FILM
Vier jongeren trekken met de rugzak door de dichtbeboste Amerikaanse bergen voor een ontspannen weekendje in de natuur. Wanneer het viertal in het ruwe territorium terecht komen van een maniakale moordenaar wordt het een bloeddoorlopen overlevingsweekend...

Door het enorme succes van Halloween en Friday The 13th werden de bioscopen overspoeld door allerhande slasherfilms. Sommige makers deden tenminste nog hun best om enigszins een nieuwe invalshoek te verzinnen, terwijl anderen gewoon schaamteloos kopieerden. Don't Go In The Woods... Alone! - uit 1982 - hoort duidelijk bij de tweede groep thuis, met een scenario dat duidelijk een flauw doorslagje is van Friday The 13th, maar dan nog tien maal versimpeld! Maar ondanks het simplistische en clichérijke karakter van het script, slaagt Bryan er toch nog in om de film als een totaal rommeltje te laten overkomen. Dankzij warrige montage, beschamend camerawerk en ontelbare opvallende continuïteitsfouten word elke kans op een vlotte en sfeervolle slasher volledig de kop ingedrukt. Bovendien lijkt Don't Go In The Woods... Alone! bevolkt met enkele van de domste personages uit de horrorgeschiedenis. Bij sommige beslissingen van de karakters vraag je jezelf soms af of de regisseur niet iedereen goed bij de neus aan het nemen is! De dialogen zijn tevens om van te huilen en dan hebben we het nog niet gehad over de onnodige toevoeging van totaal infantiele humor. Regisseur James Bryan heeft duidelijk ook geen kaas gegeten van spanning- of sfeeropbouw. Wel geilt de brave man blijkbaar op de zogenaamde 'fake-scares' (U weet wel, wanneer er een kat tevoorschijn springt in het beeld of iets dergelijks!), welke Bryan tot vervelens toe gebruikt.

Werkelijk alles aan Don't Go In The Woods... Alone! schreeuwt amateurisme, met op kop de extreem slechte speciale effecten en het tenenkrommend acteerwerk. Wij hebben al enorm wat films ondergaan, de ene al prettiger dan de andere, maar deze Don't Go In The Woods... Alone! slaagt toch werkelijk alles. Het was dan ook eeuwen geleden dat uw dienaar nog eens zoveel moeite had om van de 'fast-forward'-knop te blijven. Regisseur James Bryan blijft volhouden dat de film een onvervalste cultklassieker is, maar buiten de totaal onbegrijpelijke "video-nastie"-status die de film bij zijn release in Groot-Brittannië meekreeg heeft de film niets maar dan ook niets verwezenlijkt. Als Don't Go In The Woods... Alone! dan toch één eer moet krijgen dan is het die van de film met dé slechtste soundtrack aller tijden. De filmmuziek (of wat ervoor moet doorgaan) bestaat namelijk uit een kakofonie van diverse hemeltergende geluiden en tonen, waar je de hersencellen bijna letterlijk voelt van afsterven. En net wanneer je denkt dat je het ergste ondergaan hebt, komt het hallucinante nummer van de eindcredits op je af. Iets dat je eigenlijk moet horen om te geloven! Het is vanzelfsprekend dat de verantwoordelijke daarna nooit meer een film voorzag van zijn (ge)kunst(el).

Het einde van Don't Go In The Woods... Alone! laat trouwens ruimte voor een vervolg, maar gelukkig ging deze nooit in productie. Kortom, "Don't Watch This Movie... At All!" zou een betere titel zijn en zeg niet dat we u niet gewaarschuwd hebben!

BEELD EN GELUID
Het originele 1.33:1 beeld ziet er voldoende uit gezien de lowbudget-status. De scherpte is meestal bevredigend, maar het contrast en het zwartniveau is dan weer een ander paar mouwen en stellen hier en daar teleur. De kleuren zien er over het algemeen behoorlijk uit, met een volle en realistische aanblik. In sommige scènes is het beeld vreemd genoeg wat doffer met afgewassen kleuren, net alsof het van een totaal andere filmprint komt. Filmgrain, beeldflikkeringen, vuiltjes en kleine krasjes komen regelmatig voorbij, maar het wordt nergens zo dramatisch dat je de film niet meer kan volgen. De Engelse Dolby Digital Mono-track klinkt zoals te verwachten aan de beperkte en vlakke kant, maar het geheel is voldoende zuiver en met verstaanbare dialogen.

EXTRA'S
Voor een godvergeten slasher zoals deze bevat de dvd nog behoorlijk wat informatief bonusmateriaal! De hoofdbrok is een 55 minuten durende featurette waarin regisseur Bryan al de cast en crewleden opzoekt en deze even aan het woord laat. Er komen aandoenlijke anekdotes boven, maar het is nogal vervelend dat James Bryan soms duidelijk dingen probeert op te dringen zoals vragen over een castingagent waar duidelijk wrevel mee was op de set en het gesmeek om een sequel. Enorm hilarisch is een buitenaards onnozele reclamespot voor de kostuumwinkel "Zumba Maruma" (I kid you not!) die wordt uitgebaat door de vrouwelijke producent van de film en de production designer van Don't Go In The Woods... Alone!. Verder hebben we een slideshow, waar gedurende een drietal minuten een resem setfoto's en production stills voorbijkomen. Tenslotte voegde de distributeur promotietrailers toe van andere totaal uiteenlopende amateur-filmerij zoals The Dead Next Door (the good...), The Stink Of Flesh (the bad...) en de miskleun Violent Shit III (and the very ugly!). De originele bioscooptrailer van de hoofdfilm is vreemd genoeg afwezig.

CONCLUSIE
Absoluut dé meest amateuristische slasher die wij ooit hebben ondergaan en dat zijn er al héél wat Don't Go In The Woods... Alone! (’82) is een absolute aanfluiting op elk gebied. De dvd is daarentegen meer dan behoorlijk, met een voldoende beeld- en geluidskwaliteit en enkele extra's - die boeiender zijn dan de eigenlijke film. Maar dat neemt niet weg dat dit excuus van een film te mijden is als de pest.