FILM
In de nabije toekomst moeten mensen niet langer op een wachtlijst staan voor organen. Een nieuw hart, verse longen of een cirrosevrije lever worden gewoon gekocht bij The Union, een bedrijf dat het monopolie op kunstorganen heeft. Wie meer dan 90 dagen achterstand heeft op zijn (dure) afbetaling, krijgt wel repo men over de vloer, een soort perfide deurwaarders die eigenhandig het kunstorgaan weer uit je lichaam snijden. Remy is zo'n repo man. Een van de beste zelfs. Maar wanneer een klus verkeerd afloopt, krijgt hij tegen wil en dank zelf een artificieel hart ingeplant. Niet alleen blokkeert de nieuwe situatie Remy psychologisch bij de uitvoering van zijn taak en zijn afbetalingen kan hij ook al niet aflossen. Voor hij het goed en wel beseft staat hij zelf op de lijst van de repo men en moet hij onderduiken om zijn leven te redden.

De premisse van Repo Men intrigeert en roept zelfs positieve vergelijkingen op met het oeuvre van sciencefictiongrootheid (en persoonlijke favoriet) Philip K. Dick. Het verhaal heeft immers ogenschijnlijk de terechte ambitie om maatschappijkritiek en psychologische diepgang te koppelen aan actie en avontuur. Daarom is het des te teleurstellender dat die ambitie op geen enkel moment wordt waargemaakt in het afgewerkte product. De film grossiert in genreclichés, doet nooit moeite om de karakters uit te diepen, kwakt barslechte actiescènes op het scherm en isqua  dialogen een van de nadirs van 2010. Zoals vertolkt door een slaapwandelende Jude Law, is protagonist Remy bovendien een januskop: hij komt op voor de rechten van mensen met een artificieel orgaan, maar heeft er geen moeite mee iedereen die hem in de weg loopt het hoekje om te helpen. Het maakt het voor de kijker bijzonder moeilijk om zich te identificeren met zowel de man als de missie.

Het scenario sputtert daarenboven met horten en stoten voorwaarts. Een subplot met Remy's echtgenote - met een ergerlijk accent vertolkt door Carice Van Houten - is belachelijk in al zijn naïvitiet, de vriendschapsband tussen de protagonist en collega Jake blijft hangen in wederzijds machogedrag en het feit dat Remy een dakloze vrouw met een half dozijn kunstorganen in haar lijf mee op sleeptouw neemt, blijkt een wel erg oudbakken scriptvondst. Sommige sequenties lijken bovendien een eeuwigheid te duren, terwijl andere delen van de film ten onder gaan aan een MTV-montage. Daar komt bij dat de regie van ex-storyboardartiest Miguel Sapochnik vooral bestaat uit een spelletje blind camera's positioneren zonder oog voor de impact daarvan. Dat hij zo'n indrukwekkende cast verzamelde voor een flutfilm als Repo Men - en dat hij een studio zo ver kreeg dit onding te produceren - zegt wellicht meer over zijn overtuigingskracht dan over zijn talent.

Toch is het niet allemaal slecht nieuws. In de laatste vijf minuten raakt de film bijna weg met een interessante plotwending, ook al is die niet zozeer geleend, maar ronduit gestolen van Terry Gilliams Brazil. Bijna slagen de makers er op dat moment alsnog in betekenis te geven aan de twee uur vol nodeloos geweld, hilarische vertolkingen en regiediarree die voorafgingen. Maar het zegt veel over Repo Men dat ook deze poging mislukt omdat de cineast de ontknoping er bot en ongeïnspireerd inhamert. Voor een prent die verrassend intelligent opende met een vermelding van de denkoefening van Schrödingers kat, is het dan ook niet moeilijk om een verdict te vellen: deze prent bevindt zich niet in een artistieke schemerzone, maar is zo dood als een pier.

BEELD EN GELUID
Repo Men oogt op Blu-ray precies zoals je verwacht van een recente film: scherp afgelijnd, met goede contrasten en geen printbeschadigingen of grain. Een revelatie is het beeld allerminst, maar wie de onsamenhangende plot perfect wil volgen, is daartoe perfect in staat. De soundtrack neemt de vorm aan van een DTS-HD Mastertrack die de dialogen helder weergeeft en die een goede mix kan voorleggen die alle boxen aan bod laat komen.

EXTRA'S
Geen van de zes Deleted Scenes (samen zo'n 8 minuten) die zich in de bonussectie bevinden, draagt wezenlijk bij tot de plot. De scènes die de vriendschapsrelatie tussen Remy en Jake uitdiepen zijn zelfs ronduit ridicuul. Featurette Inside The Visual Effects (6 min.) toont hoe enkele met de computer bijgewerkte beelden uit de film tot stand kwamen. De regisseur geeft er uitleg bij, maar de featurette blijft redelijk standaard. Wél leuk om te bekijken zijn een half dozijn valse commercials waarvan je in de hoofdfilm fragmentjes ziet. Deze Union Commercials (3 min.) vinden een humoristische, relativerende toon die ontbreekt in Repo Men zelf.

CONCLUSIE
Repo Men is een draak van een sciencefictionfilm: in elk departement lijkt de prent meer op een hobbyproject van een stel talentloze tieners dan op een gelikt Hollywood-product. En dat is bijzonder jammer als je de mogelijkheden van den intrigerende baispremisse in ogenschouw neemt. Beeld en geluid halen wel een prima niveau op deze release. De bonussectie is beperkt in omvang en inzicht.