilson uit The Limey hierover maakt - waarmee hij aangeeft dat The Limey eigenlijk een soort sequel is waarin een berouwvol man - Wilson is haar schijnbaar vergeven - vooral wraak schijnt te zoeken omdat hij nu door de dood van zijn dochter niet meer de kans heeft om haar met het verleden te confronteren en op die manier ook voor zichzelf een aantal dingen uit het verleden uit te klaren.

Naast de techniek van Soderbergh is ook zijn keuze voor de hoofdacteurs uitstekend. Terence Stamp is op zijn best als zwijgzame, stuurse Engelsman en Peter Fonda, zelf één van dé iconen van het hippietijdperk, speelt zijn rol als slijmerige muziekproducent haast perfect. Hij maakt van Valentine een man zonder scrupules die echter ook weer niet zo slecht is dat je hem onmiddellijk zou haten.

BEELD EN GELUID
Voor deze dvd is rechtstreeks  gebruik gemaakt van de 35mm-opname onder supervisie van regisseur Steven Soderbergh. Daarmee oogt het anamorf 1.85:1-beeld continue superieur met rijke en volle kleuren,  scherp en gedetailleerd en met uitstekende contrasten. Nergens merk je krassen of compressiefouten. Is er dan al eens ruis in het beeld, dan is het zo bedoeld door de maker. 
Net als de beeldkwaliteit scheert de Dolby Digital 5.1 (448 kbps) hoge toppen. De track klinkt goed en weet perfect gebruik te maken van alle kanalen. De muziek van Cliff Martinez ondersteunt de film perfect en je kan die degewenst afzonderlijk beluisteren.

EXTRA'S
Toch wel wat extra's op deze schijf, sfeervol gepresenteerd in geanimeerde menu's. Zo biedt The Limey ons een nogal boeiende audiotrack met commentaar van Steven Soderbergh en screenwriter Lem Dobbs. Let naast de interessante inzichten (waarbij zowel regisseur als screenwriter op een eerder onderhoudende manier een heel stuk dieper ingaan op de onderliggende bedoeling van bepaalde scènes en technieken) trouwens op de discussie die zich tussen Dobbs en Soderbergh ontspint als ze het hebben over de filmische uitwerking van het oorspronkelijke scenario.

Daarnaast zijn er op een tweede track (60s docu-commentary) ook nog de commentaren van een aantal cast- en crewleden, minder interessant en ook de bron voor nogal wat verwarring bij kijkers die de film met ondertiteling bekijken. Die wordt namelijk niet gebruikt om de film van enige vertaling te voorzien, maar wel om bij de commentaren de naam van de sprekers op het scherm te tonen. Vervolgens zijn er een Bioscooptrailer en 2 tv-spots, Productie-aantekeningen over het totstandkomen van de film, Technische specificaties over de film en het geluid (tekst)., gevolgd door een uitgebreide cast- en crewinfo, een Anamorf - letterbox vergelijking, waarin je als kijker aan de hand van een fragment geconfronteerd wordt met de voordelen van een anamorfe transfer en de Geïsoleerde muziekscore van Cliff Martinez.

CONCLUSIE
Een uitstekende Soderbergh-film die tevens een schitterende behandeling kreeg op dvd. Een must in ieders collectie!