In het begin van de 15de eeuw neemt de macht van de Chinese Ming-dynastie hand over hand toe en zoals het vaak gaat probeert de keizer die macht te gebruiken om z’n territorium uit te breiden. Koning Sejong van de Joseon-dynastie op het noordoostelijke schiereiland (het huidige Noord- en Zuid-Korea) voelt zich bedreigd, te meer omdat de Chinezen de doorvoer van grondstoffen vanuit Chinese havens blokkeren waardoor de plaatselijke economie wordt beschadigd, maar ook omdat de keizer via z’n plaatselijke diplomaten hoge eisen stelt aan wat hij als een vijandige vazalstaat beschouwt: 2000 maagden en 1000 eunuchen voor z’n derde vrouw. De Hoge Raad wijst de eisen in naam van koning Sejong af want het land kan geen maagden leveren (de huwbare leeftijd ligt op 13 jaar) en bij het castreren van jongens sterft de helft als gevolg van infecties. De wijze mannen noemen de prijs voor vrede te hoog en de derde vrouw van de keizer een verwend wicht.
 

 

Maar in het Ming-paleis spelen andere elementen een rol: uit verslagen van spionnen heeft het hof begrepen dat ze in de kleine buurstaat plannen smeden voor een nieuw wapen dat het militaire evenwicht kan verstoren. In 1430 vermoorden Ming-soldaten de bedenker van het wapen – de wapensmid van koning Sejong – en stelen z’n boeken met aantekeningen. Z’n dochter Hong-li (Han Eun-Jeong) slaagt er echter in om met de ruwe voorontwerpen te vluchten en zij wordt ondergebracht in het huis van koopman Sul-ju (Jeong Jae-yeong) die kort nadien van de adviseur van de koning de opdracht krijgt om voor de productie van het buskruit te zorgen. Tests met een prototype van de zgn. Singijeon zijn hoopgevend en dus wordt alles in het werk gesteld om een productielijn van het nieuwe wapen op te starten, want naar verluidt rukt een 100.000 man sterk Ming-leger op in de richting van de grens. Het wordt een race tegen de tijd en als blijkt dat een veel groter model van de Singijeon niet het gewenste resultaat oplevert (de pijlen komen als boemerangs terug) beseft Sul-ju dat hij naar de ambassade van de vijand moet, want dat alleen de originele ontwerpen van Hong-li’s vader uitkomst kunnen bieden.

 

 

In de eerste helft van de 15^de eeuw is het Chinese grondgebied het toneel van de eerste grote wapenwedloop van het tweede millennium. In een poging om de dreiging van de veel machtigere Ming-dynastie te bezweren ontwikkelden wapendeskundigen van de naburige Jeseon-dynastie een nieuw wapentuig dat het machtsevenwicht voor altijd zal verstoren. De Singijeon is een primitieve, maar zeer effectieve  lanceringinstallatie waarmee honderd pijlen tegelijk op de vijand worden afgeschoten en door elke pijl te voorzien van een kleine buskruitlading die pas veel later ontploft, wordt het getroffen doel na korte tijd definitief uitgeschakeld. Het wapen werd in 1430 voor het eerst gebruikt in een gewapend conflict en het resultaat was desastreus voor de tegenpartij: het Ming-leger werd niet alleen verslagen, maar zo goed als uitgeroeid. In West-Europa zou een dergelijk alles vernietigend wapen pas 300 later, in 1779 om precies te zijn, voor het eerst gemaakt worden.
 

 

Films uit de Splendid-collectie zijn vooral voer voor liefhebbers van martial arts die het moeten hebben van onverschrokken vechtersbazen en bloedstollende zwaardgevechten. Dat heeft regisseur Kim Yu-jin ook in de aanbieding in Divine Weapon, maar zijn ambitie reikt verder, want deze niet helemaal van chauvinisme gespeende productie neemt een lange aanloop vooraleer de final battle op een fiasco uitdraait voor het grootste leger uit die tijd. Kim brengt nl. eerst de toenemende vijandelijkheden en de kuiperijen van de Ming-spionnen in kaart en neemt vervolgens ruim de tijd om ons te vertellen hoe men in het andere kamp de neuzen maar met veel moeite in dezelfde richting krijgt. Af en toe insereert hij een kort zwaardgevecht tussen de vijandige kampen met koopman Sul-ju in pole position, want de man is dan misschien niet de beste zakenman, vechten kan hij als geen ander. Bijgevolg blijven de martial arts lange tijd een bescheiden onderdeel van de film, mede omdat de voortdurende aanwezigheid van de bloedmooie Hong-li in de koopmanswoning Sul-ju onrustig maakt en er dus ruimte moet worden vrijgemaakt voor een zich voorzichtig ontwikkelende romance tussen de volksjongen en de dame uit de hogere stand. En uiteraard zijn er dan nog de vele scènes over het ontwikkelen van de Singijeon, het verzamelen van de bestanddelen voor het buskruit, de mislukte tests en het terughalen van het boek met de originele ontwerpen van het wapentuig: het neemt allemaal veel tijd in beslag en reduceert Divine Weapon eerder tot een klassieke historische film dan dat er sprake zou zijn van een angstaanjagende vechtfilm. Maar het maakt de film toegankelijker voor een ruim publiek, al kwamen bij de release in Korea in 2008 schijnbaar in hoofdzaak liefhebbers van martial arts naar de bioscoop, want aan de box office viel de film tegen.  
 

 

Laten we met de positieve elementen beginnen: het production design is subliem, bloedmooi en realistisch en de CGI-effecten zijn super. Bovendien levert de cast een prima prestatie, al zijn de grapjes en de humor eerder belegen en niet altijd even goed getimed. De zwaardgevechten en de massascènes zijn indrukwekkend en zo goed als perfect gechoreografeerd, zij het dat hier de opmerking op haar plaats is dat het door de extreme close-ups van vechters en wapentuig niet altijd even duidelijk is wat er eigenlijk aan de hand is, wie wie is en vooral wie de goeden zijn en wie de slechten. Maar wellicht speelt dat bij de liefhebbers van het genre minder een rol en is het hun vooral om het wapengekletter, het bloed en de spanning te doen. Slecht nieuws is er over het scenario: de vele acteurs in de nevenverhalen (de Japanse zwavelleverancier, de boeddhistische priester, de geldschieters, de vele gezichten aan het Ming-hof, de schare legeraanvoerders met hun moeilijke namen die allemaal een beetje op elkaar lijken) maken het de kijker niet gemakkelijk om te volgen. Bovendien zijn ze soms niet essentieel voor het verhaal en houden ze te vaak de voortgang op. De grote finale met een spervuur van CGI-effecten, panoramische opnamen van tegen elkaar oprukkende legers en de prachtige close-ups van de man-tegen-man-gevechten en de sublieme verdedigingstactiek van de Joseon-strijders, het zijn pareltjes die de kijker naar de punt van z’n stoel zuigen en de spanning ten top drijven.
 

 

Omdat we zelf niet meteen liefhebbers zijn van pure martial arts-films, kunnen we mild zijn voor Divine Weapons want de historische context is zonder meer interessant, de acteerprestaties zijn van een redelijke kwaliteit en de regisseur neemt de moeite om een aantal hoofdpersonages iets grondiger uit te werken. De chemie tussen de jonge Hong-li en koopman Sun-ju is bovendien geslaagd waardoor de romance nooit als een storende factor wordt ervaren. Visueel is deze productie een topper en dus een must see voor wie zich ook maar een klein beetje aangetrokken voelt tot dit soort materiaal.

Van dit soort producties verwacht je panoramische opnamen van de massascènes en felle kleuren en die krijgt u dan ook inDivine Weapon. Het beeldmateriaal is vaak heel donker met veel stof en mist, maar tijdens de finale confrontatie trekt de hemel als het ware open en wordt u een uniek spektakel geserveerd met felle kleuren, loepzuiver, scherp en met een overdaad van details. In het Ming-paleis zijn de kleuren eerder gedempt, maar de felle tinten van de prachtige kleren en bijpassende versiering zijn adembenemend. De klankband kan u in het origineel beluisteren (Koreaans), wat we ten stelligste aanbevelen, of in een niet zo indrukwekkende Duitse versie die de toegankelijkheid evenwel een stuk verhoogt (omdat u dan niet voortdurend afhankelijk is van de ondertitels). De soundtrack is krachtig en bombastisch en past precies bij de bloedmooie actiescènes.

 

Een aantal Andere Trailers uit het Splendid Film-aanbod.