FILM
Sheriff Wade Parent (James Brolin – Catch Me If You Can, Traffic, Capricorn One) maakt in een afgelegen Amerikaans dorpje samen met zijn collega's jacht op een mysterieuze zwarte auto. De ene na de andere inwoner wordt immers op koelbloedige wijze dood gereden. Welke dreigende kracht heeft er plaats genomen achter het stuur, en waarom zijn een vluchtend groepje schoolkinderen de enige overlevenden na een bloeddorstige aanval?

The Car is een direct antwoord op Duel uit 1971, de debuutfilm van Steven Spielberg. De truck uit deze laatste prent is vervangen door een auto en het verhaal werd doorspekt met knipogen naar Jaws, (het kleine stadje, de sheriff, een terroriserend monster dat het op de inwoners gemunt heeft) toevallig ook een Spielberg productie. Regisseur Elliot Silverstein (A Man Called Horse) beschikt echter over een karrevracht minder talent en bijgevolg kunnen we The Car dan ook nergens au serieux nemen. De film is verwarrend gemonteerd (de sheriff staat op de plaats van een misdaad en plots wordt er (parallel) geknipt naar de telefooncentrale in het politiebureau waar een oproep binnenkomt en gelijktijdig dezelfde sheriff binnenstormt, snelle jongen). Het acteerwerk is ontzettend belabberd (op de ondergewaarde Ronny Cox uit Deliverance, Total Recall... na). Kijk maar eens naar de expressie van de commissaris wanneer hij zijn mannen een briefing geeft. Om nog maar te zwijgen over zijn bekakte monoloog: "That thing is killing my men, and I don't like it. Goodbye". Al deze zaken samen: de slechte regie, het houten acteerwerk en de rotslechte dialogen, maken van The Car een erg interessant curiosum. Technisch gezien is deze prent voor veel filmliefhebbers dan slechts een vijf op tien waard, voor de doorwinterde cultfreak en B-filmfan scoort The Car de hoogst mogelijk score. De prent is onbedoeld grappig en je ligt dan ook meerdere malen in een serieuze deuk. Het is nog geen Ed Wood-productie, maar veel scheelt het niet. The Car is belabberd goed!

BEELD EN GELUID
Het anamorfische breedbeeld in een 2.35:1 verhouding is fenomenaal goed voor een film met een afkomst en leeftijd als deze. Bij bepaalde buitenopnames is er behoorlijk wat filmgrain aanwezig, maar dit stoort nergens en geeft die scènes een extra rauw kantje. De beeldscherpte is glashelder, het kleurenpalet en contrast zijn ideaal. Het geluid mag dan wel slechts een Dolby Surround 2.0 geluidstrack zijn, de speakers krijgen een mooie workout. Wanneer je DTS Neo:6 inschakelt op je versterker krijg je een zeer dynamische, zij het lichtjes gedateerde geluidstrack, waarbij het achterkanaal ruimschoots deelneemt aan de show. Eerlijk gezegd vragen we ons af of een 5.1 remix voor een film als deze uit 1977 technisch beter had geklonken. Waarschijnlijk niet. Mooie technische presentatie dus!

EXTRA'S
De auto geeft niets prijs.

CONCLUSIE
The Car mag dan filmtechnisch gezien een zeer slechte film zijn, de cultliefhebbers zullen zich rot amuseren met de incompetente regie, de verwarrende montage, het plastic acteerwerk en de hilarische dialogen. Dit is een film die onbedoeld grappig en leuk wordt net door zijn slechte eigenschappen. Dankzij Universal verschijnt de prent voor het eerst in een zeer degelijke breedbeeld verhouding met een goede geluidstrack. Net als bij Rollercoaster een zeer mooie DVD-transfer die bij iedere Nacht Van De Wansmaak-liefhebber in de collectie thuishoort.