Na een spijtig ongelukje met een hoogspanningskabel en een plas water wordt de volledige Engelse koninklijke familie tijdens een fotosessie tot de laatste man geroosterd. Een team top-geneaologen van de geshockeerde Britse natie doet zijn uiterste best om uit te pluizen wie de laatste levende telg van het koninklijke geslacht Wyndham is, en ze komen uit bij een Amerikaanse cabaretpianist uit derde provinciale, Ralph Jones (John Goodman), een goedlachse beer, helaas ook met diens manieren. Ralph is waarschijnlijk de laatste man op aarde die geschikt is om het koningschap aan over te dragen, maar het Britse volk heeft niet echt de keuze. Ook Ralph heeft moeite met de aan zijn nieuwe job verbonden beknotting van zijn vrijheid, en kan zich nauwelijks publiekelijk gedragen zoals het een vorst betaamt. Zoals: niet in een T-shirt of een Hawaii-hemd rondlopen, niet in hamburgertenten binnengaan, en al zeker niet in een stripclub. Zijn persoonlijke secretaris, sir Cedric Willingham (Peter O'Toole) doet nochtans nog zo wanhopig zijn best om de man manieren bij te brengen, en dankzij zijn inzet wordt de eerste staatsontmoeting van Ralph met de koning van Zambezië een onverhoopt succes. Ralph wordt verliefd op een karakterdanseres, Miranda Green (Camille Coduri), en dat is voor Lord Graves (John Hurt) van het geslacht Stuart, die al eeuwenlang op de troon zitten te azen, een gedroomde opportuniteit om de paparazzi voer te geven en Ralph te laten afzetten. Wanneer ook nog eens een bal met het economisch belangrijke Finse vorstenhuis, die wanhopig proberen hun dochter aan de nieuwbakken vorst uit te huwelijken, op een fiasco uitdraait, wordt de druk op Ralph zeer groot om te abdiceren.

King Ralph is een aardige maar voorspelbare komedie, die gelukkig niet tenonder gaat aan puberale grappen die in dit genre maar al te vaak schering en inslag zijn. Uiteraard moet je geen groots acteerwerk verwachten, maar vooral de keuze voor de Britse bijrolacteurs Peter O'Toole en John Hurt is op zijn minst verrassend te noemen. Hoofrolspeler John Goodman heeft alleszins meer stijl dan de nieuwe lichting Amerikaanse comedy-acteurs die meestal het idee genegen zijn dat de kwaliteit van hun films recht evenredig zou zijn met het debiet aan schunnigheden per minuut. Met de typische Britse stijfheid is het niet moeilijk om te lachen, en de hele film is zowat opgebouwd rond het klasseverschil tussen de gedistingeerde Britten en een prototype Amerikaan met het cultureel niveau van een dementerende baviaan. Vanzelfsprekend is Goodman de ideale goedbedoelende sukkel van dienst, met een hart van goud maar gewoon om geen blad voor de mond te nemen, en soms is het gegeven wat té karikaturaal uitgewerkt om echt te overtuigen. Toch zit er hier en daar ook wel een verfrissende grap in de film, zoals een bangelijke selectie Engelse koningsgezinde punkers, en alhoewel je het kilometers op voorhand ziet aankomen, werkt het toch vrij aanstekelijk als je John Goodman het zoveelste Britse erfstuk de vernieling in ziet helpen.

BEELD EN GELUID

Deze van Nederlandse ondertitels voorziene en duaal gecodeerde Australische release is wederom identiek aan de release bestemd voor onze markt. Mee door de relatief korte duur van de film en de nagenoeg totale afwezigheid van extra's heeft de compressie van het beeld niet moeten lijden onder het feit dat dit maar een single layer-disc is. Wel is de print hier en daar lichtjes beschadigd, en zien de kleuren er nergens fris uit. En is het nu wegens Goodman's vloekende kleuren in zijn garderobe, maar af en toe is er duidelijk aliasing aanwezig op zijn kostuums. De ondertiteling is niet te groot en niet te hoog in het beeld geplaatst. De Engelse geluidstrack is een simpele 2.0-track met slechts een bitrate van 224 Kbps, zonder al te veel dynamiek, maar op gebied van geluidseffecten valt er in de film sowieso niet veel te beleven. Op technisch vlak is de disc geslaagd met voldoening, niets meer dan dat.

EXTRA'S

Afgezien dan van de ellenlange copyright-notice is buiten de film het enige wat op de disc terug te vinden is een niet-ondertitelde trailer. Daartegenover staat dan weer de belachelijk lage prijs van de disc, ongeveer de helft van wat je normaal voor een recente film betaalt.

CONCLUSIE

King Ralph is een redelijk mainstream-filmpje dat op artistiek vlak weinig brokken maakt, dit in tegenstelling tot de hoofdrolspeler in de film zelf, maar toch voor een leuk avondje vertier kan zorgen.