SERIE
Na, laten we wel wezen, een scrabeus slecht zesde seizoen van uw alibi voor de zondagavond waren onze verwachtingen voor het zevende seizoen niet erg hooggespannen, en dan drukken we ons nog voorzichtig uit. De manier waarop de politie van Gent, in dit feuilleton doorgaans nog te lomp om een parkeerboete uit te schrijven, een seriemoordenaar achter de lurven zat, was vooral een beproeving voor het al zéér erg uitgerokken inlevingsvermogen van de kijker, maar dat dat ook nog eens diende te gebeuren met de ongewaardeerde medewerking van Boudewijn De Groot was helemaal te veel van het goeie. En dit zevende seizoen start al onder een even slecht gesternte: ditmaal is het geen seriemoordenaar, maar een mensenhandelaar die drie afleveringen lang met de voeten van de Gentse politie mag spelen. Dat de mensenhandelaar in kwestie dan nog eens een ... (kleinzoon / verre neef / kan me geen barst schelen) is van een uit seizoen 4 gerecycleerde schurk, doet ons vrezen dat het weer een seizoen van hetzelfde laken een broek gaat zijn.

Vreemd genoeg pakt het toch iets anders uit, in positieve zin, en we kunnen niet anders opmerken dat de hervonden adem halverwege de reeks samengaat met het (hopelijk definitieve) vertrek van bleitkont Andrea Croonenberghs. Merk wel op, voor hoogdravende dramatiek of goed uitgekiende plots bent U bij Flikken nog altijd aan het verkeerde adres, maar nieuwkomer Tania Kloek, die als Tina Demeester de leeggekomen plaats in het team invult, presteert toch gemiddeld tot redelijk, en groeit tijdens het seizoen gaandeweg beter in haar rol van wat doorgaans in het handboek der ondervragingen wordt omschreven als de bad cop. De nonconfirmistische stijl waarvan het vreten van koffiekoeken en het tutoyeren van de baas integraal deel uitmaken, zorgt een beetje voor evenwicht na de leemte die Joke Devynck na seizoen 3 had achtergelaten. De combinatie waarin Rebecca Huys en Tania Kloek als respectievelijk goeie voorbeeldige flik versus het impulsieve feestnummer van het korps tegenover elkaar staan, werkt redelijk goed. Spijtig genoeg staat Kloek als zoveelste in de rij ook al weer gepakt en gezakt klaar om in het achtste seizoen uit de reeks te vertrekken, samen met drie andere van de hoofdrolspelers - eentje heeft het tijdens het einde van dit seizoen al vlaggen, en als U de gespecialiseerde pers raadpleegt, weet U ongetwijfeld ook wel wie. Een voortdurend komen en gaan van zoveel "vaste" castleden is echter dodelijk op termijn, en is meer een stijlkenmerk van een slechte soap, waar de reeks bij momenten verdacht veel op begint te lijken.



En buiten "politiewerk" is er genoeg filler material voorzien om een heel jaargang van een soap te vullen. Wilfried Pasmans (Mark Tijsmans) heeft samen met zijn vaste vriend Dominique De Leeuw (Danny Timmermans) een krot gekocht dat ze samen gaan verbouwen, althans dat is toch de bedoeling. Hun beider drukke leven zorgt ervoor dat ze uiteindelijk op een bouwwerf belanden, en er komt maar geen schot in de zaak. Raymond (Ludo Hellinkx) stelt voor dat zijn zoon Rik (Jonathan Raman), die in zijn eerste jaar bio-ingenieur zit, en altijd wel een centje kan gebruiken, komt mee helpen verbouwen. Wanneer Wilfried de zoon van zijn collega betrapt op diefstal, durft hij Raymond niet meer onder de ogen te komen, en het zal toch nog even duren vooraleer die zelf de waarheid durft inzien. Motard Nick Debbaut (Werner De Smedt) heeft na zijn vele losse scharrels nu eindelijk een min of meer vaste relatie met dokter Miriban Ates (Kader Gürbüz). Miriban is echter op zoek naar meer zekerheid, en wil dat hij bij haar komt wonen, zeker wanneer onverwacht de huur op zijn appartement wordt opgezegd. Nick is er echter niet zo happig op om zijn vrijheid zomaar op te geven. Wel is hij druk bezig om zijn compagnon Bruno Soetaert (Maarten Bosmans) te koppelen aan een verpleegster, Maaike (Britt Van der Borght), maar Bruno heeft het meer op gevaarlijke types voorzien dan een onopvallend braaf verpleegstertje-in-opleiding.

De rode draad die echter door het seizoen loopt is de terugkeer van de in een vechscheiding verwikkelde Tommy Desmit (Bart Slegers) en Lieselot Winter (Tine Van den Brande), die in een kleine oorlog verwikkeld zijn over het hoederecht over hun dochter Lola (overigens ineens het alibi waarom Tine Van den Brande uit de reeks was geschreven). Ze proberen allebei om Merel Vanneste (Rebecca Huys) in de zaak te betrekken, maar één van de twee heeft er minder altruïstische motieven bij. Het dom wicht laat zich nog maar eens door haar ex-minnaar Tommy inpakken, en tegen dat ze allemaal door hebben dat die ze niet allemaal meer op een rijtje heeft (wat wij uiteraard als kijkers al van bij de eerste aanblik wél weten), zijn er al drama's gebeurd.

Seizoen zeven van Flikken, en vooral dan de tweede helft, is bekijkbaar, iets wat van het zesde seizoen absoluut niet gezegd kan worden, en een beter kwalificatie krijgt U niet over onze lippen. Toch is het nog altijd een mysterie waarom de reeks elk seizoen weer zo'n groot publiek weet te trekken; we kennen de reden niet, maar we vermoeden dat "bij gebrek aan beter" een hoge score haalt. De bochtige steadycam-stijl zijn we kotsbeu, alhoewel de eerlijkheid ons gebiedt te zeggen dat hier in deze reeks toch meer van wordt afgestapt, grosso modo de helft van de cast is nog steeds een samenschraapsel van vergane acteerglorie en Ketnet-afdankertjes, de andere helft (waaronder de zeer gerespecteerde Jo De Meyere) moet het met derderangs materiaal doen, en het gebruikte pseudo-ABN taaltje zou iedere rechtgeaarde liefhebber van de Nederlandse taal moeten doen steigeren. Er zijn echter een paar puntjes van verbetering merkbaar: de credits-muziek, waar ook de rest van de overigens best te pruimen score aan opgehangen wordt, is dit keer tenminste afkomstig van een gerespecteerde groep (Laïs), en niet van de één of andere ééndagsvlieg uit een uit gebakken lucht bestaande talentenshow. En vooral: iemand in de crew heeft vermoedelijk toch zijn moed bij elkaar geschraapt en Andrea Croonenberghs ervan overtuigd dat ze écht niet kan acteren.



AFLEVERINGEN
79. Johan
Britts man Johan (Bert Cosemans) wordt neergeschoten bij een sportmanifestatie. Kort daarvoor had hij met Britt nog ruzie gemaakt omdat hij in zijn beschonken toestand eigenlijk niet in staat was om met de wagen te rijden. Op de bewakingsmonitor zien ze hem ruzie maken met een ex-klant van heb, Martin Dunn (Robert Sian), een Noordierse afgewezen asielzoeker. Bij een huiszoeking bij de vriendin van Dunn, Ingrid Jonckheere (Katelijne Damen), wordt het pistool van de misdaad gevonden. En het blijkt dat van Britt te zijn!

80. Martin Dunn Blues
Britt is op de vlucht voor de federale politie, die onder supervisie van haar ex-concurrent Van Reeth (Pierre Callens) haar de moordpoging op Johan wil in de schoenen schuiven. Van Reeth bijt zich zodanig in Britts schuld vast dat hij de bewijzen die haar zouden kunnen vrijspreken "vergeet" te onderzoeken. Hij zet Pasmans onder druk totdat die een valse verklaring aflegt. Britt heeft intussen zelf Martin Dunn gevonden, die ook een stroman blijkt te zijn voor iemand die zowel met Britt als met Johan nog een appeltje te schillen had. Intussen blijft het gewone politiewerk doorgaan: Bruno en Nick onderzoeken een ongeval met vluchtsmisdrijf, en ontdekken dat het slachtoffer net een buurtwinkeltje heeft overvallen, waarvan de eigenaar, Yoessef Busjerit (Amid Chakir) beweert niets te weten.

81. Ademloos
Britt zit opgesloten in een koelwagen, samen met Martin Dunn en een hoop illegalen die zo hopen Engeland te bereiken. Alek Dashi (Ernst Löw) zint echter op wraak op Britt en Johan, en wil de inzittenden van de luchtdichte wagen laten verstikken. Onder impuls van John Nauwelaerts legt de federale politie nu toch eindelijk de kaarten op tafel. Dunns vriendin Ingrid wil echter geen woord lossen. Het is echter net Tina, die net die dag haar C4 gekregen heeft omwille van haar verregaande vormen van lijntrekkerij, die in de zaak voor een doorbraak kan zorgen: de mensensmokkelaars zijn een klein jongetje vergeten op een parking.

82. Nog Eén Keer Winnen
Een oud vrouwtje, Philomena Verkest, wordt 's morgens doodgevroren teruggevonden aan een bushalte waar enkel een bus rijdt tijdens de schooluren. Het lijkt op een typisch geval waarin de zoon (Hans Wellens) en schoondochter (Lorenza Goos) hun bejaarde moeder in huis hebben genomen om ze vervolgens financieel te kunnen leegzuigen. Tot ergernis van Merel vindt Tina deze uitleg te goedkoop, en ze krijgt nog gelijk ook: samen met een vriendin, Martje (Hilde Uitterlinden) ging Philomena regelmatig voor grof geld gokken. Ze had er de erfenis van wijlen haar man al doorgejaagd en dat was blijkbaar niet voldoende. Bij een poging om een halve gare te arresteren die zich opwerpt als de beschermer van de zwakke weggebruikers, maakt Bruno een redelijk zware val waarbij hij zijn staartbeentje breekt.

83. Stop
Tijdens een oudercontact wordt Joke Standaert door één van de andere vaders, Lodewijk Deman (Wim Van de Velde), verkracht. De schooldirectrice (Danni Heylen) probeert zoveel mogelijk de zaak in de doofpot te steken omwille van de goede naam van de school, want Deman heeft een goeddraaiende garage en sponsort veel van de schoolactiviteiten. Wanneer Merel en Tina de verdachte ondervragen, geeft die zonder problemen toe dat hij seks gehad heeft met Joke, maar hij geeft er wel een tamelijk andere draai aan: volgens hem is Standaert een euh "sekswerkster" (om geen ander woord te moeten gebruiken) die zich voor haar diensten goed laat betalen. En ter ondersteuning van zijn theorie kan hij zonder problemen de site op internet tonen waarop Joke zich 'aanbiedt'. Hij probeert echter iets te hard te slijmen bij Nick, die hij nog van vroeger kent en met wie hij een passie voor motoren deelt.

84. Groen
Onderzoeksrechter Heyermans (Luc Springuel) krijgt een brandbom in zijn huis gegooid. Vermoed wordt dat de daders te vinden zijn in een ultra-links groepje boomknuffelaars dat een bos bezet houdt dat moet wijken voor de havenuitbreiding, want de onderzoeksrechter heeft net een uitzettingsbevel ondertekend. Zijn dochter Anika (Lien Van de Kelder) kent blijkbaar de leider van het actiecomité, Jeroen Van Parijs (Titus De Voogdt), een ex-medestudent van haar rechtenfaculteit.

85. Big Brother
De onrustwekkende verdwijning van An Hoeyberghs, 15 jaar, ontaardt in een nachtmerrie voor de ouders wanneer blijkt dat ze een relatie had met een - oudere - werknemer in haar vaders bedrijf, Bert Ackerman (Maarten Verbeuren). Alles wijst er bovendien op dat ze zwanger van hem is; Bert heeft haar trachten om te praten om abortus te plegen - omdat ze minderjarig was kan hij juridisch-technisch beschuldigd worden van verkrachting - maar omdat ze is blijven twijfelen, zit ze nu al in haar twintigste week, en is enkel een illegaal bezoekje aan een Nederlandse abortuskliniek nog een oplossing. Pasmans heeft zich intussen laten ompraten door Raymond om Rik in dienst te nemen bij de verbouwing van zijn appartement. Dominique merkt echter dat er kostbare spullen uit hun bezittingen verdwenen zijn. Bruno heeft intussen zijn handen vol met een mooie thesisstudente, Steffi Bergmans (Ophelia Van Keer), rond te leiden.



86. Hart Van Steen
Het is nog steeds koude oorlog tussen Pasmans en Raymond; Wilfried durft zijn collega niet zeggen dat zijn zoon hoogstwaarschijnlijk een dief is. De zaak wordt nog erger wanneer er een reeks diefstallen gepleegd worden door twee daders die blijkbaar over politie-uniformen beschikken. Commissaris Nauwelaerts zit erg verveeld met de zaak, omdat die het imago van de politie zodanig ondermijnt. Op het bureau komt de moeder van Tina (Camilia Blereau) aanwaaien, recht uit het verre Antwerpen, en Tina is daar eerlijk gezegd niet mee opgezet. Bruno koketteert iets te hard met zijn nieuw lief, en krijgt tijdens een nachtelijke knokpartij flink wat slaag op zijn gezicht

87. Moederskind
Een onrustwekkende verdwijning van een zevenjarige aan het zwembad doet eerst het vermoeden rijzen dat de ouders (Koen Boogaerts en Hilde Gijsbrechts) elkaar de duivel aan het aandoen zijn in een gevecht om het hoederecht. Dit blijkt echter niet zo te zijn, en de verdenking rust al snel op een schoolfotograaf, David Devriendt (Rudy Morren) die toch wel héél veel foto's in zijn portfolio heeft zitten van half ontklede jongetjes. Devriendt heeft een alibi, maar wat verontrustender is, is dat er een getuige naar voor komt, Joeri Van Damme (Yoeri Lewijze) die beweert dat hij twintig jaar geleden op exact dezelfde manier door Devriendt gelokt is geweest. Alleen was bij de aangifte zijn getuigenis al verjaard. Tina's moeder wordt behoorlijk in de wind aangetroffen in het Citadelpark. Is ze beroofd of heeft ze weer jeneverkes met slaappillen liggen mixen? Raad eens...

88. Game, Set And Match
Tennisser Rob Koenen (Ronny Daelman) zakt tijdens een training in elkaar. Zijn vriendin Lise Verbeeck (Lieve Vercauteren) brengt hem naar de kliniek, maar daar verzet hij zich met geweld tegen een medisch onderzoek, en hij gaat er weer vandoor. Even later wordt hij in comateuze toestand teruggevonden in een hotelkamer. Het verhaal van zijn vriendin is één aaneenschakeling van nonsens; Rob Koenen heeft een spuit insuline gekregen, en dat terwijl zijn suikerspiegel juist te láág was. John helpt intussen Brigitte Van Daele (Karin Jacobs) een vrouw op het kerkhof van wie elke maand de bloemen van het graf van haar man worden gestolen.

89. Zwart
Pasmans herkent in de aangifte van een hoop gestolen spullen een memory stick die een klusjesman die Dominique heeft onder de arm genomen, bij zich droeg. Van alle mogelijke aannemers heeft Dominique uitgerekend de notoire sjoemelaar Taverniers (Hugo Van den Berghe) geëngageerd. Eén van zijn handlangers, de Pool Borys Kaminski (Ryszward Turbiaz), heeft mogelijk connecties bij een Poolse dievenbende. De Polen hokken allemaal samen in de tuin van Griet Monbaillu (Christel Domen), een dame met connecties in Polen die mee tot over haar oren betrokken is in de zaak. John heeft de persoon te pakken de de bloemen op het graf van Brigitte Van Daeles overleden echtgenoot heeft gestolen, Marianne Van Dijck (Karin Tanghe), maar de waarheid zit iets gecompliceerder in elkaar dan het lijkt...

90. Tommy
Tommy slaat Nick neer, die in zijn mobilhome voor het huis van Winter heeft postgevat, en hij ontvoert zijn dochter. Met zijn ervaringen als ex-commando van de speciale eenheden weet hij de politie telkens een stap voor te blijven. De federale politie stuurt Eefje Vermeulen (Dominique Collet), de psychologe die Tommy heeft behandeld nadat hij in een vuurgevecht enkele maanden voordien per ongeluk een onschuldige jongen heeft neergeschoten. Tommy zocht troost bij de vrouwtjes, en Merel was zeker niet de enige die hij voor zijn karretje heeft gespand. Iedereen verwacht een wanhoopsdaad, zeker wanneer de politie in zijn appartement een telescopisch vizier van een geweer terugvindt. Raymond krijgt van de federale politie de kans om zijn zoon een alternatieve straf aan te praten in ruil voor bekentenissen. Rik moet echter niets meer van zijn vader weten.

91. Lola
Tommy is gearresteerd, maar hij heeft Nick neergeschoten. In de veronderstelling dat zijn proces al gemaakt is, klapt hij volledig dicht, en weigert nog langer om over de schuilplaats van zijn dochter te praten. Een op de plaats van het delict aangetroffen zwerfster, Maja (Nele Bauwens), schijnt van de zaak op de hoogte te zijn, maar wil in eerste instantie zelfs haar naam nog niet onthullen, en al zeker haar ouders niet meer zien. Een andere zwerver (Roger Meeusen) weigert om zijn mond open te trekken voor minder dan 2500 euro, maar Pasmans probeert hem op andere gedachten te brengen met een fles whisky.



BEELD EN GELUID
Op technisch gebied is er bijzonder weinig aan te merken op deze release, die er alleszins anamorfisch beter uitziet dan de voorafgaande niet-anamorfische televisieuitzending. De kleuren zijn stabiel en helder, ruis blijft beperkt tot in de meer donkere scènes, zelfs de zeldzame compressie-artefacts worden seizoen na seizoen minder veelvuldig, alleen is het spijtig dat op elke disc met een oneven aantal afleveringen de layer change weer eens midden in de afleveringen te vinden is. De Vlaamse Dolby Surround 2.0-track biedt een goeie kwaliteit die de dialogen verstaanbaar weergeeft, de muziek netjes onvervormd laat klinken, en met de beperkte mogelijkheden van dynamiek toch nog voldoende gevoel voor richting biedt. Dat het ongeveer twee minuten duurt vooraleer een disc daadwerkelijk is opgestart, is echter ook iets waar we niet over te spreken zijn.

EXTRA'S
En opnieuw wordt elk stukje dat ooit aan bod is gekomen in een ernstig (Het Journaal) of minder ernstig (De Rode Loper) magazine tijdens het seizoen in kwestie, op disc 1 toegevoegd. Vijf dergelijke filmpjes, elk tussen de 3 en de 4 minuten, zijn toegevoegd, maar bieden inhoudelijk niet echt een meerwaarde, behalve dan voor de liefhebbers van de jaarlijks weerkerende Gentse carnavalparade die de naam Flikkendag meekreeg, en zowaar qua aantal bezoekers Aalst naar de kroon begint te steken. Ook nog zoals gewoonlijk aanwezig: bloopers en cross-promotionele trailers.



CONCLUSIE
Flikken is in seizoen 7 duidelijk aan een remonte toe, alhoewel dat niet echt daverend nieuws is, en de juiste instelling die U zich daar vooraf bij maakt best één is waarbij U uw verwachtingen niet te hoog instelt. Inhoudelijk krijgt serie 7 net een voldoende, dit in tegenstelling tot de vorige twee reeksen. Op technisch gebied is er daarentegen weinig slechts te melden, behalve dan de karige extra's. Het wordt afwachten hoe seizoen 8 gaat uitdraaien; op het moment van de publicatie van deze review werd de reeks alleen nog maar uitgezonden op het betaalnet van Belgacom, waar zich ook al een hele soap over heeft afgespeeld, iets wat voor een programma van een publieke omroep in een land als België zelfs tot een ministriële interventie heeft geleid. Maar daar vertellen we U volgende keer alles over.