FILM
De woeste pionierstijd van het Amerikaanse Westen heeft al meer dan een meesterwerkje van de zevende kunst opgeleverd, maar de kans dat het Canadese Edge Of Madness zich ooit bij dat kransje voegt is klein. De prent doet zijn best om een geloofwaardig beeld van Noord-Amerika in de jaren 1850 op te hangen en een de combinatie van enkele goedgemaakte kleinschalige sets en de ruwe natuur werkt wonderbaarlijk goed, maar een klungelig script en een gebrek aan spanning doen de film uiteindelijk de das om.

In de openingsbeelden zien we hoe Annie, een jonge vrouw, uitgeput door de sneeuw ploetert en aanklopt bij de gevangenis van Red River Fort. Ze wil zich aan de autoriteiten aangeven omdat ze haar echtgenoot heeft vermoord. De plaatselijke sheriff is meteen geïntrigeerd door haar verhaal, maar twijfelt eraan of ze de waarheid spreekt. Naarmate het onderzoek vordert, komen meer tegenstrijdige feiten aan het licht, met als enige constante de brute aard van Annies vermoorde echtgenoot, de affectie die zijn broer voor haar koestert en de woeste natuur die een onuitwisbare indruk nalaat op alle pioniers.

Gebaseerd op de roman A Wilderness Station van Alice Munro probeert Edge Of Madness de pioniersdagen van Noord-Amerika te koppelen aan de ruwheid van huwelijk en liefde anno 1850. Het zijn nobele doelen die eerder al succesvol werden uitgebuit in o.a. McCabe And Mrs. Miller en The Claim, maar hier te weinig uitgewerkt worden om de kijker mee te sleuren in het verhaal. Dat verhaal heeft overigens te lijden onder een structuur die onnodig ingewikkeld is en door flashbacks spanning tracht te geven aan een mysterie dat er geen is. De ware gebeurtenissen die Annie tot aangifte van moord dwingen, zijn immers behoorlijk snel duidelijk voor zelfs de minst aandachtige kijker, waardoor alle suspense haast meteen vervliedt.

Om die leegte op te vullen rekenen de filmmakers voornamelijk op de kwaliteit van de karakters, maar dat is een dubbeltje op zijn kant. Caroline D'havernas overtuigt weliswaar als de mysterieuze Annie, maar eenmaal de rol van alle suspense ontdaan is, blijft er weinig substantie over. Gelukkig slaat de vonk tussen Annie en haar schoonbroer George – een goede vertolking van de jonge Corey Sevier – niet enkel tussen de personages over, maar doorbreken de twee ook de emotionele wand tussen het scherm en de kijker. De band tussen hen houdt dan ook het middendeel van de film drijvende, maar zodra het derde bedrijf aanbreekt, verdwijnt ook die chemie door een ongelukkige scenario-ingreep. De andere karakters lopen er feitelijk maar voor spek en bonen bij. Als de onderzoekende sheriff weet Paul Johansson niet te overtuigen omdat zijn personage overdreven rechtvaardig is, en evenmin gedenkwaardig als de brute echtgenoot is Brendan Fehr. Waar alle acteurs zich overigens aan bezondigen, is een afgrijselijk Schots hetzij Nederlands accent. De ene vertolker (Sevier) geraakt daar al beter mee weg als de andere (Fehr).

Anne Wheeler breekt geen potten in de regiestoel want haar beelden lijken eerder weggelopen uit een dramatische tv-serie dan uit de film. Toch benadrukt haar minimalistische close-upregie het lot van de eenzaat in de uitgestrekte woestenij zodat ze ongewenst alsnog overtuigt als regisseuse. Een juweel van een moordthriller wordt Edge Of Madness op de achterflap van de dvd genoemd, en een visueel en technisch gepolijst hoogstandje. Beide leugens – of ten minste schromelijke overdrijvingen – maar wie zin heeft om eens een avondje dvd te kijken i.p.v. de tv-film op Vitaya of Vijf-tv kan zich in ieder geval verwachten aan een weinig aanstootgevende film waarvan de meest beklijvende herinnering niet het gemiddelde verhaal is of de acteerprestaties die best in orde zijn, maar het prachtige ruwe Canadese landschap.

BEELD EN GELUID
Paradiso doet meestal goed zijn best om beeld en geluid er prima uit te doen zien op dvd en ook Edge Of Madness ziet er niet verkeerd uit. De donkere scènes hebben soms te lijden onder onstandvastige zwartniveaus, maar scherpte, kleur en printkwaliteit zijn doorheen de ganse film van een constant niveau. Het geluid staat in een 5.1-mix op de dvd, maar is niet meer dan een veredelde stereotrack. Dialogen zijn echter zeer helder weergegeven en hoewel de track te klinisch klinkt om echt te overtuigen bevat ze genoeg dynamiek om je over de zwakste plotpunten heen te helpen.

EXTRA'S
Een Trailer voor de hoofdattractie en nog drie Cross-Promotionele Trailers zijn de enige extra's die op de schijf terug te vinden zijn.

CONCLUSIE
Edge Of Madness mag dan een intrigerende titel hebben, de film zelf stelt teleur op vlak van mysterie en spanning. Een competente regie, mooie landschappen en een aantal goede acteerprestaties heffen de prent boven de gemiddelde tv-film uit, zij het slechts nipt. Beeld en geluid zien er prima uit, maar in de bonussectie treffen we enkel een handvol trailers aan.