FILM
Sinds Paranormal Activity met zijn goedkope middelen één van de grootste horrorhits is geworden, mag maker Oren Peli zich tegenwoordig de koning van het genre noemen. Hij is niet alleen regisseur, maar hij produceert ook heel wat griezelprenten. Chernobyl Diaries bijvoorbeeld. Dat is meteen de debuutfilm van Bradley Parker die de visuele effecten van films als We Own The Night, Fight Club en Let Me In verzorgde. Zoals we dat gewoon zijn, vonden de filmcritici het alweer nodig om brandhout te maken van deze nagelbijter. Totaal onterecht, want als je de teleurstellende laatste dertig minuten niet meerekent is Chernobyl Diaries één van de meest angstaanjagende producties van de laatste jaren geworden.

Op 24 april 1986 dacht iedereen dat de wereld zou vergaan. Niet omdat de Maya's deze dag op hun kalender hadden aangekruist, maar wel omdat het de dag was waarop Reactor 4 van de kerncentrale in Tsjernobyl explodeerde. Plots wist de mensheid dat stickers tegen atoomenergie meer dan zomaar een modegril zijn. Dertig jaar later ligt de Oekraïense stad er nog steeds verlaten bij, maar om ramptoeristen (en zijn bankrekening) te plezieren heeft Uri (Dimitri Diatchenko) zijn eigen reisbureau opgericht. Het eenmansbedrijfje Uri's Extreme Travel heeft in zijn catalogus de meest waanzinnige trips staan. Eentje is een bezoek aan Prypiat, de stad waar vroeger de arbeiders van Tsjernobyl woonden. Deze plaats is nog steeds radioactief (je mag er niet langer dan twee uur blijven!). En ook al zwemmen er allerlei gemuteerde vissen rond, tarten toch zes tieners het lot. Zoals steeds begint alles vrij onschuldig, maar op het moment dat het gezelschap de spookstad wil verlaten weigert het busje van Uri te starten. Uri ontdekt dat iemand de bekabeling van het voertuig heeft doorgebeten. Aangezien de reisleider geen reservekabels heeft, worden de toeristen gedwongen om de nacht in Prypiat door te brengen. En jawel, eens de duisternis valt worden de beklagenswaardige reizigers achtervolgd door allerlei kannibalen en radioactieve monsters.

Neen, Chernobyl Diaries heeft niet meteen een origineel scenario, maar er is dan ook geen mens die dat van een horrorfilm verwacht. Meer zelfs, zo lang de film spannend is, hoeft dat ook niet. En geloof ons, het eerste uur zit je gegarandeerd op het puntje van je stoel. Parker is wel niet meteen een meestercineast, toch weet hij hoe je er de spanning moet inhouden! Jammer genoeg zakt de film op het einde een beetje als een pudding in elkaar. Helaas, maar ondertussen heb je wel een uur van een geweldige horrorfilm kunnen genieten, niet?

Chernobyl Diaries is voor een deel daadwerkelijk in het rampgebied opgenomen, de rest werd in Hongarije en Servië gedraaid. En ook al gaat het om een zeer onrealistische horrorfilm (alhoewel je dat nooit weet!) krijg je toch koude rillingen als je nadenkt over de eventuele gevaren van kernenergie. Nu goed, het zou ons niet verbazen mochten Japanse horrorspecialisten reeds Fukushima Diaries hebben bedacht!

BEELD EN GELUID
Chernobyl Diaries is een lowbudgetfilm. Af en toe wordt er gebruikt gemaakt van een handcamera en uiteraard moet je bij zo'n scènes geen hoogstaande beeldkwaliteit verwachten. Het geluid is subliem, wat natuurlijk meegenomen is als je een griezelprent bekijkt!

EXTRA'S
Er staan jammer genoeg geen extra's op deze Blu-ray.

CONCLUSIE
Misschien had Chernobyl Diaries meer kunnen zijn, mocht regisseur Bradley Parker (of is het de invloed van Peli?) zich in het laatste halfuurtje hebben beheerst. Maar goed, deze overlevingsfilm (of hoe je hem ook wil noemen) is zeker niet het gedrocht dat de "filmkenners" ervan hebben gemaakt. Wie van spannende horrorfilms houdt, mag zich deze film gerust aanschaffen.