De dochter van een rijke Parijse zakenman verdwijnt tijdens een vakantie in Mexico en het bedrijf stuurt de beruchte privédetective Campana (Gérard Depardieu) naar de andere kant van de oceaan om de zaak op te lossen. Na 42 dagen moet hij in Parijs bekennen dat hij het meisje niet op het spoor is gekomen. De psycholoog van het bedrijf – die de familie van zakenman Bens erg goed kent – gaat zich met de affaire bemoeien en stelt voor om hun bedrijfsboekhouders François Perrin (Pierre Richard) naar Mexico te sturen, niet omdat die zo’n fijne neus heeft voor dergelijke zaken, maar omdat hij net zo onhandig is als de dochter van de baas. Campana verzet zich tegen het idee, maar zakenman Bens kent zijn dochter en vindt het voorstel niet zo gek: misschien kan iemand die net zo onbeholpen is en net zoveel tegenslag heeft in de gewoonste dingen inderdaad het verschil maken en z’n dochter op het spoor komen.
 

 

De dag nadien zitten Campana en Perrin op het vliegtuig naar Mexico, maar dat verloopt niet zonder slag of stoot, want vooraleer ze in hun vliegtuigstoel zitten heeft Perrin al een bloedneus opgelopen tegen de glazendeur van de luchthavenhall en is ie over de bagage van een andere passagier gestruikeld. Desondanks blijft hij kalm. Hij is niet alleen een onverstoorbare optimist, hij is een leven met kuilen en hindernissen gewend. Campana kan z’n ogen niet geloven als hij ziet wat een tegenslagen zijn metgezel tegenkomt en in hun samenwerking heeft hij sowieso geen goed oog, maar eens ter plekke moet hij vaststellen dat François Perrin nog zo dom niet is als hij lijkt.

 

La Chèvre met in de hoofdrollen Gérard Depardieu en Pierre Richard is een komedie met Frankrijks enfant terrible als de slimme en koele detective en Richard als zijn veel minder snuggere tegenpool, met dit verschil dat Depardieu/Campana er ook tijdens deze reis niet in slaagt om enig aanknopingspunt te vinden inzake de verdwenen dochter van zakenman Bens, terwijl Richard/Perrin de aanwijzingen als het ware als rijpe vruchten in de schoot vallen. De onderlinge wrevel en de bizarre situaties waarin ze terechtkomen zorgen voor komische, grappige en bij momenten zeer hilarische toestanden en wie op zoek is naar een lichtvoetige film waarmee hartelijk kan worden gelachen, die is met La Chèvre zonder meer aan het goede adres, ondanks de voorspelbaarheid van het scenario en de zwakke acteerprestaties van een aantal minder belangrijke figuren, met uitzondering van Michel Robin als de Parijse zakenman Alexandre Bens, vader van het verdwenen meisje.
 

 

Gérard Depardieu en Pierre Richard spelen de sterren van de hemel met een charme, een soepelheid en een gemak die alleen het voorrecht zijn van grote acteurs. Ondanks de wat belegen inhoud, maken ze van La Chèvre toch een grappige film, ook al werken niet alle scènes even goed en laat vooral het camerawerk af en toe te wensen over. Ook qua montage is er soms sprake van een zekere slordigheid en bijv. tijdens hun ritje door de jungle krijg je meer dan eens de indruk dat ze eigenlijk in kringetjes rijden. In de fragmenten in de rijdende auto (met het oerwoud op de achtergrond) krijg je zelfs de indruk alsof de scène in de studio is opgenomen met backgroundprojectie. Maar het zijn details in een film die zeker niet gemaakt is om de grote prijs op het Festival van Cannes weg te kapen en die vooral belangwekkend is wegens z’n entertainmentgehalte. Het had allemaal een beetje een hoger niveau mogen hebben en dat zulks mogelijk is zonder afbreuk te doen aan het komische gehalte van een film, dat hebben Chaplin en Stanley & Laurel in het verleden meermaals bewezen, maar wie geen hoge eisen stelt, amuseert zich beslist uitstekend met La Chèvre.
 

 

Wat meteen opvalt in het begin van de film is de eerder grove korrel, waardoor het beeld een heel oneffen indruk maakt. De kleuren zijn fel, overdreven eigenlijk zoals op de eerste kleurenfoto’s uit de late jaren 60, heel vreemde voor een film die uit 1981 dateert. Maar van ongerechtigheden is er geen sprake. Wat dat betreft hebben we hier te maken met een film die netjes schoongemaakt is. De muziektrack is niet meteen een kunstwerk, maar het geluid klinkt overwegend goed met een beetje ruis, maar zonder storende onderbrekingen.

 

De disk bevat geen extra’s.

 

 

La Chèvre van regisseur Francis Veber, met Gérard Depardieu en Pierre Richard in de hoofdrollen, is geen meesterwerk uit de Zevende Kunst, maar grappig is de film wel en de beide hoofdrolspelers leveren prima werk. De technische kwaliteit is niet meer dan acceptabel, de bonussectie is jammer genoeg leeg.