FILM
Voor de Newyorkse politieagent John McClane (Bruce Willis) wordt deze Kerstmis er één om nooit te vergeten. Wanneer hij naar Los Angeles terugkeert om de brokken in zijn huwelijk met zijn erg carrièregerichte vrouw Holly (Bonnie Bedelia) te lijmen, wordt de Nakatomi-wolkenkrabber waar ze werkt hermetisch afgesloten door een groep terroristen, onder leiding van Hans Gruber (Alan Rickman). Waar Gruber aanvankelijk politieke motieven aanhaalt om zijn terreurdaden te vergoelijken - hij wilt een niet onaanzienlijk aantal politieke geestesgenoten over de wereld vrijkrijgen - is het hem toch uiteindelijk te doen om 640 miljoen aan waardepapieren die in een ultrabeveiligde kluis opgeslagen liggen. Zijn misrekening is echter dat McClane in the building is, en dat die, zeker wanneer zijn vrouw in gevaar is, geen scrupules heeft om de misdadigers bij bosjes af te knallen.

De moeder van alle actiefilms, Die Hard, heeft niet alleen aardig wat centen opgebracht en van Bruce Willis, die daarvoor alleen maar naambekendheid dankzij het halfzachte Moonlighting genoot, een household name voor actie-slugfgests gemaakt, regisseur John McTiernan heeft de bakens van het shoot the bad guys up-genre een stuk verlegd door zich qua grafische expliciteit aangaande de manier waarop de schurken worden neergemaaid, wat meer te permitteren dan zijn collega's. Een hoop narigheid met de diverse censuurcommissies heeft McTiernan er toch niet van weerhouden om zijn film dan maar met een R-rating door het leven te laten gaan, en de censors zijn rug op te laten kruipen. De succesformule van deze strak geregisseerde, van alle overbodigheden ontdane verstand-op-nulfilm (eenzaat geeft terroristen de rammeling van hun leven) werd tal van keren door andere regisseurs gekopieerd, maar zoals het cliché het vereist komt geen enkele van de goedkope klonen aan de hielen van het origineel. De geloofwaardigheid van de film kan terecht ter discussie worden gesteld, maar het belet McTiernan niet om in zijn claustrofobische setting de éne na de andere verrassing met een maximum aan impact op zijn publiek los te laten zonder de focus op het einddoel te laten verslappen. Het anti-autoritair figuur waar Bruce Willis een patent op heeft wordt bovendien een stuk intelligenter vertolkt dan het gemiddelde Stallone-vehikel waarbij niemand het verschil zou merken wanneer de hoofdrolspeler zou vervangen worden door een bronstige aap. Zelfs met zijn voeten in reepjes gesneden door de glasscherven blijft de vleesgeworden arrogantie McClane, op lichamelijk vlak zowat de antithese van een spierbundel als de in de eighties dominerende alomtegenwoordige Schwarzenegger, zijn eeuwig onvergetelijke oneliners spuien op een manier waarop alleen Willis ze kan brengen. Na meer dan twintig jaar is de film op de afgrijselijke kapsels na nog ongelofelijk vers, en wordt nog altijd terecht als groot voorbeeld aangehaald van hoe een actiefilm met ballen er behoort uit te zien. Yippi-ka-yay motherfuckers!

BEELD EN GELUID
Aan deze uitvoering van Die Hard is toch te zien dat ook oudere films baat kunnen hebben bij een uitvoering op Blu-ray; alhoewel de kwaliteit nooit zal kunnen tippen aan een met de recentste technieken opgenomen blockbuster is deze transfer toch beter dan eender welke transfer die we ooit eerder van Die Hard hebben mogen aanschouwen, daarbij denkend aan de eerste, kale release én de special edition uit 2002. De compressie is een stuk beter, details in de textuur van onder meer de gezichten en van het Nakatomi-complex komen een stuk beter tot hun recht, zo bijvoorbeeld de scène waarin Willis een ruit breekt om aan friendly fire van zijn vriendjes van het FBI te ontsnappen. De (vele) explosies ogen kleurig en levendig, en d'r is nergens sprake van een te soft beeld. Alhoewel het een zeer helder beeld is laat laat het contrast het af en toe een klein beetje afweten, maar de VHS-uitstraling die op de dvd sommige scènes plaagde is er compleet af. De DTS-HD MA-track overtreft vele malen de beste cinemavoorstelling die u zich kan voorstellen. De hopen ontploffingen door neerstortende helikopters, brekend glas en een ampel budget aan munitie dat er op korte tijd wordt doorgeschoten, klinken door gebruik van bassen en surrounds luid en compromisloos, soms zelfs tot in die mate dat het een beetje overdreven wordt. De (schaarse) dialogen zijn niet altijd in evenwicht met de rest van de track, en op een paar onbewaakte ogenblikken klinkt de muziek een klein beetje off-key.

EXTRA'S
Waar deze release enorm veel credibiliteit mee verliest is het ontbreken van het vele bonusmateriaal dat op de special edition te vinden was. Fox laat zich op dat gebied af en toe van zijn slechtste kant zien, en dit is ook zo'n release waar men niet de moeite heeft gedaan om al het materiaal dat op de dvd stond over te dragen. Naast twee audiocommentaartracks, eentje door regisseur McTiernan en productie-ontwerper Jackson De Govia, en de andere door de special effects-producent Richard Edlund zien we in een bedenkelijke kwaliteit de nieuwsuitzendingen (8 min.) die in de film gebruikt worden apart. Dan volgt er een slideshow met rekwisieten, schaalmodellen en foto's van op de set, en recht uit de jaren stillekens nog drie cinematrailers en zeven tv-spots.

CONCLUSIE
De Blu-ray van Die Hard brengt u technisch gesproken beter materiaal dan de dvd, alhoewel het geen toprelease is en ook niet zal worden. Het gebrek aan bonusmateriaal is schromelijk.