Het verhaal van The Restless speelt zich af in Korea in de negende eeuw tijdens de zgn. Silla-tijd. De jonge Yi Gwak heeft in een klein dorp een paar demonen over de kling gejaagd en krijgt als beloning een maaltijd en wijn aangeboden. Doch de wijn is vergiftigd, want de dorpelingen willen ook graag de premie binnenrijven die is beloofd aan wie Yi Gwak te pakken krijgt en uitlevert aan z’n vijanden. De jonge strijder geraakt in coma en wordt wakker in de Voorhemel, een plek waar de zielen gedurende 49 dagen verblijven in afwachting van hun reïncarnatie. Maar Yi Gwak is niet echt dood en dus hoort hij niet in de Voorhemel thuis. Schijnbaar is hij binnengeglipt toen de poort openstond tijdens een afrekening tussen de engelen en hun belagers de demonen. Hij ontmoet er So-Hwa, z’n voormalige geliefde die hij destijds niet heeft kunnen redden uit de handen van een stel hardliners die haar huis in brand staken na verdenking van hekserij, maar de jonge vrouw heeft inmiddels het statuut van aartsengel gekregen, wat o.m. betekent dat ze zich haar aardse leven niet meer herinnert. So-Hwa doet een beroep op Yi Gwak om de strijd te beslechten tussen engelen en demonen over de heerschappij in de hemel en op aarde, want tegen de overmacht van het boze zijn alle bruikbare middelen inmiddels uitgeput. Op Yi’s schouders rust de zware taak om de zielenrust van zijn geliefde te vrijwaren en de vijandelijke demonen definitief uit te schakelen.
 

 

U merkt het al, The Restless is een oosters sprookje tegen een achtergrond van eeuwenoude mythologische verhalen en personages, een beetje moeilijk toegankelijk voor westerlingen wegens de typisch religieuze en bovennatuurlijke insteek, alsof je aan een Koreaan een verhaal zou vertellen waarin de Griekse godenwereld, de Arabische en christelijke mythologie, de sprookjes van Hans Christian Anderson én die van de gebroeders Grimm samenvloeien. De man zou er wellicht kop noch staart aan krijgen en dat is een beetje wat er gebeurt in The Restless, waarin veel wordt getoond en verteld, maar waarin tegelijk alle logica zoek lijkt. Er is sprake van een magisch zwaard, van bloeddorstige demonen die onder allerhande gedaanten kunnen verschijnen, van hulpeloze zielen en engelen die in een strijd zijn gewikkeld met één of meerdere vijandige partijen, van een jonge vrouw die de functie van aartsengel bekleedt en die een steen bewaart die iedereen in z’n bezit wil krijgen, van speciale baden die kracht en wijsheid verlenen of net het tegenovergestelde en van een speciale militie van demonenjagers die het op het leven van Yi Gwak gemunt heeft wegens verraad, partijdigheid of iets ertussenin.
 

 

Eerlijk, wij zijn er niet uitgekomen. Het ziet er allemaal mooi en prachtig uit met spannende martialartsgevechten die nooit eerder zijn getoond, indrukwekkende massascènes en verrassende special effects die alleen Aziaten op het getouw kunnen zetten, maar in wat voor soort wereld het zich allemaal afspeelt, wat de betekenis is van de diverse confrontaties en allianties en wie uiteindelijk wie naar het leven staat en waarom, het blijft een beetje een raadsel alsof Sneeuwwitje, de boze koningin, de zeven dwergen én de droomprins allemaal hun eigen geheime agenda hebben en onwillig zijn tot enige verstandhouding of samenwerking.

 

Als The Restless desondanks een spannende kijkervaring blijft, dan is dat het gevolg van het imposante production design en de bloestollende gevechtsscènes die je als kijker aan je stoel gekluisterd houden, ook al heb je ondertussen de poging opgegeven om het allemaal als een puzzel samen te leggen. Regisseur Cho Dong-oh, die met deze film z’n internationale debuut forceert, heeft heel goed naar Chinese voorbeelden gekeken, maar jammer genoeg is z’n film te groots van opzet, wil hij te veel vertellen in 100 minuten en is z’n zelf gepende scenario te onsamenhangend, waardoor The Restless weliswaar van begin tot einde indruk maakt door het goedogend decor en de sprookjesachtige sfeer in tal van scènes, maar uiteindelijk uiteenvalt in verhalen en verhaaltjes die nauwelijks verband met elkaar schijnen te houden.
 

 

Visueel is deze film niet minder dan een meesterproef. Indrukwekkend zijn de man-tegen-mangevechten in de lucht waarbij de draden en kabels achteraf digitaal zijn weggewerkt, en de manier waarop demonen en engelen verbranden en vervolgens uiteenspatten in een wolk van zwarte en rode blaadjes als ze door een pijl geraakt worden. Dat zulks ook gebeurt met Yi Gwaks aardse vijanden op het einde van de film is een beetje vreemd, want hoe komen aardse zielen dan in de Voorhemel of voor ons part in de hel terecht? En kunnen demonen en engelen eigenlijk een tweede keer sterven? Het zijn wellicht vragen van een verveelde recensent die spijkers op laag water zoekt.
 

 

Felle kleuren en onverwachte camerastandpunten en -bewegingen, gecombineerd met een vaak rusteloze montage, geven The Restless een unieke look zoals we die eerder zagen in Hero (2002), House Of Flying Daggers (2004) en The Banquet (2006), zonder dat deze film op enig ander niveau hetzelfde peil zou halen. De opnamen zijn scherp met een uitstekend zwartniveau, realistische huidtinten en heel veel details, zoals wanneer Gwak Yi door de kettingregen van zijn vijanden wordt getroffen en hun inslag op zijn borst zeer geloofwaardig in scène is gezet. Het 5.1-geluid is krachtig en de geluiden van zoevende pijlen, dravende paarden en kletterende zwaarden zijn zonder meer overweldigend en impressief.

Een aantal Andere Trailers.

 

De Koreaanse film The Restless is een aantrekkelijke productie met spannende gevechtsscènes, indrukwekkende special effects en acceptabele acteerprestaties van Heo Jun-ho (Gwak Yi), Kim Tae-hee (So-Hwa). Jammer van het zwakke scenario.