SERIE
Na het enorme succes van de eerste serie uit 1983 werd bij de productiemaatschappij alle hens aan dek geroepen om er zo snel mogelijk een vervolg aan te breien dat nog spannender en spectaculairder was dan zijn voorganger. Eén jaar later was The Final Battle een feit en de speelduur oversteeg zelfs die van de eerste reeks. Echter wegens een aantal meningsverschillen achter de schermen verliet scenarist/regisseur Kenneth Johnson het project en werden nieuwe mensen aangetrokken om het project te af te werken. Vanwege het beperkte budget heeft men zelfs een aantal shots uit de eerste reeks moeten hergebruiken. Ook wat verhaal betreft, heeft men niet het onderste uit de kan gehaald. Wegens de korte tijdsduur van de productie is men er niet in geslaagd om enkele verhaallijnen wat bij te werken wat resulteert in een aantal flauwe en waardeloze nevenverhalen die men beter achterwege had gelaten. Aan de andere kant hebben de scenaristen een meesterlijke zet gedaan door Michael Ironside te casten. Zijn personage Ham Tyler vormt een goede tegenpool voor het duo Mike Donovan (Mark Singer) en Julie Parish (Faye Grant) en gaat geregeld met hen in de clinch.

Vijftig ruimtevaartuigen zweven dreigend boven de hoofdsteden van de aarde. De wezens die ontschepen, zien er menselijk uit en lijken in vrede te komen. Op onze aarde vinden de buitenaardse bezoekers de grondstoffen die het voortbestaan van hun ras kunnen verzekeren. Wat de nietsvermoedende mensheid niet weet is dat hun eigen toekomst op het spel staat, want de bezoekers zijn helemaal niet van plan om de rijkdommen van de planeet te delen. In The Final Battle gaat de strijd tegen de reptielachtige buitenaardse wezens echter onverminderd voort, ongeacht de interne strubbelingen die er heersen bij het verzet. De bezoekers smeden echter snode plannen, maar voor de buitenwereld houden ze die uiteraard goed verborgen. Mike en de anderen komen erachter dat mensen worden ingevroren in een soort cocon en getransporteerd naar het moederschip. Deeze gevangenen zullen dienen als voedsel voor de bezoekers. Ondertussen tracht Mike zijn zoontje Sean uit de handen van de vijand te bevrijden. Maar de sluwe Diana (Jane Badler) heeft andere plannen. Zij wil Mike ruilen voor (de gehersenspoelde) Sean in de hoop bruikbare informatie uit het kamp van de verzetstrijders te bekomen. Mike’s moeder Eleanor werkt nog steeds nauw samen met de vijand, tot groot ongenoegen van haar zoon. Na de dood van hun woordvoerder bieden de bezoekers haar deze job aan, een taak die ze maar al te graag op zich neemt. Bij de verzetstrijders zitten ze echter niet stil. Terwijl een aantal minutieus geplande aanslagen op vijandige doelwitten de bezoekers uit hun lood slagen, werken enkele wetenschappers aan een dodelijk gif om de vijand te verslaan...

BEELD EN GELUID
Net als bij V - The Original Miniseries merk je ook hier goed dat de serie bijna twintig jaar oud is. Bij een groot aantal scènes is het beeld redelijk goed, bij het andere deel dan weer minder vermits de kleuren soms een beetje dof ogen en het contrast in de donkere scènes mocht ook beter geregeld zijn. Ruis, kleine printbeschadigingen en stofjes zijn eveneens gering zichtbaar. In tegenstelling tot The Original Miniseries dat als 1.85:1 anamorfisch op DVD geplaatst werd, is The Final Battle oorspronkelijk in 1.33:1 opgenomen en via de open matte-techniek herwerkt tot 1.78:1 anamorfisch. Je zou denken dat er boven en onder informatie verloren gaat, maar echt storend werkt dit zelden. Het geluid is de originele Dolby Digital Mono track met vanzelfsprekend een heel beperkt bereik. Enkel het middenkanaal wordt aangesproken wat de beleving bij actiescènes tot een absoluut minimum herleid. Desalniettemin klinkt de track redelijk goed. Dialogen blijven constant helder en verstaanbaar.

The Final Battle wordt over twee DVD’s gespreid, een DVD18 voor disc A en een DVD9 voor disc B. Elk van de drie afleveringen krijgt de volledige begin- en eindgeneriek mee. De ondertitels zijn desgewenst uitschakelbaar. De achterzijde van de DVD bevat bovendien twee coverfouten: het beeld is 1.78:1 anamorfisch i.p.v. 1.85:1, en het geluid is een monotrack en geen 2.0 surroundmix. Het lijkt erop alsof men bij Warner de informatie van de vorige release klakkeloos heeft overgenomen. Slordig.

EXTRA'S
Een korte opsomming van cast- en crewleden kan je onmogelijk een extra noemen en wordt dus op de achterzijde van de hoes wijselijk verzwegen.

CONCLUSIE
The Final Battle is een klassieker in het genre van sciencefiction televisieseries. Na het grote succes van The Original Miniseries werd er een vervolg klaargestoomd dat soms niet echt kan tippen aan de eerste reeks. Deze tweede serie blijft wel pure fun, al geniet de eerste reeks wel onze voorkeur. We kijken vandaag de dag met veel plezier terug naar deze brok jeugdsentiment. Ook de jongere kijkers onder ons raden we aan om van deze cultserie te proeven.