Kate Bush was 16 toen ze in 1974 door David Gilmour van Pink Floyd werd ontdekt. Met de steun van platenmaatschappij EMI ontwikkelde ze haar act, studeerde dans en mime en trad met haar live band op in de Londense pubs. Ondertussen schreef ze de nummers voor het album Kick Inside dat in 1977 in de steigers werd gezet. Ter promotie van het album (1978) besloot EMI om het stevige rocknummer James and the Cold Gun als eerste single te releasen, maar Kate Bush stond erop dat het Wuthering Heights zou worden, kort nadien gevolgd door The Man with the Child in his Eyes, wat uitstekende keuzes bleken te zijn. Nog in 1978 verscheen haar tweede album Lionheart, dat een stuk lager scoorde; volgens Kate Bush omdat ze niet voldoende tijd had gekregen om het materiaal perfect af te werken. Dat leidde tot misverstanden met EMI, waarop de zangers besloot om de totale controle over haar carrière af te dwingen. Ze richtte Kate Bush Music op en haar eigen managementfirma Novercia en voor The Tour of Life-liveconcerten – waarvoor ze goochelaar Simon Drake als adviseur engageerde – hield ze de touwtjes stevig in handen door zelf in te staan voor de productie, de choreografie, het decor en de aanwerving van de muzikanten en het overige personeel.

The Tour of Life is niet zo maar een concert, het is een totaalproject waarin Kate Bush een aantal songs uit Kick Inside en Lionheart combineert met dans en theater, complexe lichteffecten en spooky decors in samenwerking met twee dansers en een als clown verklede violist. Zelf zit ze voor elk nummer in een andere vermomming, waarbij de zgn. headset – een voor die tijd zelden gebruikt technisch hulpmiddel – haar een grote vrijheid op het podium garandeert tijdens het dansen. Voor de montage is bovendien beeldmateriaal van stromend water, vuur en witte rook gebruikt en regelmatig worden verschillende beeldopnamen gecombineerd waardoor een dromerige en sprookjesachtige sfeer wordt opgeroepen die uitstekend past bij haar ijle en engelachtige sopraanstem.

De muziek van Kate Bush is de eclectische combinatie van zeer diverse stijlen: klassieke muziek, etnische en folkmuziek, pop- en rockinvloeden, alternatieve en art rock stromen in haar songs op een natuurlijke manier door elkaar waardoor een gevoel van surrealisme en melodrama nooit ver uit de buurt is, mede door het gebruik van exotische instrumenten zoals de balalaika en de didgeridoo. Gemakshalve noemt men haar werk een toegankelijke versie van progressieve rock wegens het experimentele karakter van de composities, maar uiteindelijk is dat niet meer dan een verdienstelijke poging om de unieke wereld van Kate Bush te beschrijven.

Ondertussen wordt ook de cd van het Hammersmith Odeon-concert apart en tegen een zachte prijs aangeboden.