Affinity is de verfilming van de gelijknamige roman van de Engelse schrijfster Sarah Waters uit 1999. Zij oogstte eerder groot succes met Tipping The Velvet (roman 1998, tv-serie 2002) en Fingersmith (roman 2002, tv-serie 2005), waarvoor ze een hele reeks awards in ontvangst mocht nemen. Waters situeert de verhalen in de 19^de eeuw en centraal staat telkens een lesbische relatie. Het hoofdpersonage in Affinity is Margaret (Anna Madeley), een jonge vrouw die het schijnbaar moeilijk heeft sinds de dood van haar vader, een kunsthistoricus die ze hielp bij z’n research in de kunststeden van Italië. Ondertussen woont ze bij haar moeder die haar aan een goede partij wil koppelen, aan ene Theophilus (Vincent Leclerc), een slanke jongeman met een lange baard en erfgenaam van een aanzienlijk fortuin. Maar Maragaret ziet een huwelijk met Theophilus niet zitten; ze is verdrietig na de breuk met haar jeugdvriendin en minnares Helen (Ferelith Young), die ondertussen met haar broer is getrouwd.

 

 

In een poging om de lege dagen zin te geven besluit Margaret om haar aandacht op nieuwe dingen te richten. Ze geeft zich op als vrijwilligster bij de Victoriaanse Millbank-gevangenis om er regelmatig een praatje te maken met de vrouwelijke gedetineerden in de hoop ze enige troost te brengen. Ze maakt er kennis met de dievegge en oplichtster Salina Dawes (Zoe Tapper), een jonge vrouw die bekend staat om haar paranormale begaafdheid: Salina kan met de geesten in contact treden. Margaret hecht weinig geloof aan de praatjes, maar gaandeweg kan Salina haar overtuigen (en bewijzen leveren) van haar aparte gave. De jonge aristocrate raakt in de ban van Salina’s universum vol seances en geestverschijningen en wordt verliefd. Als Salina haar ervan overtuigt dat ze zielsverwanten zijn en samen gelukkig kunnen worden in Italië, besluit Margaret om een ontsnappingspoging te steunen. Ze slaat de goede raad van Mrs. Jelf (Mary Jo Randle), de gevangenisbewaarster, in de wind om voorzichtig te zijn met eventuele toenaderingspogingen van de gevangenen en ze zet alles op het spel voor haar geliefde Salina.

 

 

Sarah Waters gothic roman Affinity werd in 2000 o.a. bekroond met de Somerset Maugham Award for Lesbian and Gay Fiction, met de Sunday Times Young Writer of the Year Award, met de prestigieuze Amerikaanse Stonewall Book Award en het boek verzamelde uiteindelijk meer prijzen dan elk van haar beide andere romans die door de BBC als tv-serie werden verfilmd. Dat is opmerkelijk en verrassend, want Affinity, de film van regisseur Tim Fywell, slaagt er niet in om het niveau van de tv-series Tipping The Velvet en Fingersmith te overklassen of zelfs maar te evenaren. Scenarist Andrew Davies, bekend van een lange rij prachtige bewerkingen (Northanger Abbey, Bleak House, Sense & Sensibility, Pride & Prejudice, Tipping The Velvet, etc.) slaagt er dit keer niet in om een overtuigend draaiboek af te leveren. Een roman van Sarah Waters samenpersen in 90 minuten is duidelijk een onmogelijke opdracht, want ondanks verwoede pogingen daartoe, zitten er in Affinity heel wat losse eindjes en nevenverhaallijnen die – door tijdsgebrek - oppervlakkig zijn uitgewerkt, waardoor er tijdens de afwikkeling van het raadsel (want daarover gaat het in dit geval) te veel onverwachte verrassingen op een hoop worden gegooid. Grootste manco betreft twee nevenfiguren die essentieel zijn voor de afloop, maar die in film nauwelijks uitgewerkt zijn.

 

Sterkste personage in Affinity is Margaret Prior (Anna Madeley), met Salina Dawes (Zoe Tapper) als goede tweede, maar in beide gevallen is er qua evolutie van de karakters sprake van een te snelle voortgang, waardoor de geloofwaardigheid ondermijnd wordt. Regisseur Tim Feywell besteedt te weinig tijd aan hun kennismaking en aan de ontwikkeling van hun intieme relatie. Hetzelfde geldt voor de pananormale gave van Salina en voor de bevrijdingsactie die op een drafje wordt afgedaan, waardoor uiteindelijk de drie belangrijke verhaallijnen in Affinity niet helemaal tot hun recht komen. Opvallende prestaties zijn er ook van Domini Blythe als Margarets moeder (Mrs. Prior) en Mary Jo Randle als de gevangenisbewaarster (Mrs. Jelf).

 

 

Qua historische reconstructie is er in deze film geen reden tot klagen: decors, interieurs en aankleding ogen uitstekend, met veel aandacht voor details en realisme. Het Victoriaanse tijdperk herleeft in al zijn pracht en praal, maar ook aan de mindere kantjes (de gevangenis) is heel veel aandacht besteed. Dat maakt veel goed, maar niet alles en niet in voldoende mate.

Het anamorfische 1.85:1-beeld is van goede kwaliteit. De kleuren zijn uitbundig zonder de tijdsgeest geweld aan te doen en er is geen sprake van ongerechtigheden of beschadigingen die het kijkplezier bederven. De film staat in een sobere 2.0-versie, maar de soundtrack biedt sowieso al niet veel ruimte voor avontuur of spektakel, dus stoort het nauwelijks. De stemmen klinken overigens warm en duidelijk en de ondertiteling is vlekkeloos.

De dvd bevat een Originele Bioscooptrailer en een aantal Andere Trailers uit het Homescreen-aanbod.

De verwachtingen waren hooggespannen bij deze derde verfilming van een Sarah Waters-roman. Jammer genoeg slaagt de regisseur er niet in om de eerdere en indrukwekkende prestaties van zijn BBC-collega’s te evenaren. Technisch is het allemaal in orde en ook visueel is er weer heel wat te beleven, maar het resultaat heeft niet de impact van Tipping The Velvet of Fingersmith. Misschien moet de moeder aller openbare omroepen van Waters uitstekende roman Affinity over een tijdje toch maar weer een tv-serie maken.