FILM
Tegenwoordig vindt men de raarste woorden uit om films te categoriseren. De nieuwste in het rijtje is een feelgoodactiefilm. Heb je het goed gelezen? Geweld waaraan je een goed gevoel overhoudt. Wie tussen de lijntjes kan lezen, die weet meteen dat dit het soort actiefilm is met een moraliserend vingertje. Indien je ondertussen al het kotszakje hebt bovengehaald, zullen de braakneigingen nog groter worden als je weet dat de hoofdrol wordt vertolkt door ex-worstelaar Steve Austin. Met Austin is echt alles mis. Hij ziet er niet alleen oerdom uit, de kaalkop kan ook voor geen meter acteren (zelfs Vin Diesel doet beter) en bovendien heeft hij een stem die nog irritanter is dan die van Steven Segal. Een normaal mens zou ondertussen al de volgende recensie lezen, maar voor de echte sadomasochisten vertellen we graag het onnozele verhaal in een notendop. Veel woorden hebben we daarvoor niet nodig. De makers gaan er wel prat op dat ze de beste ideeën uit The Karate Kid en Rocky hebben gecombineerd, maar toch vrezen we dat ze vooral de clichés hebben gebruikt.


Matthew Miller (Daniel Magder) kan er niet om lachen dat zijn moeder naar een andere stad is verhuisd. De nagelbijtende tiener heeft er helemaal geen zin in om de nieuweling van de klas te zijn. Zoals verwacht is hij al gauw het doelwit van pestkoppen. Dan Barnes (Steve Austin) is de conciërge van de school. Hij ziet met lede ogen hoe de jongen dagelijks in elkaar wordt getimmerd. Maar Dan heeft een oplossing! Hij is een gewezen bokser en hij besluit om de jongen te leren boksen. Meer zelfs, hij wil de jonge knaap voorbereiden om deel te nemen aan het nakende kampioenschap. En kijk, het toeval wil toch wel dat de huidige bokskampioen Hector Torres (Jaren Brandt Bartlett) is, de aanvoerder van de pestkoppen!


De rest van dit debiele verhaal kan ieder klein kind verzinnen. Het enige wat het misschien zou vergeten zijn de ziekmakende woorden: "be who you are, do what you can and decide for yourself what you can do". Inderdaad, alsof het scenario nog niet belachelijk genoeg is, vond regisseuse (als je dat woord al kan gebruiken) Anne Wheeler het nodig om de kijker op te zadelen met een goede boodschap. We gaan ervan uit dat men daarmee de feelgood-factor bedoelt. Waar ligt dat kotszakje nu ook al weer?

BEELD EN GELUID
Het is niet alleen de film die afschuwelijk is, ook de beeldkwaliteit slaat werkelijk alles. Neem een videotape uit 1985, speel die ongeveer vijftig keer af en draai daarna nog eens met je vingers aan de wieltjes. Het beeld dat je dan krijgt is te vergelijken met dat van Knockout: lelijke kleuren, wazige achtergronden, ondertitels in dubbelbeeld... te veel om op te noemen!


EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Knockout moet zo wat de slechtste film zijn die ik ooit op onze site heb besproken. Wie heeft er in godsnaam een boodschap aan zo'n gedrocht?