Deze film maakt deel uit van de zevendelige boxset Written and Directed by Preston Sturges, waartoe ook nog The Great McGinty, Christman In July, Sullivan's Travels, The Palm Beach Story, The Great Moment en Hail The Conquering Hero behoren.

FILM
Als films toetjes waren dan was The Lady Eve de perfecte soufflé: luchtig, zoet, lekker weghappend en af en toe een tikje aangebrand. En daar houdt de vergelijking niet op. Preston Sturges' verrukkelijke komedie balanceert immers meermaals op het randje van een implosie, door de moeilijke mix tussen verbale geestigheden, slapstickhumor en ontluikende romance. Maar telkens een bittere smaak het feest lijkt te vergallen, komt de cineast weer op de proppen met een goede vondst, een rake mop of een onvergetelijk karaktermoment. The Lady Eve geeft bijgevolg perfect weer hoe zwaar het is een feilloze komedie op poten te zetten, hoewel de prent net daar bijwijlen veel van weg heeft.

Het verhaal wordt zonder dralen in gang geschoten wanneer een oceaanstomer een passagier oppikt uit een armetierig bootje voor de Zuid-Amerikaanse kust. De man heet Charles Pike, is de zoon van een steenrijke brouwer, en heeft het voorbije jaar de jungle doorkruist. Op het schip doet iedere vrijgezelle vrouw verwoede pogingen de aandacht van de timide miljonair te trekken, maar slechts één dame slaagt daarin. Haar naam? Jean Harrington, verleidster van nature, oplichtster van beroep. Ze ziet in Pike een ideaal slachtoffer voor haar ingenieuze plan: verliefd worden, trouwen en vervolgens een vette scheidingscheque innen. Maar zoals dat gaat in romantische komedies, schuilt de ware liefde altijd om de hoek en dreigen haar groeiende gevoelens voor Pike roet in het eten te strooien. Als die echter verneemt dat Jean een bedriegster is, draait hij de rollen om.



Van begin tot einde schuift Preston Sturges je met The Lady Eve een rollercoaster van een film voor. De dialogen knetteren, de komische situaties volgen elkaar aan een moordend tempo op en de karakters zijn grotesk genoeg om je te doen schuddebuiken, maar reëel genoeg om je emoties te manipuleren. Logica is soms ver te zoeken in de plot en niet iedere overgang tussen sequenties verloopt even vlot, maar wat maakt het uit als het enthousiasme van de filmmaker van het scherm spat en de kijker meesleurt in zijn zog? Zelfs de sociale ondertoon die het oeuvre van de cineast kenmerkt en in The Lady Eve ontbreekt – wat de prent een buitenbeentje in het Sturgesuniversum maakt – wordt nooit gemist. Hij wordt dan ook vervangen door een intrigerende kijk op menselijke seksualiteit, de trucs van het verleiden en de verhouding tussen man en vrouw. Het aantal hilarische zinsneden waarin double en zelfs triple entendres voorkomen is bovendien niet op de vingers van één hand te tellen, zodat iedere plotwending gegarandeerd met een glimlach gepaard gaat.

Lof valt eveneens de acteurs ten deel, die met hun onberispelijke komische timing van goede dialogen briljante dialogen maken. Henry Fonda staat niet bekend als een begenadigd komiek, maar wat hij in deze film uit zijn mouw schudt, getuigt van een grote aanleg voor het genre. Oké, hij zit vast gewrongen in de rol van naïeve, rijke goedzak met een hart van goud, maar hij melkt het uiterste uit zijn karakter, zodat Charles Pike veel meer wordt dan een miljonair die niet beseft dat hij bedrogen wordt. Barbara Stanwyck geeft Fonda op grootse wijze tegenwerk als femme fatale, die hem snood in haar web lokt om vervolgens de romantiek te ontdekken. De actrice straalt de zwoele charme uit die je van een filmster uit de jaren veertig verwacht en zwiert haar sensualiteit op tafel voor iedereen om te zien en om van te genieten. De gevarieerde, vaak seksueel geladen jurken waarin costumière bij uitstek Edith Head haar kleedt, dragen bij tot een onvergetelijke performance van Stanwyck, die haar in dezelfde categorie katapulteert als Rita Hayworth in Gilda of Marilyn Monroe in Gentlemen Prefer Blondes. Preston Sturges’ betrouwbare acteurstroep staat daarenboven paraat om de nevenrollen van aanstekelijke schwung te voorzien.

Wanneer je The Lady Eve afmeet tegen het oeuvre van Preston Sturges, moet je concluderen dat dit niet zijn meest typische film is, maar wel een van de allerbeste die hij gedraaid heeft. De onevenheid van de humor, structuurproblemen in het scenario en logica die een enkele keer op het randje van onnozelheid balanceert – vooral dan in de laatste vijf minuten – kunnen immers niet opboksen tegen de vele scènes die je in een spontane lachbui doen uitbarsten. Bovendien is het altijd fijn een film uit de jaren veertig te aanschouwen die op intelligente wijze de censuur betreffende seksuele verwijzingen omzeilt dankzij spitsvondige dialogen en subversieve acties. Zoals ik al zei, The Lady Eve is een heerlijke soufflé, die deze reviewer met plezier heeft binnengelepeld.



BEELD EN GELUID
Hoe spijtig is het een topper als The Lady Eve te moeten bekijken a.h.v. een dvd-transfer die op alle vlakken teleurstelt. De contrasten zijn zelden goed en geregeld ronduit slecht. Grain dringt zich af en toe storend op. Perfecte scherpte wordt in geen enkele scène bereikt, en printbeschadigingen zijn eerder regel dan uitzondering. De leeftijd van de film is een factor die niet onbelangrijk is, maar dat er beter prints te vinden dan wel te fabriceren zijn, bewijst bijvoorbeeld de Criterioneditie van regio 1. De soundtrack brengt het er iets beter vanaf, maar niet veel. De klanken zijn geregeld behoorlijk schril, achtergrondruis wordt nergens vermeden en veel dynamiek hoef je niet van je boxen te verwachten.

EXTRA'S
De enige extra is een Trailer (2 min.) voor de film.

CONCLUSIE
The Lady Eve is een komische topper, een film die verbale spitsvondigheid koppelt aan slapstick en dat recept overgiet met een stevige geut seksueel innuendo. Barbara Stanwyck en Henry Fonda spelen bovendien de pannen van het dak. Helaas laten beeld- en geluidskwaliteit te wensen over voor een klassieker van dit formaat en blijft de bonussectie steken op een luttele trailer.