FILM
Rob Hawkins (Michael Stahl-David) heeft net een promotie gekregen en mag als adjunct-directeur naar Japan. Zijn vrienden houden 's avonds een verrassingsfeestje ter ere van zijn promotie. De niet al te snuggere Hud (T.J. Miller) legt alle saillante details van het feestje vast op camera, onder meer een sappige roddel dat Rob met zijn vriendin Beth (Odette Yustman) in bed is gedoken, en het vervolgens heeft uitgemaakt omdat hij een relatie niet zit zitten wanneer hij naar Japan vertrekt. Het eerste hoogtepunt van de avond is ongetwijfeld dat Beth op het feestje opduikt met een andere kerel, en na een ruzie terug naar haar appartement gaat. Het moment suprême van de avond moet echter nog komen. Plots valt de elektriciteit uit, en de verbouwereerde gasten zijn getuige van iets wat op een aardbeving lijkt, gevolg door een serie explosies. Het vuur is nog niet uit, of het hoofd van het Vrijheidsbeeld rolt door de straten. Er breekt uiteraard paniek uit, en samen met zijn broer Jason (Mike Vogel), zijn vriendin Lily (Jessica Lucas), een vage bekende van op het feestje, Marlena (Lizzy Caplan) en Hud probeert Rob van Manhattan af te geraken. Wanneer hij een telefoontje krijgt dat Beth in haar appartement geblokkeerd zit, keert hij terug om haar te redden. Een huizenhoog monster verwoest intussen de ganse binnenstad, en wat er nog erger is, het leger schijnt er geen vat op te krijgen. Het ding is bovendien naar Manhattan gekomen om zich te reproduceren, óf hangt vol met parasieten (de uitleg is redelijk schaars) en duizenden kroeiende spinachtige richten een extreem bloederige slachtpartij aan. Wanneer Marlena ook door zo'n insect gebeten wordt en daardoor op redelijk grafische wijze crepeert, lijkt de toestand hopeloos. De tijd dringt vooraleer de laatste helikopter uit Manhattan zal vertrekken; daarna bombardeert het leger zonder pardon de stad plat.

Godzilla meets The Blair Witch Project. De hele film Cloverfield is geschoten met een handheld-camera, die duidelijk over een montage is getapet waarin Rob en Beth in betere tijden te zien zijn. Alle technische fouten die men met een amateurvideo kan maken zitten nog in de tape verwerkt; af en toe wordt er op pauze gedrukt en is er een stuk weg, Hud laat de camera vallen en het beeld is bijzonder slecht belicht. Met Cloverfield wilde Matt Reeves, een protégé van J.J. Abrams, niet zozeer een film dan wel een hele hype creëren en alle registers van de viral marketing opentrekken. Websites over de mysterieuze 1-18-08-film (de officiële releasedatum) kwamen zonder veel bijhorende commentaar online, de personages uit de film hebben een profiel op sociale netwerksites als MySpace en de film roept nare herinneringen op aan de aanslagen op New York van 9/11. De film bevat geen begincredits en vat onmiddellijk de koe bij de horens, waarbij we de eerst dertig minuten getuige zijn van het vrij banale feestje bij Rob thuis, en vervolgens van op de eerste rij een zo realistisch en zo weinig mogelijk gestileerd krijgen van het bloedbad dat het monster in New York aanricht. Op zekere hoogte is de film een interessant experiment, maar het totale gebrek aan duiding waar het monster in kwestie vandaan komt maakt de film eerder alleen interessant voor de filmliefhebber die wat experimentelers gewoon is. De titel zou suggereren dat het Cloverfield-monster een uit de hand gelopen Amerikaans militair experiment zou kunnen geweest zijn, maar even goed zou de verklaring dat het drietenige monster klaverachtige afdrukken achterlaat plausibel kunnen zijn. Op de vraag waar het monster vandaan kwam, heeft producent J.J. Abrams feitelijk niet méér gereageerd dan de vraagstellers een potje uitlachen. Ik kan met niet van de indruk doen dat het "cross-multimediale experiment" eerder bedoeld is om de argeloze consument geld uit de zakken te kloppen. Waar de film misschien geweldig heeft gescoord als hype, zijn de filmische kwaliteiten ervan eerder aan de magere kant, en buiten het feit dat de film als excuus wordt aangegrepen om ons te tonen dat Rob en Beth op een verrassend Hollywood-stroperige wijze toch van elkaar houden, ondanks het feit dat ze elkaar horens zo groot als van een volwassen eland hebben gezet, zit er bedroevend weinig verhaal in. De acteerprestaties zijn van zodanig sympathieke aard, dat je, wanneer de ofwel zo stoned als een garnaal, ofwel zo lomp als het achtereind van een varken zijnde cameraman door het monster in tweeën gebeten wordt (zo, de spoiler is eruit, alhoewel het geen echte spoiler is want na een minuut in de film wordt al duidelijk dat niemand van de betrokkenen het incident heeft overleefd), je spontaan de neiging hebt om recht te staan en te applaudiseren. De film heeft een geweldige premisse, maar er wordt eenvoudigweg niet genoeg mee gedaan.

BEELD EN GELUID
Hm, dit is een moeilijke om te beoordelen. De beeldkwaliteit is natuurlijk bijzonder slecht, maar dit is niet alleen de bedoeling, het is ook de gimmick die de film net zijn bestaansreden geeft. De film ziet er alleszins helemaal uit zoals in de bioscoop: gedetailleerde zwartniveaus, een kleurencombinatie die bijvoorbeeld ook de night modus waarnaar Hud in de metro overschakelt, accuraat weergeeft, en andere compressieartefacts dan de bewust erin gehouden fouten die de overgang tussen de overtapete scènes en de originele scènes die nog op de videocassette stonden aangeven, zijn er niet te zien. De Dolby Digital 5.1-track is meedogenloos hard en de sounddesigners hadden zeker hun amusement wanneer ze de gierende straaljagers, de explosies en het gebrul van het monster mochten vastleggen. Anderzijds is de geluidskwaliteit een klein beetje net tegenstrijdig aan de film, want je zou verwachten dat je met een simpele VHS-camera geen surroundgeluid zou mogen kunnen produceren.

EXTRA'S
Qua extra's valt een film waarover de grootste geheimdoenerij bestond nogal mee. Naast een audiocommentaar van regisseur Matt Reeves bevat de disk twee substantiële documentaires. "Document 01.18.08: The Making of Cloverfield"(27 min.) is een nogal verhoudingsgewijs lijvig making of-document met relatief veel achtergrondinformatie, en "Cloverfield Visual Effects" (22 min.) vertelt ons meer over onder meer de vernietiging van Brooklyn Bridge en de onthoofding van het Vrijheidsstandbeeld. De design van het monster zelf is te zien in "I Saw It! It’s Alive! It’s Huge!" (6 min.) , en zelfs voor een ernstige film als deze krijgen we nog vier minuten "Clover Fun" Outtakes aangeboden met bloopers. Dan volgt er een viertal verwijderde scènes, samen goed voor een drietal minuten, en twee alternatieve eindes van vier minuten. We hebben ook twee easter eggs gevonden.

CONCLUSIE
Cloverfield probeert zich een cultstatus aan te meten waar de film zelf eenvoudigweg niet goed genoeg voor is. Enkel voor de gevorderde kijker.