FILM
Shin (Jô Odagiri) is een typische Japanse tiener die het beu is om het leven te leiden van een grijze muis. Hij zegt zijn veilige, brave leventje vaarwel en trekt zonder al teveel bezittingen richting Amerika. Shin loopt al snel tegen de Amerikaanse vijandigheid aan en blijft totaal berooid achter. Tijdens het stelen van eten loopt hij echter twee Amerikaanse Japanners tegen het lijf. Lee (Jai West) en Takeda (Motoki Fukami) leven van dag tot dag en volgens een eigen wet. Shin laat zich vanaf dan meesleuren in een losbandig leven vol drank, drugs, misdaad en vrouwen…

Hazard is voor amper 300.000 dollar ingeblikt op locatie in New York door de heerlijk excentrieke cineast Sion Sono (Suicide Club, Exte: Hair Extensions). De diverse opnames – overigens zonder de nodige vergunningen – namen volgens diverse bronnen bijna vijf jaar in beslag. Maar alle moeite ten spijt, het uiteindelijke resultaat is een miskleun van jewelste. Sono opteerde ervoor om een zweverig en pompeus vehikel te maken in plaats van een snoeiharde misdaadprent! De charismatische Jô Odagiri draagt de film nog redelijk, maar Motoki Fukami en vooral de hysterische en irritante Jai West zijn absolute non-talenten. Het losse en grauwe camerawerk geeft de Hazard een documentaireachtige sfeer, maar helaas wordt zelfs de meest nutteloze scène veel te lang uitgesponnen. Je kan sommige scènes gewoon vooruitspoelen en helemaal niets cruciaals gemist hebben van het verhaal. Mensen die een kick krijgen van oeverloos gezwam en gezeik zullen hun pret niet opkunnen met Hazard. Voor al de andere luidt ons advies: “Te mijden als de pest”.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.85:1-formaat geeft een realistisch ‘handheld’-beeld weer, maar de scherpte en het contrast laten het soms wat afweten door behoorlijk wat filmgrain en ruis. Het is een feit dat het hier om een lowbudgetproductie gaat, maar dat neemt niet weg dat alles wel zichtbaar moet blijven. Vooral in de donkere nachtshots is er bij momenten zoveel korrel aanwezig, dat het moeilijker uit te maken valt wat er gebeurt op het scherm. De aanwezige Dolby Surround 2.0-track klinkt eveneens weinig spectaculair, maar de Japanse en Engelse dialogen worden verstaanbaar weergegeven.

EXTRA’S
Er zijn geen extra's aanwezig.

CONCLUSIE
Hazard blukt van irritante personages, lang uitgesponnen shots van nietszeggende beelden en filosofisch gewauwel. Bovendien bevat de film evenveel spanning als een aflevering van Kabouter Plop. Kortom, u bent gewaarschuwd! Ook het schijfje, dat wordt gedistribueerd door De Filmfreak, is weinig spectaculair.